Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Netherlands .Το 1988, η Αστυνομία σταμάτησε τον πατέρα μου στα σύνορα της Γαλλίας με το Βέλγιο. Ο πατέρας μου κατέβασε το παράθυρο του γκρίζου αυτοκινήτου του και δύο αστυνομικοί τού ζήτησαν τα χαρτιά του. Έδωσε το διαβατήριό του σε αυτόν που φαινόταν πιο καχύποπτος, ο οποίος του έριξε μια γρήγορη ματιά. «Μπορείτε να βγείτε λίγο από το αυτοκίνητό σας κύριε;», τον ρώτησε. Η καρδιά του πατέρα μου χτυπούσε δυνατά, αλλά το πρόσωπό του δεν έδειχνε κανέναν φόβο, μιας και ήξερε πώς να το χειριστεί. Είχε προετοιμαστεί για μια τέτοια περίσταση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό για το οποίο δεν είχε προετοιμαστεί, ήταν το να δει τον αστυνομικό να κρατάει πέντε μικρά τετραγωνάκια που είχαν αστέρια πάνω τους. Έμοιαζαν με μικρά γραμματόσημα, αλλά αυτό δεν ξεγελούσε τον αστυνομικό. Ήξερε πως ο πατέρας μου είχε αφήσει κατά λάθος πέντε μικρά tabs με acid μέσα στο διαβατήριό του. Αυτό που δεν ήξερε ακόμη, ήταν πως κάθε γωνιά του αυτοκινήτου ήταν γεμάτη με LSD.«Τι είναι αυτά κύριε; Έπεσαν από το διαβατήριό σας». Ο πατέρας μου προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας πως ήταν τα πέντε τυχερά του αστέρια. «Αυτά τα πήρα από έναν γκουρού που επισκέφτηκα στην Γκόα, όταν πήγα πέρυσι διακοπές στην Ινδία. Μου είπε ότι θα μου έφερναν τύχη», είπε. Οι αστυνομικοί τον κάθισαν σε μια καρέκλα στην άκρη του δρόμου, καθώς ξεκίνησαν να ψάχνουν εκτενώς το αμάξι. Ο πατέρας μου ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι του, μιας και δεν είχε καμία διάθεση να περάσει χρόνο σε γαλλική φυλακή. Αλλά μετά από κάποια ώρα, ο αστυνομικός επέστρεψε και του είπε ότι μπορεί να πηγαίνει. «Άλλη φορά να αφήνετε τα τυχερά σας αστέρια στην Γκόα».Η εγκληματική καριέρα του πατέρα μου ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν αποφάσισε ξαφνικά να μετακομίσει από το Λονδίνο στο Άμστερνταμ, ολομόναχος. Δεν είχα γεννηθεί ακόμη, αλλά τα ετεροθαλή μου αδέρφια ήταν οκτώ και εννιά ετών τότε. Ο πατέρας μου ήταν ένα πολύ επιτυχημένος οδοντίατρος στο Λονδίνο και είχε μάλιστα μια ιδιαίτερα χλιδάτη κλινική. Είχε μια σύζυγο, δύο γιους, ένα ωραίο σπίτι, αυτοκίνητα και μια μηχανή. Μια μέρα, τα άφησε όλα πίσω του για να γίνει έμπορος LSD σε μια άλλη χώρα. Μιας και δεν είχα καταλάβει ποτέ ακριβώς τι έγινε και γιατί, αποφάσισα πρόσφατα να τον ρωτήσω για όλα αυτά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ξεκίνησε λέγοντάς μου για την πρώτη του εμπειρία με acid: «Το 1971, ένας Αμερικανός φίλος μου, ο Τόμπι, ήρθε στο Λονδίνο με την κοπέλα του, φέρνοντας μαζί του 10.000 tabs με acid, τα οποία και είχε κρύψει σε δύο κομμάτια χαρτόνι που είχε δέσει γύρω από τα πόδια του. Είχε φορέσει ψηλές κάλτσες από πάνω και είχε περάσει σαν κύριος από τους έλεγχους ασφαλείας και το τελωνείο. Το εμπόριο ναρκωτικών και η ασφάλεια των αεροδρομίων δεν ήταν θέματα που λογίζονταν και πολύ σοβαρά τότε. Ο Τόμπι πούλησε τα ναρκωτικά στο Λονδίνο, αγόρασε ένα λευκό κάμπριο και οργάνωσε ένα σωρό ξέφρενα πάρτι, όπου ο κόσμος έπαιρνε πολλά ναρκωτικά και έκανε σεξ. Τα πάρτι του προσέλκυαν διάφορα cool άτομα και καλλιτέχνες. Το Λονδίνο ήταν φοβερή πόλη στα 60's και στα 70's».Σε ένα από αυτά τα πάρτι, ο Τόμπι έδωσε στον πατέρα μου και την τότε σύζυγό του λίγο acid: «Δεν είχαμε ιδέα τι ήταν. Η γυναίκα μου τρίπαρε πολύ καλά. Είδε πανέμορφα χρώματα παντού», είπε ο πατέρας μου. «Εγώ τρίπαρα πολύ πιο άσχημα. Το πρώτο μου τριπ ήταν το χειρότερο της ζωής μου. Έκτοτε, συχνά μου σκάνε flashbacks από εκείνο το απαίσιο τριπάρισμα, ειδικά όταν κάνω βαρετά πράγματα, όπως όταν αρχειοθετώ. Όσο δυσάρεστη και αν ήταν αυτή η εμπειρία, ξύπνησε μέσα μου μια βαθύτερη ανάγκη να ζήσω μια άλλη ζωή. Εντούτοις, μου πήρε χρόνια μέχρι να τα παρατήσω όλα και να φύγω».Δυστυχώς για τα αδέρφια μου, ο πατέρας μου τους παράτησε, χώρισε από τη μάνα τους και μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αλλά μόλις έφτασε σε αυτήν τη λαμπερή, καινούρια πόλη, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ανοίξει και πάλι μια οδοντιατρική κλινική. Είδε βέβαια, ότι η δουλειά αυτή δεν του έλεγε τίποτα πλέον. «Το να είμαι οδοντογιατρός δεν ταίριαζε στη νέα μου ζωή εκεί. Είχα νέα και ενδιαφέροντα άτομα να γνωρίσω, Ολλανδέζες να βγάλω για ραντεβού και joints να καπνίσω. Ήθελα να βυθιστώ στην ελευθερία της πόλης».«Το να είμαι οδοντογιατρός δεν ταίριαζε στη νέα μου ζωή εκεί».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τo 1985, συνάντησε τον Τόνι, έναν Αμερικανό ηθοποιό, σε ένα από τα coffee shops του Άμστερνταμ. «Πιάσαμε την κουβέντα και με ρώτησε αν είχα σκεφτεί ποτέ να βγάζω λεφτά από το εμπόριο LSD». Λίγο καιρό αργότερα, ο πατέρας μου οργάνωσε το πρώτο του ταξίδι για εμπόριο ναρκωτικών. «Μου φάνηκε συναρπαστικό, ο κόσμος του εγκλήματος ήταν καινούριος για μένα και δεν χρειαζόταν να το δικαιολογήσω σε κανέναν. Ζούσα μόνος».Είχα μέσα δίσκους των Rolling Stones, των Beatles, του Dylan. Όλα τους ήταν διπλά άλμπουμ, μέσα στα οποία είχα κρύψει περίπου 22.000 tabs με acid.
«Ξεκίνησα με μικρά ταξίδια. Τα πρώτα δύο χρόνια, είχα κάποιες μικρές επιτυχίες, αλλά χωρίς πολλά-πολλά. Αργότερα, άρχισα να βγάζω σχετικά καλά λεφτά. Σε ένα ταξίδι στην Ισπανία, είχα πάρει μαζί μου μια μεγάλη τσάντα με βινύλια. Είχα μέσα δίσκους των Rolling Stones, των Beatles, του Dylan. Όλα τους ήταν διπλά άλμπουμ, μέσα στα οποία είχα κρύψει περίπου 22.000 tabs με acid. Ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων και δεν υπήρχε πολύς κόσμος στο αεροδρόμιο. Οι αστυνομικοί στο τελωνείο χάρηκαν που είχαν επιτέλους κάτι να κάνουν, οπότε άρπαξαν την τσάντα μου για να ρίξουν μια καλύτερη ματιά στους δίσκους μου. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου, μου είπαν ότι ήταν μεγάλοι οπαδοί των Stones και των Beatles. Στη συνέχεια μου επέστρεψαν την τσάντα. Αργότερα έμαθα πως αν με είχαν πιάσει, θα μπορούσα να καταδικαστώ σε 8 χρόνια φυλάκισης».Ο πατέρας μου ένιωθε άνετα μέσα στον κόσμο της παραγωγής και του εμπορίου LSD και ταξίδευε συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του '80. «Οι τύποι με τους οποίους είχα να κάνω φορούσαν χαβανέζικα πουκάμισα και με μάζευαν από το αεροδρόμιο, κρατώντας πινακίδες με το όνομά μου πάνω. Τότε, δεν χρειαζόταν και τόσο να κρύβεσαι. Αυτοί οι τύποι αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Rainbow ή Sunshine και πάντα με πήγαιναν σε πανέμορφες βίλες, που ήταν γεμάτες από έργα τέχνης και περιτριγυρισμένες από κήπους. Νόμιζα πως οι άνθρωποι του εμπορίου LSD ήταν σε γενικές γραμμές πολύ εντάξει, ενδιαφέροντες τύποι. Όχι σαν τους περίεργους εγκληματίες που ασχολούνταν με το εμπόριο άλλων ναρκωτικών. Τουλάχιστον, έτσι πίστευα τότε».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετά από αρκετά χρόνια εμπορίας LSD όμως, η Αστυνομία ξεκίνησε μια έρευνα για τον πάτερα μου και αφού μάζεψε επαρκή στοιχεία, τον συνέλαβε το 1991.
Όταν μιλάω στη μάνα μου για την περίεργη αλλαγή καριέρας του πατέρα μου, εκείνη δεν έχει ιδέα. Την πιστεύω και αν την ξέρατε, θα την πιστεύατε και εσείς. Δουλεύει ως δημόσιος υπάλληλος από τα 20 της χρόνια και είναι ο τύπος του ανθρώπου που δεν παραβιάζει ποτέ κόκκινο σηματοδότη. «Είχαμε μια πολύ ελεύθερη σχέση τότε, βλεπόμασταν μόνο μερικές φορές την εβδομάδα», μου λέει. «Πολλές φορές μου έλεγε ότι πήγαινε για οδοντιατρική μετεκπαίδευση ή επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό». Ανακάλυψε την εγκληματική του πλευρά, όταν μια εφημερίδα δημοσίευσε ένα σκίτσο στο πρωτοσέλιδό της, το οποίο απεικόνιζε έναν οδοντίατρο που έδινε acid στους ασθενείς του. Η δικαστική υπόθεση που αφορούσε τον πατέρα μου δεν πέρασε απαρατήρητη από τα μέσα ενημέρωσης, με την ολλανδική εφημερίδα De Volkskrant να ασχολείται ιδιαίτερα με το θέμα. «Τώρα που το σκέφτομαι, έπρεπε να μου κάνει περισσότερη εντύπωση το πόσο συχνά έλειπε, αλλά η μητέρα μου ήταν βαριά άρρωστη τότε και ήταν η βασική μου προτεραιότητα».Ο πατέρας μου ήταν προφυλακισμένος, όταν η μητέρα μου έμαθε ότι ήταν έγκυος με εμένα, κάτι πολύ δύσκολο για εκείνη. Ο πατέρας μου εν τέλει πέρασε έναν χρόνο στην φυλακή και προφανώς μιλάμε για μια πολύ σκοτεινή περίοδο της ζωής του. Μου είπε ότι δίδασκε Αγγλικά στους συγκρατούμενούς του και πως έπεισε τους φύλακες ότι ήταν κλειστοφοβικός, οπότε είχε το δικαίωμα να αφήνει την πόρτα του κελιού του ελαφρώς ανοιχτή. Στη φυλακή, ο πατέρας μου ανακάλυψε πως είχε ταλέντο στη ζωγραφική, οπότε όταν αποφυλακίστηκε έγινε καλλιτέχνης. Έκτοτε, μου λέει ότι δεν στράφηκε ποτέ ξανά στο έγκλημα.Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ