Πήγα στα Καλλιστεία Γατών

Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Γέρου

Την εβδομάδα που πέρασε, πήγα για ποτό σε ένα νέο χιπ μαγαζί, στο οποίο έτρεξαν να κάνουν τσεκ-ιν όλες οι στιλίστριες, οι φωτογράφοι και οι πλούσιοι άνθρωποι της πόλης που δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν, αλλά παρ' όλα αυτά, παριστάνουν ότι δουλεύουν στα media.

Όλοι οι φίλοι μου βρίσκονταν εκεί. Και οι τέσσερις. Εξάλλου, δεν θα μπορούσαν να λείπουν, μια που ήταν τα γενέθλιά μου και ΕΠΡΕΠΕ να κάνουμε κάτι διασκεδαστικό. Ενώ διασκεδάζαμε έντονα, κάποιος που ασχολείται 25 ώρες την ημέρα με το Facebook, με ενημέρωσε ότι: «Α, ο τάδε (όνομα ανθρώπου) έκανε attending με τον τάδε (όνομα γάτας) στα Διεθνή Καλλιστεία Γάτας…». Προτού τελειώσει την πρότασή του, κατάλαβα πως ήθελα να πάω. Οι πιθανότητες να γεράσω -ακόμα περισσότερο- με τη συντροφιά μιας γάτας (ή δέκα) μεγαλώνουν επικίνδυνα, άρα καλύτερα να γεράσω με μια γάτα μοντέλο. Ή δέκα γάτες μοντέλα.

Όμως, γιατί οι άνθρωποι κάνουν παρέα με γάτες; Ναι, σίγουρα ένας λόγος μπορεί να είναι το γεγονός ότι οι γάτες δεν λένε μαλακίες και δεν έχουν Facebook ώστε να μπορούν να σε αποφύγουν όταν σε βαριούνται, ακόμα και αν είναι τα γενέθλιά σου. Ποιοι μπορεί, όμως, να είναι οι άλλοι λόγοι που οι άνθρωποι επιλέγουν αυτά τα αιλουροειδή-μινιατούρες για συντροφιά;

Μια φίλη μου που κοινοποιεί συνέχεια στο wall της στο Facebook διάφορα γατάκια που ψάχνουν «γονείς», αυτή τη στιγμή φιλοξενείται στο σπίτι των δύο γάτων της στα Εξάρχεια. Ένα παιδί που ξέρω από τη δουλειά, παντρεύτηκε τη γάτα του - τη φωνάζει «η γυναίκα της ζωής μου» και «το πιο γλυκό κορίτσι». Ναι, η γάτα είναι κούκλα, αλλά κι εσύ κάποτε ήσουν φυσιολογικός άνθρωπος. Μήπως οι γάτες ελέγχουν τον εγκέφαλο των θυμάτων τους με κάποια εξωγήινη υπερφυσική δύναμη; Πήρα δύο αντισταμινικά χάπια και ξεκίνησα για να συναντήσω τις πιο όμορφες γάτες στη Ελλάδα.

Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Φάληρο βρίσκονταν σε κατάσταση φθοράς και παρακμής, όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, άλλωστε. Περπάτησα στο ξεφτισμένο δάπεδο του κτιρίου του Τάε Κβον Ντο προς τη μεγάλη αίθουσα του διαγωνισμού. Περίμενα οτι όλοι θα φορούσαν ρούχα σε παστέλ αποχρώσεις και θα ειχαν ξανθά σγουρά μαλλιά όπως στα ’70s, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Αντίκρισα μια θάλασσα από κόκκινα κλουβάκια γεμάτα γάτες, που βρίσκονταν τοποθετημενα σε όλο τον χώρο. Η ατμόσφαιρα μύριζε άμμο για γάτες - και ό, τι βρίσκει κανείς μέσα στην άμμο για γάτες. Παρατήρησα επίσης ένα τραπέζι με αρωματικά κεράκια. Γάτες και κεράκια - I didn’t see that coming.

Πλησίασα και κοίταξα τις γάτες μέσα στα κλουβιά. Όλες ξάπλωναν βαριεστημένες σε μια γωνιά και δεν μου έδωσαν καμία σημασία ενώ τις φωτογράφιζα. Πάντως, πρέπει να ομολογήσω ότι οι γάτες βγαίνουν σε μια απροσδόκητα μεγάλη ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων και μεγεθών. Στο βάθος του τεράστιου δωματίου βρίσκονταν οι πάγκοι των κριτών.

Η διαδικασία της αξιολόγησης ήταν περίεργη. Οι ιδιοκτήτες κρατούσαν τη γάτα τους τεντωμένη σαν τόξο, ενώ οι κριτές την εξέταζαν από όλες τις πλευρές και μελετούσαν προσεκτικά την εμφάνιση της, εξηγώντας ταυτόχρονα στους ιδιοκτήτες το σκεπτικό τους. Στο τελικό μέρος της διαδικασίας, οι κριτές ανέμιζαν μπροστά στο πρόσωπο της γάτας ένα ξυλάκι με φτερό! Δεν κατάφερα να καταλάβω τίποτα, όλες οι γάτες μου φαίνονταν απλά γάτες. Πολύχρωμες και μονόχρωμες, μικρές ή μεγάλες - αλλά απλώς γάτες. Δεν μπορούσα να εντοπίσω διαφορές τόσο σημαντικές ώστε να τις κατατάξω σε μια κλίμακα. Σκέφτηκα ότι για να κρίνει κανείς την εμφάνιση μιας γάτας πρέπει να είναι και αυτός γάτα. Φαντάστηκα μια γάτα κριτή στο Miss Universe να χαϊδεύει τις φιναλίστ με ενα φτερό. Αυτό ναι, θα ήταν διασκεδαστικό.

Απομακρύνθηκα από τη «σκηνή», για να μιλήσω με τους ιδιοκτήτες. Τα καλλιστεία γατών είναι ίσως το μοναδικό μέρος στη γη όπου μπορείς να ζητήσεις από κάποιον «να χαϊδέψεις το γατάκι του» και να μην θεωρηθείς ανώμαλος. Αρχικά πλησίασα μια κυρία που κρατούσε μια γάτα σε μέγεθος σκυλιού. Η ράτσα ονομάζεται Maine Coon, οι πρόγονοί της ταξίδευαν με τους Βίκινγκς και φτάνει σε βάρος τα 12 κιλά. Η ενασχόλησή της με τις γάτες ξεκίνησε όταν η κόρη της είδε μια Maine Coon σε ένα μάθημα στο σχολείο. «Την ερωτεύτηκε! Από τότε ξεκινήσαμε σιγά - σιγά». Σήμερα έχει 20 τέτοιες γάτες στο σπίτι της. (Η θεωρία μου ίσως αποδειχθεί - οι γάτες υπνωτίζουν τους ανθρώπους). «Έχουν το δικό τους δωμάτιο στο σπίτι», «Βλέπουμε μαζί τηλεόραση… τις πάω βόλτα με λουράκι», μου είπε. «Είναι η συντροφιά μου». Γιατί τις φέρνει στα καλλιστεία; «Το βασικό μου εισόδημα προέρχεται από την εκτροφή γατών. Ανάλογα με τις διακρίσεις των γονέων στους διαγωνισμούς κυμαίνεται και η τιμή των μικρών τους». Για να αποκτήσει κανείς μια Maine Coon, απόγονο μιας εστεμμένης, πρέπει να του περισσεύουν τουλάχιστον $700.

Η κυρία Νίκη έδειχνε να λατρεύει τις γάτες της, αλλά άρχισα να βλέπω την πραγματικότητα πίσω από τα «καλλιστεία γατών». Πλησίασα τον Αντρέα, έναν Κύπριο με μαύρο κοστούμι. «Ασχολήθηκα με τις γάτες πριν από ένα χρόνο περίπου, αρχικά είχα σκυλιά». Ο Αντρέας έχει και αυτός περίπου 20 γάτες οι οποίες μένουν στον δικό τους χώρο πάνω από το σπίτι του. Εκτρέφει κάτι κομψές γάτες σε μπλέ και γκρι αποχρώσεις - η ράτσα τους ονομάζεται Russian Blue. Τον ρωτάω ποια είναι η ικανοποίηση που παίρνει από τις γάτες του. «Αγαπώ τα ζώα, αλλά η ικανοποίηση που λαμβάνω έρχεται στο τέλος της σεζόν αν τα πάμε καλά». Εννοεί φυσικά τις οικονομικές απολαβές του. Για να αποκτήσει κανείς μια Russian Blue θα πρέπει να διαθέσει περίπου $600.

Δίπλα του, η κυρία Λίζα από την Κύπρο εκτρέφει περσικές γάτες. «Είναι τα μωρά μου», λέει με μια φωνή γεμάτη περηφάνια και κυπριακή προφορά. «Όταν ταξιδέψαμε για να έρθουμε, στο αεροδρόμιο δεν με άφηναν να φύγω, ο κόσμος είχε μαζευτεί γύρω μου για να δει τις γάτες… Ένιωσα διάσημη»! Η Λίζα ζει με τις 15 γάτες της στη Λάρνακα της Κύπρου. Είναι παντρεμένη και έχει παιδιά, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει χώρος γι αυτά στο σπίτι. Μου δίνει να χαϊδέψω μια περσική γατούλα. Ήταν το πιο σαγηνευτικά χνουδωτό πλάσμα που άγγιξα στη ζωή μου. «Οι γάτες σε χαλαρώνουν, ό, τι προβλήματα κι αν έχεις αυτές τα απορροφούν, σου αλλάζουν τη διάθεση». Κοιτάω τη Λίζα στα μάτια ενώ μου μιλάει για τις θεραπευτικές ιδιότητες των γατών και ταυτόχρονα χαϊδεύω τη γατούλα που έχει “κλειδώσει” στην αγκαλιά μου. ΠΕΡΝΑΝΕ 10 ΛΕΠΤΑ και βρίσκομαι ακόμα στο ίδιο σημείο.

Προφανώς οι άνθρωποι που έχουν γάτες μεταδίδουν τον ιό της γατο-αγάπης ώστε οι γάτες να μπουν σε κάθε σπίτι και να κατακτήσουν τελικά τον πλανήτη. Ήμουν έτοιμος να φύγω με τη γάτα - μέχρι που έμαθα ότι για να το κάνω θα έπρεπε να πουλήσω κάποιο ζωτικό όργανο μου στη μαύρη αγορά. Ευχαριστώ τη Λίζα και ετοιμάζομαι να φύγω προτού η κατάσταση μου γίνει μη αναστρέψιμη, όταν με ρωτάει την ηλικία μου. Της απαντώ ότι είμαι 28 και μένει άναυδη. «Εσύ θα φαίνεσαι 28 όταν γίνεις 40!». Πράγμα που με συμφέρει καταπληκτικά, γιατί με έναν πρόχειρο υπολογισμό τώρα φαίνομαι 16, άρα δεν χρειάζομαι γάτα! Θα είμαι νέος για πάντα.

Φεύγοντας από τα καλλιστεία σκέφτομαι τη μεγάλη βιομηχανία εκτροφής καθαρόαιμων γατών, γιατί περί αυτού πρόκειται τελικά. Ναι, όλοι οι άνθρωποι που συνάντησα αγαπούν τα ζώα, δεν γίνεται να μην τα αγαπάει κάποιος που ζει με 20 γάτες. Όμως δεν παύει να είναι μία επιχείρηση. Στον χώρο των καλλιστείων βρισκόταν και μια μικρή σειρά από κλουβιά με γάτες χωρίς πιστοποιητικά καθαροαιμίας, οι οποίες έψαχναν σπίτι - δωρεάν. Δεν υποτιμώ την προσπάθεια των ανθρώπων που προσπαθούν να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά μιας ιδιαίτερης ράτσας γάτας, αλλά υπάρχουν εκεί έξω άπειρα αδέσποτα γατάκια που θα μπορούσε κανείς να υιοθετήσει, αν δεν προλαβαίνει να εκταμιεύσει μερικές εκατοντάδες ευρώ από τον λογαριασμό του στην Ελβετία. Βέβαια θα πρέπει να παραδώσει στο γατί τα κλειδιά του σπιτιού του και τους κωδικούς του στα social media. Ίσως και την ψυχή του.

 Οι φίλοι μίας γάτας στο Facebook. Ελπίζω να έχω γίνει κατανοητός.