Οι Mechanimal Επέστρεψαν και μας Δίνουν Αποκλειστικά το Νέο Κλιπ τους

Υπάρχουν κάποια γκρουπ με τα οποία αισθάνεσαι ένα δέσιμο απ' την πρώτη ακρόαση. Για μένα, ένα από αυτά είναι οι Mechanimal. Εμφανίστηκαν το 2012 με τον πρώτο τους, ομώνυμο δίσκο και με δύο πολύ δυνατούς χαρακτήρες πίσω από το ηχητικό και αισθητικό τους τιμόνι. Τον Γιάννη Παπαϊωάννου -ευρύτερα γνωστό ως ΙΟΝ- έναν άνθρωπο με μεγάλη πορεία στην εγχώρια μουσική πραγματικότητα και τον Freddie Faulkenberry, φωτογράφο με παρουσία σε παγκόσμιο επίπεδο, ο οποίος έκρυβε μέσα του έναν αστικό ποιητή, μιας και οι στίχοι του -τους οποίους ερμηνεύει με τη χαρακτηριστική του φωνή- «μυρίζουν» Αθήνα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Mechanimal πέρασαν διάφορες αλλαγές, κυρίως σε μέλη, με βασικότερη την αποχώρηση του Freddie πίσω από το μικρόφωνό τους.

Στη συνέχεια, έμειναν ανενεργοί για κάποιο διάστημα, για να επιστρέψουν από το πουθενά σήμερα με ένα νέο sigle και την ανακοίνωση της κυκλοφορίας τού τέταρτου άλμπουμ τους. Η επιστροφή του Freddie είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την μπάντα, καθώς και η συνέχιση της συνεργασίας τους με την Inner Ear Records. «Easy Dead», λοιπόν, από τους Mechanimal με ένα κλιπ σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή και με τη χαρά μου να είναι μεγάλη όταν έμαθα ότι θα κάνει πρεμιέρα από το VICE Greece. To κομμάτι αποτελεί το 50% του «White Flag Single», που συμπληρώνεται από το «Red Mirror», ένα δυστοπικό anthem που με κάνει να ανυπομονώ για τον δίσκο που πλησιάζει απειλητικά. Με αφορμή την επιστροφή τους, αποφάσισα να επικοινωνήσω με τα δύο βασικά μέλη των Mechanimal και να κάνω μια πρώτη επαφή μαζί τους για να μάθω περισσότερα για τη νέα αυτή σελίδα στην καριέρα τους, αλλά και τα μελλοντικά τους σχέδια.

VICE: Το νέο σας single, «Easy Dead», αποτελεί μια προειδοποίηση για το μέλλον. Θέλετε να μου μιλήσετε για τη σκέψη πίσω από αυτό;
Γιάννης Παπαϊωάννου: Το «Εasy Dead» γράφτηκε κοιτάζοντας το τώρα και όχι το αύριο. Βασικά, μιλάει για την κατάσταση που ζούμε όλοι καθημερινά. Η λέξη-κλειδί στο συγκεκριμένο τραγούδι δεν είναι ο θάνατος, ούτε η κόλαση. Είναι η λέξη εύκολο. Οι εύκολες πληροφορίες, οι εύκολες παροχές και τέλος, η εύκολη ζωή που μας χαρίζει απλόχερα η τεχνολογία, τελικά μεταφράζονται στον εύκολο θάνατο της ύπαρξής μας.

Στο δελτίο Τύπου που συνοδεύει το single σας, αναφέρετε ότι ο τέταρτος δίσκος σας, που πλησιάζει, κλείνει έναν κύκλο που ξεκίνησε με το ντεμπούτο σας που κυκλοφόρησε το 2012. Τι σημαίνει αυτό;
Γιάννης: Ο κύκλος δεν θα κλείσει γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος των Mechanimal. Άλλωστε, οι Mechanimal ταυτίζονται πιο πολύ με το τρίγωνο παρά με τον κύκλο. Απλώς, τώρα βρισκόμαστε εκεί που κολλάει η λούπα με το παρελθόν, όταν μαζί με τον Freddie ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε μόνοι μας το «Low Land». Ακριβώς πριν από οκτώ καλοκαίρια, τις τελευταίες ημέρες της άνοιξης του 2011.

Κάποια στιγμή ο Freddie έκανε ένα διάλειμμα από το group και τη θέση του πήρε για κάποιο διάστημα η Etten, πώς είχε προκύψει αυτό;
Γιάννης: Την εποχή εκείνη ήθελα να οδηγήσω τους Mechanimal σε καινούργια, περισσότερο «φωτεινά» μονοπάτια. Ένιωθα την ανάγκη να εμπλουτίσω τη μουσική μας, με μελωδικά, γυναικεία φωνητικά. Επίσης, δεν έχω κρύψει ποτέ πόσο πολύ μου αρέσει να πειραματίζομαι αψηφώντας πολλές φορές τον κίνδυνο του «νέου» ή του «διαφορετικού».
Freddie Faulkenberry: Επίσης, χρειαζόμασταν ένα διάλειμμα ο ένας από τον άλλον. Κάναμε πολλά πράγματα την εποχή των πρώτων δύο άλμπουμ, κινούμασταν συνεχώς, βγάζαμε singles, δίναμε πολλές συνεντεύξεις, παίζαμε πολλά gigs. Η ιδιότητά μου ως φωτογράφος είχε επισκιαστεί από τους Mechanimal και αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω λίγο πίσω και να επικεντρωθώ στη φωτογραφία ξανά.

Και έπειτα κάνατε ένα σχετικά μεγάλο διάλειμμα. Θέλατε να πάρετε τον χρόνο σας ή απλά έτυχε;
Γιάννης: Δεν θεωρούμε ότι το διάστημα των τριών χρόνων είναι τόσο μεγάλο, ούτε πιστεύουμε ότι τρέχουμε σε κάποιον αγώνα δρόμου, ώστε να πρέπει να παράγουμε συνέχεια μουσική για να μην μας ξεχάσει το μουσικόφιλο κοινό. Άλλωστε, δεν εξαρτάται από εμάς αυτό, αλλά από το πότε θα «ξυπνήσει» το «μηχανικό ζώο».

Αλήθεια, διανύουμε το χειρότερο σημείο της ιστορίας της ανθρωπότητας;
Γιάννης: Δεν νομίζω πως υπήρχε, υπάρχει ή θα υπάρξει ποτέ καλύτερο και χειρότερο σημείο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η ιστορία μας ως είδος θα είναι πάντα γεμάτη με καλά και άσχημα σημεία. Και είναι καθαρά θέμα τύχης σε ποιο από αυτά θα γεννηθείς και σε ποιο θα πεθάνεις.
Freddie: Όχι, γιατί; Θεωρώ πως βρισκόμαστε σε ένα πολύ καλό σημείο. Σίγουρα, έχουμε γαμηθεί οικολογικά, κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά, αλλά υπάρχει συγχρόνως και μια πιο εύκολη πρόσβαση στην ομορφιά καθώς και μια παγκόσμια συνεργία μέσω του διαδικτύου, η ευκολία και το χαμηλό κόστος των ταξιδιών και η αυτοπεποίθηση της μετανάστευσης. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν εύκολα στο παρελθόν. Μεγάλωσα μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ και ταξίδευα αρκετές φορές μέσα στον χρόνο σε αυτές τις δύο χώρες, κάτι που για τους Έλληνες φίλους μου, τότε, ήταν πρωτάκουστο. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να είχαν πάει στο Λονδίνο, όμως, το να βγάλεις visa δεν ήταν και τόσο εύκολο. Θέλεις να μάθεις για την Αναγέννηση; Πετάς στη Φλωρεντία με 150 ευρώ, μένεις σε ένα Airbnb με 45 ευρώ και περπατάς σαν να μην υπάρχει αύριο μέσα στην πόλη. Αυτό, ήταν ένα «τρίο» που το έκανες μια φορά στη ζωή σου, στο παρελθόν. Σήμερα, ποστάρεις τις φωτογραφίες σου στο Instagram και οι φίλοι σου, ζουν το «ντοκιμαντέρ» της ζωής σου - αυτό είναι απίθανο.

Μιλήστε μου για το κομμάτι «Red Mirror», που συνοδεύει το «Easy Dead» στο «White Flag Single».
Freddie: Είναι για τον Shiva, που επισκέφτηκε πέρσι την Αθήνα, έμεινε σε ένα Airbnb, έκανε ναρκωτικά ξεφυσώντας neon και βενζίνη.

Πότε περιμένουμε live;
Γιάννης: Το φετινό καλοκαίρι είναι αφιερωμένο στις νέες μας ηχογραφήσεις. Από Σεπτέμβριο, βλέπουμε.
Freddie: Έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε τις λεπτομέρειες για τον Σεπτέμβριο. Παράλληλα με τις ηχογραφήσεις θα προβάρουμε και για τις ζωντανές μας εμφανίσεις.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Ο Toquel Είναι Star Επειδή Μάλλον Κάτι Κάνει Σωστά

Οι Πορτοφολάδες Βάζουν το Χέρι στην Τσέπη σου Χωρίς να το Καταλάβεις

Η Κλέλια Ρένεση, οι Στίχοι της, ο Manu Chao και ο Σωκράτης Μάλαμας