H Διαχειρίστρια Θέλει να με Διώξει Επειδή Βάζω Άνδρες στο Σπίτι μου

«Ξύπνα και πάρε την διαχειρίστριά σου τηλέφωνο. Με πήρε να μου πει ότι συνέχεια φέρνεις άντρες στο σπίτι κι ότι δίνεις τα κλειδιά της πολυκατοικίας σε κάτι ξένους. Της είπα ότι έχεις φίλους στο σπίτι, την ρώτησα πού βρήκε το κινητό μου αλλά δεν απάντησε και μου είπε ότι θα πάρει τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια του σπιτιού σου». Ή το χανγκόβερ μου έχει προκαλέσει παρενέργειες ή ξαφνικά ξύπνησα στο 1950. Για καλή μου τύχη, ο πιο κουλ μπαμπάς του κόσμου, ο πατέρας μου, συνέχιζε να ζει μπροστά από την εποχή του κι έτσι δεν σχολίασε καν τις… καταγγελίες για τον άτιμο βίο μου.

Στο υπνδωμάτιό μου φιλοξενώ εδώ και τρεις μέρες ένα ζευγάρι Ινδών που κάνει ένα μικρό πέρασμα από την Αθήνα για διακοπές. Το καλοκαίρι το σπίτι μου είναι κέντρο διερχομένων. Φίλοι από την επαρχία, φίλοι από το εξωτερικό, γνωστοί γνωστών, συνάδελφοι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν στην Αθήνα για τα της κρίσης. Γενικά στο σπίτι υπάρχει κινητικότητα. Η ίδια άλλες μέρες μπαίνω σπίτι μόνη, άλλες με παρέα, κι άλλες φορές το κουδούνι μου χτυπάει σε ωράρια booty call. Κλειδιά του σπιτιού μου έχουν οι γονείς μου, η κολλητή μου, κάποτε είχε κι ο πρώην μου κι από εκεί κι έπειτα ένα ζευγάρι υπάρχει και για όποιον ξεμένει σπίτι ώστε να έχει την ανεξαρτησία του. Άρα σίγουρα στην πολυκατοικία έχουν δει φίλους μου, γκόμενους και γνωστούς να μπαινοβγαίνουν. Γιατί ξαφνικά την πείραξε τώρα;

Μπαίνω στον τηλεφωνικό κατάλογο του κινητού μου και πάω στο σίγμα. Η διαχειρίστριά μου είναι περασμένη ως «σκατοκαριόλα», γιατί εδώ και 1.5 χρόνο που ζω στο συγκεκριμένο διαμέρισμα φροντίζει κάθε τρεις και λίγο να μου υπενθυμίζει ότι είμαι ανεπιθύμητη. Είτε αφήνοντάς μου απειλητικά σημειώματα στο ασανσέρ ή κάτω από την πόρτα μου για τα καθυστερημένα κοινόχρηστα, είτε κρύβοντάς μου το ποδήλατο σε μια αποθήκη (το ξέρω ότι ήσουν εσύ), είτε χτυπώντας μου το κουδούνι σε πραγματικά ακατάλληλες ώρες.

Είμαι 20something, ζω σε μία πολυκατοικία όπου ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 85, είμαι μία από τις 2-3 νοικάρισσες, με όλα τα υπόλοιπα διαμερίσματα να κατοικούνται από μεγαλοαστές ιδιοκτήτριες. Ναι, κυρίως γυναίκες οι οποίες δεν έχουν κανένα άλλο ενδιαφέρον στη ζωή τους εκτός από το πότε μπαίνω, πότε βγαίνω και με ποιον. Καταλαβαίνετε ότι είμαι το μαύρο πανί.

«Τι συνέβη πάλι;», λέω με ύφος Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Θα πάρω την ιδιοκτήτρια του σπιτιού σου. Έχει παραγίνει μαζί σου. Μπαινοβγαίνεις στην πολυκατοικία ό, τι ώρα σου καπνίσει, συνεχώς και με κάποιον άλλον άντρα, βάζεις μέσα και δίνεις κλειδιά της εισόδου σε μαύρους, Άραβες…», αρχίζει να μου λέει με απειλητική φωνή η διαχειρίστρια για να πιάσω το νόημα ότι γι' αυτό ξαφνικά την έπιασε ο πόνος που φέρνω κόσμο σπίτι. Γιατί κάπου θα πέτυχε τους Ινδούς φίλους μου. Τη διακόπτω λοιπόν λέγοντας: «Αααα… ώστε το πρόβλημά σου είναι οι Ινδοί φίλοι μου τους οποίους πέρασες για Πακιστανούς. Το πρόβλημά σου λοιπόν είναι ότι είσαι ρατσίστρια και δεν θα μου υποδείξεις ποιους, πόσους και πότε θα βάζω στο σπίτι μου». Μετά από έναν μεγάλο καυγά στον οποίο μου έλεγε για τους Πακιστανούς μετανάστες που κοιμίζω σπίτι, την ανηθικότητά μου και όλα τα σχετικά, μου έκλεισε το τηλέφωνο λέγοντας ότι είμαι αγρίμι, ότι θα πάρει την ιδιοκτήτριά μου και ότι θα καλέσει συμβούλιο πολυκατοικίας για να με διώξουν.

Μέχρι να πάρω την ιδιοκτήτρια του σπιτιού μου στο μεταξύ την είχε ενημερώσει. «Μου είπε ότι δεν μένεις σπίτι και ότι το έχεις υπενοικιάσει σε κάτι Πακιστανούς», λέει απορημένη η ιδιοκτήτρια από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Αφού της εξηγώ τί παίζει κι ότι η τύπισσα είναι μία ρατσίστρια του κερατά, για κακή τύχη της διαχειρίστριας και για καλή δική μου, η ιδιοκτήτρια της οποίας ο άντρας είναι από το Λίβανο τα παίρνει στο κρανίο και την παίρνει πίσω τηλέφωνο για να την βρίσει.

«Της είπα ότι είναι ρατσίστρια, το παραδέχτηκε. Την έβαλα στη θέση της. Της είπα ότι εσύ μπορείς να φέρνεις στο σπίτι όποιον σου γουστάρει και δεν θα δίνεις σε κανέναν λογαριασμό για το τι κάνεις στη ζωή σου. Σκοπός της είναι να σε διώξει από το σπίτι αλλά δεν θα το επιτρέψω. Να της κάνεις τη ζωή δύσκολη», με συμβουλεύει η ιδιοκτήτρια μου όσο παράλληλα σκέφτομαι ότι στο επόμενο τηλεφώνημα θα πρέπει να της ζητήσω μείωση ενοικίου.

Κλείνω το τηλέφωνο και αρχίζω να κάνω πράξη τη συμβουλή της. Ανοίγω το facebook, φτιάχνω ένα event και καλώ όσους φίλους έχουν ξεμείνει στην Αθήνα για ένα μικρό πάρτυ. Παράλληλα σκέφτομαι την υπερασπιστική μου γραμμή στο προσεχές συμβούλιο της πολυκατοικίας κάνοντας σκηνή στο μυαλό μου δέκα 85άρες κυράτζες να με στήνουν στον τοίχο φωνάζοντας "εδώ μέσα γίνονται σόδομα και γόμορα" αλά Σαπφώ Νοταρά.

Περισσότερα από το VICE

Η Κλέλια Ρένεση, οι Στίχοι της, ο Manu Chao και ο Σωκράτης Μάλαμας

Ο Εγγονός του Γιώργου Ζαμπέτα, τα Ακυκλοφόρητα Τραγούδια και ο Τάκι Τσαν

«Κάτι Ξέρουμε Από Πόνο» - Η Ομάδα Ράγκμπι που Λανσάρει Προϊόντα Κάνναβης