Πράγματα που Μαθαίνεις για τους Γονείς σου Όταν Αυτοί Πεθάνουν

Και οι δυο μου γονείς έχουν φύγει από τη ζωή. Όταν ήμουν 15 ετών, πέθανε ο πατέρας μου, και δεν πήγαινα στο σχολείο για έξι βδομάδες. Πέρυσι, πέθανε η μητέρα μου, και δεν πήγαινα στη δουλειά για δυο εβδομάδες. Δυο εβδομάδες! Μετ' αποδοχών! Επιπλέον στο επίδομα αδείας! Αν ο δεύτερος γονιός μου δεν είχε πεθάνει υπό σχεδόν τραγικές συνθήκες, θα ήταν σαν να είχα κερδίσει το Λόττο!

Αντ' αυτού, πέρασα ένα δεκαπενθήμερο δίνοντας το χέρι σε εργολάβους κηδειών και συμπληρώνοντας πιστοποιητικά θανάτου. Γιατί αυτό που σου λένε όταν έχουν πεθάνει και οι δυο σου γονείς, είναι το εξής: τίποτα. Δεν σου λένε τίποτα. Και πρέπει να κάνεις ένα σωρό πράγματα. Για παράδειγμα: Πόσα χρήματα πρέπει να διαθέσεις για το δώρο του γείτονα που βρήκε το πτώμα της μητέρα σου σε μια στοίβα; Απάντηση: δεν ξέρω. Ένα καλάθι με μπύρες, αξίας £50. Είναι σωστό; Είναι υπερβολικό; Δεν ξέρω ούτε 'γώ, ούτε κανείς άλλος.

Αυτά είναι κάποια από τα πράγματα τον τελευταίο χρόνο, που ήμουν ορφανός.

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΑΝ

Οι εργολάβοι κηδειών, έχουν να κάνουν πολλή δουλειά. Αυτό που τους ζορίζει, είναι να κάνουν τα πτώματα των γονιών σου, να μοιάζουν στους γονείς σου.

Προφανώς, οι νεκροί δεν μοιάζουν με τους ζωντανούς. Αυτό είναι επιστήμη. Αλλά ποιος ο λόγος να κάνεις ολόκληρη συζήτηση για το πώς χτένιζε τα μαλλιά του ο πατέρας σου («Τα χτένιζε με βρεγμένη τσατσάρα, μια φορά τα δέκα χρόνια») ή να παραδώσεις μια σακούλα γεμάτη με τα καλλυντικά της μητέρας σου, αν είναι να τη βάψουν και να τη στολίσουν σαν drag queen;

ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ

Δεν σου περνάει από το μυαλό, πόση σαβούρα υπάρχει στο σπίτι της μητέρας σου, μέχρι να χρειαστεί να κάτσεις να τα ξεχωρίσεις, στο βαρετό μεσοδιάστημα, από το θάνατο μέχρι την κηδεία. Αυτά, είναι κάποια από τα πράγματα που βρήκα: ένα κουτί με αυτοκόλλητα Panini της σεζόν 95/96, πολλά με τον Paul McGrath. Κοχύλια από διακοπές που δεν θυμάμαι. Μια κονσόλα Dreamcast, που δεν έχει αγγίξει κανείς από το 1999. Κάτι κιάλια με μια σβάστικα πάνω. Και χιλιάδες αποκόμματα με συνταγές, από τους Times του Σαββάτου. Δεν πρόκειται να φτιάξεις ποτέ αυτές τις συνταγές. Πέτα τα όλα στα σκουπίδια και ξεκίνα απ' την αρχή.

ΔΕΝ ΣΕ ΚΕΡΝΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΟΥΤΕ ΟΤΑΝ ΛΕΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΟΡΦΑΝΟΣ

Ήπια δυο ποτά, εις μνήμη των γονιών μου. Πιο πολλά πίνω όταν βγαίνω με τους φίλους μου.

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Παίρνεις λιγότερα δώρα.

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

Φέτος πήρα μόνος μου τα πασχαλινά αυγά.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΤΗ ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ.

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Συμπαθούσα τον πατέρα μου, μέχρι τις προάλλες, 12 χρόνια μετά το θάνατό του, που ανακάλυψα ότι είχε σκοτώσει το σκύλο μας. Πιο συγκεκριμένα: δεν της όρμησε απλά μια μέρα, για να τη στραγγαλίσει με τα ίδια του τα χέρια, αλλά της έβαλε ένα μαξιλάρι στη μούρη και την πίεζε κάτω, επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει κτηνίατρο και ήταν στα τελευταία της. Είχα όμορφες αναμνήσεις από τον πατέρα μου, πριν απ' αυτό. Τώρα, το μόνο που σκέφτομαι, είναι ο πατέρας μου να πιέζει με τα γόνατά του το μαξιλάρι πάνω στη Suzie, και αυτή να πνίγεται. Πιο μαξιλάρι να χρησιμοποίησε για να πνίξει το σκυλί μας; Γιατί μου είπαν ότι πέθανε στον ύπνο της; Ποιον άλλο σκότωσε;

Τόσες ερωτήσεις. Τόσες ερωτήσεις που στοιχειώνουν.

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

Είχαμε ξεχάσει ότι ο πατέρας μου βρισκόταν κάπου γύρω μας, μέχρι που βρήκαμε το τάπερ με τις στάχτες του, στο πίσω μέρος της ντουλάπας της αδερφής μου, κι έτσι, τα απομεινάρια της οικογένειας, σκορπίστηκαν κάπου αόριστα. Αν σκοπεύεις να το κάνεις, κάνε αυτό πρώτα: ρώτα τώρα τους γονείς σου, όσο είναι ζωντανοί και υγιείς, πού θέλουν να σκορπιστούν. (Όλοι έχουν γνώμη για το πού πρέπει να σκορπιστούν οι στάχτες τους, και όλοι κάνουν λάθος. Εμείς, αποφασίσαμε στην τύχη) Όταν μπαίνει κρυφά σε ένα γήπεδο του γκολφ, γιατί εκεί πίστευες ότι θα ήταν σωστό να πετάξεις τις στάχτες, φρόντισε να μην είναι ένα γκρίζο απόγευμα Κυριακής, που φυσάει, γιατί θα σκορπίσεις τον πατέρα σου στο παντελόνι σου.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ, ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Όταν πέθανε η μητέρα μου, βρήκα καμιά δεκαριά CD που είχε: το Mambo No.5 του Lou Bega (CD single), το Reload του Tom Jones, πολλή σαβούρα των U2 και κάποιο Jiggerypipery των Jiggerypipery. Αν αναρωτιέσαι ποιοι είναι οι Jiggerypipery: διασκεδαστικά μοντέρνο τουίστ με γκάιντες, που αν το βάλεις να παίζει δυνατά την ώρα που μαγειρεύεις, δεν θα μπορέσεις να βράσεις ούτε μακαρόνια. Εν τω μεταξύ, ο πατέρας μου, πρέπει να άκουσε τους Rumours, το 1977, και να είπε «Αυτό ήταν. Δεν ακούω άλλη μουσική. Είμαι πλήρης» επειδή αυτοί και το Greatest Hits του Eric Clapton, ήταν οι μόνες κασέτες που είχε στ' αμάξι, όταν ήμουν μικρός, και στο σπίτι, όταν λιποθύμησε στην τουαλέτα, και τον βρήκαν νεκρό.

«Του άρεσε ο Miles Davis;». Βάλαμε Miles Davis.

«Της άρεσε το Ass in the Graveyard των Jiggerypipery;.» Δεν βάλαμε το Ass in the Graveyard των Jiggerypipery. Μπορείς να φανταστείς τι θα γινόταν στην κηδεία, αν έπαιζε σόλο γκάιντα, την ώρα που η μητέρα κατεβαίνει αργά προς το πυρ το εξώτερο. Φαντάζεσαι να είσαι σε μια κηδεία, και να κλαις πίσω από τα γυαλιά ηλίου σου, ενώ παίζει Jiggerypipery; Θα έλεγαν «Καλύτερα που πέθανε» και «Δεν μπορώ να έρθω στην αγρυπνία. Ξέρω ότι ξόδεψες £300, αλλά δεν μπορώ να έρθω γιατί έβαλες σόλο γκάιντες». Και 'σύ θα έπρεπε να το καταλάβεις. Αντ' αυτού, βάλαμε -και δεν κάνω πλάκα- μουσική του Νοτιοαφρικάνικου μιούζικαλ Sarafina!

Ο πατέρας του Joel

ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΙ

Η μητέρα μου πέθανε από καρκίνο του ήπατος, μετά από χρόνια υπερκατανάλωσης cider. Και να σημειώσω ότι το ίδιο όργανο ήταν που κατέρρευσε και στο σώμα του πατέρα μου. Εργασία για το σπίτι: φαντάσου ότι σ' έχει πιάσει ένας πόνος δυσπεψίας στο μέσο της κοιλιάς σου, μετά τον, καθόλου απαρατήρητο, θάνατο των γονιών σου, και άντε να σε πείσει ότι δεν πεθαίνεις και 'σύ.

ΠΑΡΑΚΜΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ;

Επί έξι μήνες, δεν καταφέρναμε να φτιάξουμε τον καυστήρα, στο σπίτι της μητέρας μου, και δεν ξέραμε το γιατί. Από πού έρχεται η σκόνη; Υπάρχει παντού. Και βγαίνει μια μπόχα από το υπόγειο, που κανείς δεν ήθελε να συζητήσει γι' αυτή. Μυρίζει ο «θάνατος»;

ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΣΜΙΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΤΟΤΑΙΝΙΑ

Όταν βάφεις το σπίτι της νεκρής μητέρας σου -θα χρειαστεί να το κάνεις, γιατί δεν μπορείς να πουλήσεις ένα σπίτι με ροζ κουζίνα, καστανοκόκκινο σαλόνι, και πορτοκαλί τραπεζαρία- να ξέρεις αυτό: βάλε χαρτοταινία σε σοβατεπί, πρίζες και διακόπτες. Η χαρτοταινία θα σε σώσει από το να βάλεις καινούργια.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ ΟΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ

Κάθε καλοκαίρι, όταν ήμουν μικρός, γεμίζαμε το πορτ μπαγκάζ με πράγματα διακοπών και πηγαίναμε κάπου παραλιακά για μια βδομάδα - Φίλεϊ, Κλίθρόουπς, Ουίτμπι, Τέντι. Και κάθε φορά, μα κάθε φορά, τον πατέρα μου τον έπιανε κόψιμο πριν το ταξίδι. Δεν θα ξανακούσω τη μητέρα μου να φωνάζει προς το μπάνιο, και τον πατέρα μου να ξεπροβάλλει ιδρωμένος, ψεκάζοντας Glade- ποτέ ξανά. Δεν θα ξαναφτιάξω τσάι, όσο η μητέρα μου καπνίζει και λύνει σταυρόλεξα, και ο πατέρας μου ψάχνει για Imodium στο συρτάρι. Και δεν θα ξαναμπώ σε τουαλέτα που βρωμάει διάρροια διακοπών. Είναι περίεργο το τι μπορεί να σου λείπει.

ΕΙΣΑΙ ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΠΛΕΟΝ

Παρόλο που έχω το πρόσωπο και το μυαλό ενός παιδιού, και το σώμα ενός γίγαντα, με πλαδαρά άκρα, είμαι ένας ενήλικας. Έχω ένα σπίτι. Είμαι ο μόνος αληθινός κληρονόμος όλης της γενιάς των Golby. Έχω πάει και σε δυο συναντήσεις στην τράπεζα.

«Για να καταλάβω» είπε ο διευθυντής της τράπεζας. «Έχουν πεθάνει και οι δυο σας γονείς;»

«Ναι.»

«Και οι δυο;»

«Ναι.»

«Και οι δυο μαζί, ή-;»

«Όχι.»

«Βασικά -και συγνώμη που το λέω- είστε πολύ νέος γι' αυτό.»

Το ξέρω ρε φίλε. Κάνε μου ένα λογαριασμό και σκάσε.

«Επειδή είστε μόνο 27 χρονών.»

«Το ξέρω.»

«Και είστε νεότερος από 'μένα.»

«Ναι.»

«Και μένω ακόμα με τους γονείς μου.»

«Χμμμ.»

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΣΟΥ, ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΟΣ

Χωρίς οικογένεια, χωρίς κατοικίδια, και λόγω της προαναφερθείσας βλάβης του καυστήρα, ούτε αυτός δεν χτυπάει ήρεμα. Όταν λέω ότι είναι «περίεργο», εννοώ «τρομακτικό». Φύλαξε ένα μπαστούνι του γκολφ, για καλό και για κακό, και κράτα το κάτω από το κρεβάτι.

Περισσότερα από το VICE

Μια Γυναίκα που Είχε την Ίδια Ασθένεια με την Kate Middleton Μιλά για το Πόσο Δύσκολα Πέρασε

Μπήκαμε στο Εργοστάσιο «Φάντασμα» στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης

Ο Περικλής Κοροβέσης Συνεχίζει να Πιστεύει πως Αρκεί Ένας Πολύγραφος και 25 Αντίτυπα για να Αλλάξεις τον Κόσμο