Για καλή μου τύχη, δεν βρέθηκα στη δύσκολη θέση να απαντήσω στην ερώτηση "τι να κάνω, να το κρατήσω ή να το ρίξω". Η Άννα με είχε καλέσει για να μου ανακοινώσει ότι θα έκανε έκτρωση, σε τρεις μέρες από τότε και χρειαζόταν ψυχολογική υποστήριξη.Το ερώτημα που με βασάνιζε, για πολύ καιρό από τότε, ήταν αν η Άννα είχε πάρει τη σωστή απόφαση. Δεν κατέληξα με σιγουριά κάπου, μιας και το θέμα της έκτρωσης, από όπου και αν το πιάσεις, «καίει». Παρόλα αυτά, ένας νέος προβληματισμός άρχισε να με απασχολεί· γιατί να θέλει κάποιος να κάνει παιδί στα 20;
Πώς μπορείς στα 20κάτι σου, που ζεις για πάρτη σου και δεν μπορείς καλά-καλά να φροντίσεις τον εαυτό σου, να αφιερώσεις ένα μεγάλο κομμάτι σου σε ένα άλλο πλάσμα, για πάντα; Δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που έχουν αντίθετη γνώμη, ωστόσο θεωρώ ότι μέχρι τα 25 μας θα πρέπει όλοι να ασπαστούμε το κίνημα των childfree (αυτών που επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά), που κερδίζει έδαφος στο εξωτερικό εδώ και χρόνια.Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: ανθρωπιστική κρίση, φτώχεια, περικοπές μισθών, ανεργία και εγκληματικότητα. Σε τι κόσμο ετοιμάζεσαι να φέρεις το παιδί σου, ειδικά αν ζεις στην Ελλάδα; Άσε στην άκρη το χρηματικό κόλλημα, που -κακά τα ψέματα- αν δεν σε «τροφοδοτήσει» η μαμά και ο μπαμπάς, δεν μπορείς για κανέναν λόγο να καλύψεις τα έξοδα για γυναικολόγο, εξετάσεις, υπερήχους, αναισθησιολόγο, μαιευτήριο και, από εκεί και πέρα, πάνες, γάλα και τα συναφή. Ως ένας 20άρης, ή μία 20άρα, τι εμπειρίες θα μεταδώσεις στο παιδί σου; Δεν έχεις προλάβει καλά - καλά να ζήσεις.
Κάπως έτσι, ανοίγω το κεφάλαιο «απωθημένα». Δηλαδή, πράγματα που δεν πρόλαβες να κάνεις και να ζήσεις, επειδή κάποια στιγμή ξέχασες να φορέσεις προφυλακτικό ή αποφάσισες να πάρεις ένα ρίσκο δίχως γυρισμό. Νυχτερινές έξοδοι που δεν βίωσες, ένα πανεπιστήμιο που δεν τελείωσες ποτέ- επειδή έπιασες δουλειά για να αναθρέψεις τη νέα σου οικογένεια, ερωτικοί/-ές σύντροφοι που δεν πρόφτασες να γνωρίσεις και προγραμματισμένα ταξίδια που μπήκαν σε δεύτερη μοίρα.
Από την άλλη, ξέρεις πολλά ζευγάρια να έμειναν μαζί από τα 20 μέχρι τα βαθιά γεράματα; Όσα ζευγάρια ξέρω δεν γεμίζουν, όλα μαζί, ούτε ταξί. Δεν νομίζω ότι θες να κάνεις έναν γιο, ή μία κόρη, που σε λίγους μήνες, ή χρόνια, θα είναι παιδί χωρισμένων γονιών. Και δεν μιλάω για τις ταμπέλες που θα σου κρεμάσει η κοινωνία. Όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς θα έχει αρκετά «θεματάκια». Σουηδική επιστημονική έρευνα του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, τα παιδιά χωρισμένων γονιών αναφέρουν περισσότερα ψυχοσωματικά προβλήματα από ό,τι εκείνα που μεγαλώνουν σε ένα πιο σταθερό οικογενιακό περιβάλλον. Μάλιστα, τα κορίτσια είναι πιο επιρρεπή, σε σύγκριση με τα αγόρια.Και για να μην σου «μαυρίζω» την ψυχή με διαζύγια και χωρισμούς, σκέψου το πιο απλό. Ο/η σύντροφός σου θα πάψει να έχει την προσοχή του στραμμένη πάνω σου και θα σταματήσεις να είσαι το άλλο του μισό- αν υπάρχει κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Με άλλα λόγια, θα θες να κάνεις σεξ και δεν θα μπορείς· επειδή δεν θα προλαβαίνεις, θα είσαι κουρασμένος/η και θα πρέπει να φροντίσεις το παιδί. Έχοντας, μόλις, μπει στην τρίτη δεκαετία της ζωής σου, θα άντεχες να κάνεις σεξ «με το ρολόι»;Αν δεν σε έπεισε τίποτα από τα παραπάνω, σκέψου ότι, στην τελική, δεν είναι όλοι κατάλληλοι να γίνουν γονείς. Ίσως, είσαι κι εσύ ένας από αυτούς.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
