Τελικά Είναι Καλό το Πολυδιαφημισμένο Rogue One; (Μάθε Χωρίς Spoilers)

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είχαν τις αμφιβολίες τους όσον αφορά στο Rogue One, τη νέα ταινία που διαδραματίζεται στον κόσμο του Πολέμου των Άστρων. Θα σταθεί αντάξιο των προσδοκιών που δημιουργεί το βαρύ σαν ιστορία όνομα βαρύ του brand Star Wars; Μπορεί ένα spin off φιλμ, που δεν ανήκει στον κεντρικό κορμό της ιστορίας και δεν είναι αριθμημένο επεισόδιο όπως τα υπόλοιπα, να ξεδιψάσει τη λαχτάρα των εκατομμυρίων φανατικών θαυμαστών της κινηματογραφικής σειράς; Και τελικά πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει μια ταινία στην οποία ξέρεις εκ των προτέρων την κατάληξη της ιστορίας της; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Το Rogue One διαδραματίζεται μεταξύ του Episode III – Revenge of the Sith (2005) και της πρώτης ever ταινίας του Πολέμου των Άστρων, το Star Wars Episode IV – A New Hope (1977). Στο τελευταίο παρακολουθούμε την προσπάθεια του Luke Skywalker, του Han Solo και της Πριγκίπισσας Leia να καταστρέψουν το «θανατηφόρο» νέο όπλο της αδίστακτης Αυτοκρατορίας, το Death Star. Άσος στο μανίκι τους, το γεγονός ότι έχουν τα σχέδια του επιβλητικού διαστημικού σταθμού, με την ικανότητα να καταστρέφει και να εξαφανίζει δια παντός ολόκληρους πλανήτες. Το πώς ακριβώς έφτασαν στα χέρια τους οι πληροφορίες για την αχίλλειο πτέρνα του Death Star παρέμενε ένα μεγάλο και αναπάντητο μέχρι σήμερα ερωτηματικό. Κάπου εδώ αναλαμβάνει να δώσει λύσεις το Rogue One, απαντώντας στο σεναριακό μυστήριο σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα.

Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Jyn Erso, ένα ατίθασο αγοροκόριτσο με αγγελικό πρόσωπο αλλά καρδιά και ικανότητες σκληροτράχηλου πολεμιστή. Κρύβει μέσα της μπόλικη οργή και μια παιδική ψυχή τόσο πληγωμένη που όρθωσε υψηλά τύχη, απαγορεύοντας στον εαυτό της να έρθει αρκετά κοντά με οποιοδήποτε θα μπορούσε να την βλάψει. Είναι ένα αγρίμι χωρίς προορισμό και σκοπό, με μοναδική έγνοια της την επιβίωση. Η γνωριμία της με ένα μέλος της αντίστασης θα της προσφέρει εκτός από ένα σκίρτημα στην καρδιά και μια καινούργια οπτική για την πορεία και την ίδια της την ύπαρξη. Η ταινία αποτελεί το ιδανικό φόντο ώστε να επιδείξουν οι σεναριογράφοι την εντυπωσιακή της εξελικτική πορεία ως χαρακτήρα, μέσα από τα γεγονότα του Rogue One.

Το φιλμ είναι σκοτεινό, γεμάτο αδιάκοπες μάχες, δράση που δε σε αφήνει στιγμή να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού και δόσεις χιούμορ στον βαθμό που χρειάζεται ώστε να σπάει ευχάριστα την περιπετειώδη ροή, δίχως να γέρνει επικίνδυνα προς την καρικατούρα. Ιδανικός εκφραστής αυτής της λογικής ο K-2SO, ένα ρομπότ της αυτοκρατορίας που έχει επαναπρογραμματιστεί από τους επαναστάτες για να υπηρετεί την πλευρά των «καλών». Μπορεί αντί για φλέβες να διαθέτει καλώδια, όμως η τσογλαναράδικη συμπεριφορά του, οι βιτριολικές ατάκες και το καυστικό του χιούμορ τον καθιστούν έναν από τους συμπληρωματικούς ρόλους που δίνουν ιδανικά διαφορετικό χρώμα στην ιστορία. Εμφανές είναι και το κλείσιμο του ματιού στους old school φίλους του A New Hope, δια της εμφάνισης κλασικών χαρακτήρων από την ταινία του 1977 σε cameo περάσματα, τα γραφικά στις γιγαντοοθόνες των διαστημόπλοιων που θυμίζουν late 70s ή τα πλάνα με τους πιλότους της αντίστασης που σε μεταφέρουν νοητά στις σκηνές των «αερομαχιών» -τρόπος του λέγειν, καθώς γίνονται στο διάστημα όπου δεν υπάρχει αέρας και όπου κανένας δεν μπορεί να ακούσει τις κραυγές σου- από το Episode IV, μεταξύ των X-Wing και των TIE fighters.

Αν μάλιστα δεν προσέχεις αδιάκοπα το κινηματογραφικό πανί διατρέχεις τον κίνδυνο να μην παρατηρήσεις ένα από τα αναρίθμητα easter eggs που βρίσκονται διασκορπισμένα στα 134 λεπτά του φιλμ. Όπως για παράδειγμα ένα τεράστιο άγαλμα θαμμένο στην άμμο του πλανήτη Jedha που ήδη έχει βάλει ανάψει τις συζητήσεις για το ποιόν απεικονίζει ή τον πλανήτη Eadu που σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας Gareth Edward είναι εμπνευσμένος κατευθείαν από τον δυστοπικό LV-426 των πρώτων Alien. Σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το Rogue One μας φιλοδωρεί με μια επική μάχη για κλείσιμο, στην οποία όπως προείπαμε το τελικό αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Κάτι που μαεστρικά οι συντελεστές του φιλμ έχουν καταστήσει αδιάφορο, αφού το ενδιαφέρον έχει μετατοπιστεί στο ποιοί τελικά από τους χαρακτήρες του θα καταφέρουν να επιβιώσουν από το κολαστήριο της μάχης του Scarif. Το τέλος κλείνει μαγευτικά την υπόθεση της ταινίας που από παρακλάδι του σύμπαντος του Πολέμου των Άστρων κατάφερε με περισσή άνεση να θεωρείται αυτόφωτο άστρο. Γεγονός που έκανε την New York Post να ανακηρύξει το σενάριο της ως το καλύτερο σε ταινία Star Wars από το Star Wars V – The Empire Strikes Back του μακρινού 1980. Η προβολή του Rogue One μάλιστα, προκάλεσε μια ξεχασμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αντίδραση για τους εγχώριους σινεφίλ: το πηγαίο και αβίαστο χειροκρότημα στο τελείωμα του.

Περισσότερα από το VICE

Στο Γηροκομείο τις Γιορτές

Τι Nομίζουν οι Άνδρες πως Νιώθουν οι Γυναίκες Κατά τη Διάρκεια του Οργασμού

Το VICE News Μηνύει για Τέταρτη Φορά το FBI για Έγγραφα Σχετικά με τον Ντόναλντ Τραμπ