Mια Δοκιμή από το Πρωινό του Hunter S. Thompson Αρκεί για να Καταλάβεις Πόσο Παρανοϊκά Ζούσε

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο MUNCHIES Denmark.

Το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της μέρας. Ο Hunter S. Thompson το ήξερε. Αν δεν είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι και δεν είχε σωριαστεί μπροστά στη γραφομηχανή του στις 20 Φεβρουαρίου του 2005, ο ηδονιστής-είδωλο και gonzo δημοσιογράφος θα είχε κλείσει εδώ και μερικούς μήνες τα 80.

Ενώ ο Thompson είχε έναν χαοτικό τρόπο ζωής και ήταν μεθυσμένος 24 ώρες το 24ωρο, χρησιμοποιούσε το πρωινό ως σημείο αναφοράς – μια επαφή με την πραγματικότητα. Σε ένα άρθρο του για το Rolling Stone, στις 2 Ιουνίου του 1976, ενώ ζύγιζε και μετρούσε τον πρόεδρο Jimmy Carter, ο Thompson «πήγε μια βόλτα στην άγρια πλευρά», όπως το είχε συνήθεια. Το ιδιόρρυθμο μυαλό του ήταν τελείως αλλού και στην επόμενη παράγραφο εξήγησε την ευλάβεια που ένιωθε προς το πρώτο γεύμα της ημέρας και από τι θα αποτελούνταν ιδανικά.

Ως φόρο τιμής στον πιο παρανοϊκό δημοσιογράφο στην ιστορία, αποφάσισα να αναδημιουργήσω το πρωινό του. Ή ίσως να δημιουργήσω, επειδή δεν νομίζω ότι ο Thompson έτρωγε τόσο εντυπωσιακό πρωινό κάθε πρωί. Πάντα υπερέβαλλε και μόνο ο χρόνος προετοιμασίας θα ήταν εμπόδιο, για να ξεκινήσει τη μέρα του έτσι. Ένα τέτοιο πρωινό κάθε μέρα, μάλλον θα τον έκανε να πεθάνει από το πρώτο γεύμα, πολύ προτού αυτοπυροβοληθεί.

Σύντομα κατέληξα ότι θα ήταν επιβλαβές να προσπαθήσεις να φας τέτοιες υπερβολικές ποσότητες, ιδίως τόσο νωρίς. Έτσι αποφάσισα να μοιραστώ το υπερβολικό πρωινό με τον φίλο μου τον «Ziggy Silver», που θέλει να παραμείνει ανώνυμος. Είναι ποιητής, επίδοξος αλκοολικός και με έχει βοηθήσει στο παρελθόν με τις γαστριμαργικές και λογοτεχνικές περιπέτειές μου. Επίσης, ο Ziggy έχει έναν κήπο όπου μπορούμε να κάνουμε ό,τι βλακεία θέλουμε, μακριά από περίεργα μάτια.

Είχα κοιμηθεί τέσσερις ώρες, είχα χανγκόβερ και έβρεχε στο Σούμποργκ. Δηλαδή, ήταν καλοκαίρι στη Δανία. Όταν άνοιξα τη σκουριασμένη αυλόπορτα του σπιτιού του Ziggy, είχα μια απειλητική αίσθηση. Το πρωινό θα έπρεπε να είναι ένα καλό ξεκίνημα της μέρας και δεν ήμουν σίγουρος ότι η συνταγή του Thompson θα μας πρόσφερε κάτι τέτοιο.

Ο Ziggy ήταν πιο κεφάτος και έπιασε αμέσως δουλειά με τα Μπλάντι Μέρι και μας έφτιαξε τη διάθεση με σύγχρονες μουσικές.

Ο Thompson, μεγάλα διαστήματα της ζωής του, έμενε σε ξενοδοχεία απ' άκρη σ' άκρη των ΗΠΑ. Αν μπορείς να παραγγείλεις room service και πληρώνει ο εργοδότης σου, ίσως να μπορείς να φτιάξεις το μεγάλο γεύμα που περιέγραψε. Αλλά αν πρέπει να το φτιάξεις μόνος σου, θα πεθάνεις της πείνας, προτού τελειώσεις. Αν και είχα ετοιμάσει κάποια πράγματα από το σπίτι, ήμουν στην κουζίνα δυο ώρες. Ιδρώτας έτρεχε στο μέτωπό μου και συναγωνιζόταν τις σταγόνες της βροχής στο παράθυρο, ενώ ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ. Κατά μία έννοια, ήταν τελείως αυθεντικό το ότι είχα χανγκόβερ. Με το αλκοόλ που έπινε ο Thompson, πρέπει να ήταν χρόνιος αλκοολικός.

«G, πεινάω, ρε γαμώτο», είπε ο Ziggy, ανάβοντας τσιγάρο στο τραπέζι. Του είπα να σκάσει. Εκνευρίζομαι όταν πεινάω.

Μου είπε μια ιστορία για έναν μηχανόβιο που του είχε δώσει μια κιθάρα πριν από δυο μέρες, ενώ εγώ έκανα αυγά ποσέ, τηγάνιζα μπέικον, έφτιαχνα τηγανίτες και έβαζα νερό για καφέ. Όλα έπαιρναν σχήμα σιγά-σιγά.

Έξω η βροχή ακόμη έπεφτε καταρρακτωδώς, αλλά ο Thompson είπε ότι το φαγητό πρέπει να καταναλώνεται έξω. Χωρίς ρούχα. Δεν νομίζω ότι έχει φάει πρωινό σε αυτήν την άθλια χώρα, όπου βρέχει σχεδόν μέρα παρά μέρα. Όταν διαπιστώσαμε ότι μια βρεγμένη καρέκλα κήπου είναι πολύ κρύα για να κάτσεις με τον γυμνό σου κώλο και ορμήσαμε στο φαγητό.

«Ωραία πράμα», είπε ο Ziggy με το στόμα γεμάτο αυγά μπένεντικτ. «Μαζί με τα Μπλάντι Μέρι είναι μια τέλεια αρχή της μέρας για ένα παιδί στην ύπαιθρο».

Οι κρέπες Ρανγκούν με την κρεμώδη γέμιση καβούρι ήταν σχεδόν εξίσου νόστιμες και χαμογελούσαμε ευχαριστημένοι ο ένας στον άλλον, ενώ η βροχή έπεφτε στα γυμνά κορμιά μας. Έπινα λίγο Μπλάντι Μέρι, λίγο γάλα και λίγο καφέ όσο τσέκαρα το mail μου στο κινητό μου, επειδή στην ψηφιακή εποχή μας «Δυο-τρεις εφημερίδες, αλληλογραφία, μηνύματα, τηλέφωνο, σημειωματάριο και πηγή καλής μουσικής», περιέχονται όλα σε μια μικρή συσκευή.

«Νομίζω πως είναι ώρα για τα όπλα τώρα», είπα ο Ziggy παραπατώντας λίγο, καθώς σηκώθηκα κρατώντας τη Μαργαρίτα μου. Ο Ziggy έστησε ένα κουτί χυμό, με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και πυροβόλησε τον στόχο με ένα αεροβόλο. Διάνα.

Η καρδιά μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα, όταν ήταν σειρά μου να πυροβολήσω και νομίζω πως αυτό είναι το κοντινότερο που έχω φτάσει στο να κατανοήσω πώς ήταν να ζεις σαν τον Hunter S. Thompson. Όταν επιστρέψαμε στο τραπέζι, πρόσεξα ότι είχαμε ξεχάσει να φάμε την πίτα, αλλά παραήταν και για τους δυο μας. Αν και είχαμε μοιραστεί το πρωινό του Thompson δεν μπορούσαμε να φάμε μπουκιά παραπάνω και ένιωθα πολύ παράξενα. Υπερβολικά χορτάτος, κάπως μεθυσμένος, φτιαγμένος απ' την κόκα, γυμνός, βρεγμένος και με ένα χανγκόβερ που χειροτέρευε. Ήπια μια μεγάλη γουλιά Μαργαρίτα, για να ηρεμήσω. Δεν βοήθησε. Αμέσως μετά, ξέρασα σε έναν θάμνο.

[VICE Video] Η Βιομηχανία της Ραπ στην Ελλάδα - Υποχθόνιος

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Η κουζίνα ήταν χάλια, υπήρχαν μισοφαγωμένα πιάτα παντού και την έπεσα στον καναπέ. Έπρεπε να γράψω το άρθρο, αλλά σχεδόν δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Ο Ziggy δεν είχε τελειώσει με το επιδόρπιο.

Ενώ με κυρίευε η ναυτία, σκέφτηκα άλλη μια φράση του Thompson: «Αν κάτι τέτοιο αξίζει να το κάνεις, αξίζει να το κάνεις σωστά».

Αυτό προφανώς αφορά και το πρωινό.

Περισσότερα από το VICE

Ο Ντιν Καρνάζης Εξηγεί πώς Μπορείς να Τρέξεις Συνεχόμενα 563 Χιλιόμετρα Χωρίς Ύπνο για Τρεις Μέρες

«Στα Εξάρχεια Ένιωσα σαν Ερωτευμένος Έφηβος»: Το Γράμμα Ενός 28χρονου Πρόσφυγα Προς την Ελλάδα

Αναλύοντας την Τελευταία Θεωρία Συνωμοσίας για τον Θάνατο του Παντελή Παντελίδη