Η Cult Εποχή που Ζητάδες και Ανήλικοι Μηχανόβιοι Έστηναν Κόντρες στους Δρόμους της Αθήνας

Το 1994 συνέβαιναν πολλά πράγματα στην Ελλάδα. Ένα από τα βασικότερα ήταν η πρώτη μας συμμετοχή σε τελική φάση Μουντιάλ και η πανωλεθρία που ακολούθησε. Ωστόσο, η ζωή των νέων δεν σταματούσε εκεί, καθώς άνθρωποι κάθε ηλικίας έπαιρναν τους δρόμους, για να παρακολουθήσουν ή να συμμετάσχουν στις ιστορικές πλέον κόντρες που στήνονταν σε όλη την Αθήνα - από τα «Λιμανάκια» και τη «Βούτα», μέχρι τη Λεωφόρο Συγγρού. Μιλάμε, επίσης, για μια εποχή που η νεοσύστατη ιδιωτική τηλεόραση έψαχνε ακόμα τα πατήματά της, ακροβατώντας μεταξύ κιτρινισμού και κοινωνικά αποδεκτού. Ένας από τους πρωτοπόρους αυτής της κατηγορίας ήταν ο Νίκος Κακαουνάκης, ο οποίος με τις εκπομπές του προσπαθούσε να βάλει μυαλό στη νεολαία κουνώντας το δάχτυλο και συγχρόνως να σοκάρει τους μεγαλύτερους. Η εκπομπή Επ’ Αυτοφώρω είχε δώσει πόνο και αυτό φαίνεται από την ποσότητα του cult υλικού που έχει αφήσει πίσω της και το οποίο απολαμβάνουμε σήμερα χάρη στο YouTube.

Στο παραπάνω απόσπασμα παρακολουθούμε ένα ρεπορτάζ που καταπιάνεται με τους προαναφερθέντες «κοντράκηδες» της εποχής. Το βίντεο ξεκινάει με τον πιο κλισέ τρόπο, δηλαδή με πλάνα από μηχανόβιους να κάνουν χαμούλη υπό τους ήχους του «Born to be Wild» των Steppenwolf. Στη συνέχεια, οι πρωταγωνιστές του δρόμου κάνουν χαρούμενοι δηλώσεις στην κάμερα: «Στηνόμαστε, ξέρω ’γω, λιώνουμε τα μηχανάκια μας, τα σπάμε και πηγαίνουμε κομμάτια. Τώρα, ό,τι τύχει, κάνουμε τον σταυρό μας», λέει ένας barely legal «κοντράκιας» με την πιο 90s εμφάνιση που μπορείς να φανταστείς, για να δώσει τον λόγο σε έναν τυπάκο που φοράει ένα πουκάμισο, το οποίο μπορεί άνετα να σου προκαλέσει κρίση επιληψίας, αν το κοιτάξεις για πάνω από δέκα δευτερόλεπτα. Αυτός, με τη σειρά του, δίνει νέο ρεσιτάλ: «Η μηχανή είναι σαν τη γυναίκα, την πλένεις, τη σκουπίζεις, την απαυτώνεις. Η πιο καλή γκόμενα είναι η μηχανή σου». Δεν ξέρω πώς έχει εξελιχθεί 24 χρόνια μετά ο φίλος μας, όμως ελπίζω να κατάλαβε εν τέλει ότι το να «απαυτώνεις» τη μηχανή σου δεν είναι το ίδιο με το να κάνεις έρωτα με μια γυναίκα -υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μιλάμε για άνθρωπο που αγόρασε παπάκι, πιστεύοντας ότι θα μεγαλώσει και θα γίνουν street μηχανή. Δεν ξέρω, τα 90s ήταν περίεργη δεκαετία.

Έπειτα από όλα αυτά, έσκασε λαυράκι στο ρεπορτάζ, αφού οι σχεδόν ανήλικοι μηχανόβιοι αποκαλύπτουν στην κάμερα της εκπομπής ότι στις κόντρες συμμετέχουν και αστυνομικοί της ομάδας Ζήτα. Μάλιστα, μερικοί υποστηρίζουν πως όποτε χάνουν στην κόντρα τους κόβουν κλήσεις για εκδίκηση. Σε κάποια φάση, ο δημοσιογράφος ρωτάει έναν νεαρό αν θα κλείσει κόντρα με τον διπλανό του. Είναι προφανές ότι ο πιτσιρικάς δεν θέλει να συμμετάσχει, μάλλον επειδή γνωρίζει πως ο άλλος έχει καλύτερη μηχανή, όμως λέει «ναι», ιδρώνοντας, μόνο και μόνο για να μη γελοιοποιηθεί μπροστά στις κάμερες. Ο αντίπαλός του -με ύφος «ξέρω ότι είμαι ωραίος»- μόλις έχει δηλώσει πως οι κόντρες είναι το επάγγελμά του και δείχνει απόλυτα σίγουρος και χαλαρός για την εξέλιξη της κούρσας. Κάνει τα ντίλια σαν σωστό αλάνι και ορίζει το ποσό του επάθλου. Δεν είδαμε την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά υποθέτω ότι ο φίλος με το ροζ μπλουζάκι έπιασε τον γόη στα κρυφά και του είπε, «Φίλε, λυπήσου με, το είπα απλά για να μη γίνω ρεζίλι στην τηλεόραση», με τον ψυχρό «επαγγελματία» να του ζητάει τα μισά, για να μην τρέξουν. Αφού είδαμε κάποια πλάνα από μηχανές και ακούσουμε τις αδιάφορες δηλώσεις ενός αστυνομικού που αρνείται -με ένοχο βλέμμα- πως συμμετέχουν συνάδελφοί του σε παράνομους αγώνες ταχύτητας, επιστρέφουμε στο στούντιο.

Η κατάσταση εκεί είναι πραγματικά άβολη, αφού ο δαιμόνιος Κακαουνάκης έχει καλέσει έναν υπεύθυνο -διοικητή ίσως;- της Τροχαίας Αθηνών, ο οποίος προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, υποστηρίζοντας ότι ποτέ δεν έχει δεχθεί κάποια καταγγελία για συμμετοχή οργάνων της τάξης σε κόντρες. Μπορούμε να πούμε πάντως ότι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν αρνήθηκε την περίπτωση να συνέβαινε όντως κάτι τέτοιο. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται αμέσως μετά, αφού δίπλα στον Κακαουνάκη βρίσκουμε τον τύπο που παρομοίασε τις μηχανές με γυναίκες - ναι, φορώντας το ίδιο πουκάμισο. Κοιτάζοντάς το καλύτερα, κατέληξα ότι μοιάζει αρκετά και με εκείνα τα βιβλία που είχαμε όλοι οι millennials μικροί, στα οποία έβλεπες -με τη βοήθεια 3D γυαλιών ή τρομερής συγκέντρωσης και θολούρας βλέμματος- μια εικόνα να ξεπετάγεται μέσα απ’ τις μουτζούρες. Το ίδιο μου φέρνουν στο μυαλό και οι τιράντες του Κακαουνάκη, που ξεκινάει να τον ρωτάει για επισκέψεις σε νεκροταφεία και νοσοκομεία, με τον νεαρό να του λέει πως έχει κοντέψει να σκοτωθεί -όπως συνέβη σε φίλους του-, αλλά δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Η όλη φάση παρουσιάζεται λες και πρόκειται για ναρκωτικά ή την υποχρεωτική θητεία στον Στρατό - σαν να μη γίνεται αλλιώς. Προς το τέλος, ο γνωστός δημοσιογράφος ζητάει στατιστικά στοιχεία από τον καλεσμένο του για τις συμμετοχές του στο άθλημα, λες και πάει για κόντρες καβαλώντας μηχανάκι της ΑGΒ. Αυτός σκαλώνει και λέει: «Τουλάχιστον 180-200».

Το επικό αυτό βίντεο έρχεται να προστεθεί στη λίστα με αυτά που μας θυμίζουν γιατί αγαπάμε τα 90s και τελειώνει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Ο τυπάς λέει ότι δεν είναι κακό να κάνεις και κανένα τσιγαράκι -προσπαθώντας να κρατηθεί για να μη γελάσει- με τον Νίκο Κακαουνάκη να τον ρωτά, «Τι τσιγαράκι;», για να πάρει την επική απάντηση: «Marlboro». Επειδή ο σωστός καβαλάρης πρέπει να καπνίζει και τα αντίστοιχα τσιγάρα. Όπως αναφέρει και ο άνθρωπος πίσω από το μαγικό αυτό κανάλι στην περιγραφή του βίντεο, ας ελπίσουμε ότι ο άγνωστος φίλος μας είναι καλά σήμερα και πως δεν είχε κάποιο άσχημο πέσιμο. Επίσης, ευχόμαστε να έβαλε μυαλό και να μην περνάει στα παιδιά του τις ιδέες που είχε ο ίδιος σχετικά με την αντικειμενοποίηση της γυναίκας. Ούτε φυσικά την έλλειψη σεβασμού προς την ασφάλεια των υπόλοιπων οδηγών, αλλά και τη δική του.

Περισσότερα από το VICE

«Είμαστε Χοντρές* Χωρίς Ενοχές» - Ο Ελληνικός Χοντρακτιβισμός

Γυναίκες Διηγούνται τις Εκτρώσεις που Έκαναν στην Ελλάδα όσο Ήταν Ακόμη Παράνομες

«Έχω Κρεμάσει την Κάπα μου»: Ο Alket Rizai Μιλά για την Απόδραση με το Ελικόπτερο 12 Χρόνια Μετά