Πώς Είναι να σε Κυνηγάει η Αστυνομία

Δεν είναι εύκολο να εξαφανιστείς. Η πρώην σου μάλλον σε έχει ακόμα στην εφαρμογή Find My Friends, υπάρχει πιθανότητα να δημοσιοποίησες κατά λάθος το γεωγραφικό σου στίγμα στο Twitter και αφήνεις παντού ψηφιακά ίχνη – από το βιβλιάριο τραπέζης και το ιστορικό των τηλεφωνημάτων σου, μέχρι το ιστορικό του browser σου και το GPS. Η πρόσβαση στο ψηφιακό αποτύπωμά σου, μπορεί να οδηγήσει εύκολα στον εντοπισμό σου, μέσα σε λίγα λεπτά. Για να μην αναφερθούμε στις περίπου 4,9 εκατομμύρια κάμερες κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης που είναι τοποθετημένες στη Μεγάλη Βρετανία – μία για κάθε 14 άτομα.

Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που καταφέρνουν να εξαφανιστούν, ακόμη και όταν τους αναζητά η Αστυνομία.

Υπάρχουν 31 άτομα στη λίστα με τους πλέον περιζήτητους επικηρυγμένους του Εθνικού Οργανισμού Εγκλήματος της Μεγάλης Βρετανίας, μερικοί εκ των οποίων καταζητούνται για περισσότερο από μια δεκαετία και προσφέρεται χρηματική αμοιβή 10.000 λιρών (11.500 ευρώ) σε οποιονδήποτε παράσχει πληροφορίες που μπορούν να οδηγήσουν στη σύλληψή τους. Ο δικτυακός τόπος Crimestoppers διαθέτει μια λίστα με 355 καταζητούμενους, όμως ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που διαφεύγουν τη σύλληψή τους από την Αστυνομία στη Μεγάλη Βρετανία δεν είναι σαφής.

Ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που πέρασαν τη ζωή τους διαφεύγοντας από την Αστυνομία; Είναι άνθρωποι που έχουν γίνει τόσο αόρατοι που ακόμα και η Αστυνομία, που πληρώνεται για να τους βρει, δεν μπορεί να τους εντοπίσει.

Ο Shaun αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση μετά τη καταδίκη του για επίθεση τον περασμένο χρόνο, όμως με την απουσία του από τις ακροαματικές διαδικασίες παραβίασε τους όρους της προσωρινής του αποφυλάκισης. Τώρα, σε περίπτωση που συλληφθεί, θα οδηγηθεί στη φυλακή.

«Να σου πω κάτι; Έχω βαρεθεί τη ζωή μου», μου είπε τηλεφωνικώς, συμπληρώνοντας ότι δεν έχει καταφέρει να μπει στο Facebook εδώ και δύο μήνες. «Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο χρόνο τρως από τη ζωή σου κοιτώντας σαχλαμάρες στο κινητό σου, μέχρι να χρειαστεί να το πετάξεις σε ένα ποτάμι».

Αφού ξεφορτώθηκε το κινητό και το iPad του, ο Shaun έφυγε από το σπίτι των γονιών του φορώντας τα ρούχα του πατέρα του («θα με αναγνώριζαν, αν φορούσα φόρμα») και δεν κοίταξε ξανά πίσω. Διαμένοντας σε μια άγνωστη τοποθεσία με έναν φίλο, ξέρει ότι οι μέρες που θα έχει μια σχετική ελευθερία είναι μετρημένες, όμως τον τρομοκρατεί η προοπτική της φυλακής. «Ξέρω ότι δεν μπορώ να κρύβομαι για πάντα», λέει, «όμως δεν μπορώ να μπω μέσα. Όχι μετά από όλα αυτά. Δεν έχω μιλήσει καν στους γονείς μου. Έχω χειροτερέψει τη θέση μου». Σε αντίθεση με τον Shaun, ο 34χρονος Steve αποφάσισε να πάρει και τα αγαπημένα του πρόσωπα μαζί, στην προσπάθειά του να διαφύγει από την Αστυνομία. Αυτήν τη στιγμή, εκτίει διετή ποινή φυλάκισης έχοντας καταδικαστεί για απάτη, όμως πέρασε το ίδιο διάστημα εκτός φυλακής προσπαθώντας να την αποφύγει. Ο Steve παραδόθηκε μετά από απαίτηση της γυναίκας του, η οποία είχε κουραστεί να ζει ως φυγάς.

«Μου είπε, "Steve, δεν έχω κάνει κανένα έγκλημα. Δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι" και ήξερα ότι οι επιλογές μου ήταν δύο: είτε θα παραδινόμουν και θα αναλάμβανα την ευθύνη των πράξεών μου είτε θα έχανα τη γυναίκα και τα παιδιά μου», μου είπε από το τηλέφωνο της φυλακής. «Ήταν άδικο γι' αυτούς να τους κάνω να υποφέρουν, όμως, όταν ξέρεις ότι θα σε χώσουν μέσα, δεν σκέφτεσαι καθαρά».

Ο 45χρονος Josh καταζητούνταν για δύο χρόνια, μέχρι που τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκισης. Αποφυλακίστηκε το 2012 έχοντας εκτίσει ολόκληρη την ποινή του και υποστηρίζει ότι δεν είχε ιδέα ότι καταζητούνταν σε τρεις χώρες, όταν αποφάσισε να το βάλει στα πόδια. Εξηγεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως στου Shaun, οι άνθρωποι που καταζητούνται αναμένουν την ακροαματική διαδικασία ή την απόδοση κατηγοριών στον συγκατηγορούμενό τους. «Στην περίπτωσή μου δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρό ήταν το ένταλμα σύλληψής μου». λέει. «Είχα ένα πανηλίθιο δικηγόρο που μου είχε πει ότι δεν ήταν πολύ σημαντικό αυτό που είχα κάνει, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ σοβαρό».

«Αν ήξερες πόσο σοβαρό ήταν, πιστεύεις ότι δεν θα το είχες βάλει στα πόδια;», ρώτησα.

«Θα είχα πάει κάπου πιο μακριά», απάντησε. «Πάντα είχα ένα πλαστό διαβατήριο εύκαιρο, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Θα ήταν ανεύθυνο να μην το είχα με τη δουλειά που κάνω. Ένα βράδυ, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα και έμαθα ότι συνελήφθη κάποιος, ο οποίος βρισκόταν καθ' οδόν, για να με συναντήσει. Το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε και έτσι το έβαλα στα πόδια – εκείνοι τα σκάτωσαν και τους ξέφυγα. Μέχρι να φτάσουν σπίτι μου, είχα ήδη εξαφανιστεί».

Ο Josh, ο οποίος κατάγεται από τα Μίντλαντς της Αγγλίας, άφησε πίσω του την «υιοθετημένη πατρίδα» του, τη Μαδρίτη, για να πάει στη Βαλένθια, όπου έζησε κρυμμένος. Έκανε ό,τι πιο κλισέ μπορεί να κάνει ένας φυγάς: άφησε μούσια. Επίσης, υιοθέτησε τη νέα του ταυτότητα και έκοψε τις επαφές με τους πάντες από το παρελθόν του.

«Το πιο σημαντικό πράγμα είναι ότι δεν έχεις άμεση επαφή με την οικογένειά σου», λέει. «Η Αστυνομία την παρακολουθεί, γνωρίζοντας ότι αργά ή γρήγορα θα επιχειρήσεις να έρθεις σε επαφή, έτσι πιάνουν τους περισσότερους. Πρέπει λοιπόν να είσαι πειθαρχημένος».

Η πειθαρχία για τον Josh σήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάνει ποτέ ανάληψη από τον τραπεζικό λογαριασμό του, ακόμη και όταν του τελείωναν τα μετρητά. Όταν έφυγε από τη Μαδρίτη, πήρε μαζί του όσο περισσότερα χρήματα μπορούσε, όμως «μέχρι πόσα να κουβαλήσεις;».

O Josh λέει ότι όταν είσαι καταζητούμενος, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να τα βγάλεις πέρα οικονομικά: «Έχει μεγάλο κόστος το να κρύβεσαι συνέχεια – σε κατακλέβουν όλοι. Όταν πληρώνεις για ένα διαμέρισμα ή αγοράζεις ένα αυτοκίνητο με μετρητά, δεν χρειάζεται να είναι ιδιοφυία ο άλλος, για να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο κόσμος χρεώνει εξωφρενικές τιμές ως αντάλλαγμα για τη σιωπή του».

«Στο τέλος θα χρειαστεί να συμπληρώσεις το απόθεμά σου», συνεχίζει. «Η έλλειψη χρημάτων αποτελεί πρόβλημα και τότε είναι που το πράγμα γίνεται επικίνδυνο, καθώς αναγκάζεσαι να επικοινωνήσεις με ανθρώπους από το παρελθόν σου ή να συνεργαστείς με καινούργια άτομα. Τίποτα από τα δύο δεν είναι ιδανικό, όταν προσπαθείς να διατηρήσεις ένα χαμηλό προφίλ – από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη».

Ο Josh τελικά συνελήφθη, όταν επιχείρησε να πάρει κάποια χρωστούμενα χρήματα. Ο οφειλέτης πανικοβλήθηκε και κάλεσε την Αστυνομία και το επόμενο πρωί, όταν ο Josh βγήκε από το σπίτι του, για να φάει πρωινό, τον περίμεναν οκτώ οπλισμένοι αστυνομικοί.

Πλέον, ο Josh είναι ελεύθερος, όμως εξακολουθεί να έχει τις ίδιες συνήθειες με αυτές που είχε, όταν κρυβόταν. Καθισμένος στη θέση του συνοδηγού του αυτοκινήτου του, με οδηγεί στους πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου και μου δείχνει τις ακριβείς τοποθεσίες των καμερών ασφαλείας, τις κάμερες κυκλοφορίας που δεν είναι σε λειτουργία και εντοπίζει ποια από τα εκατοντάδες οχήματα που περνάνε είναι αυτοκίνητα της Ασφάλειας. Μου δείχνει έναν αστυνομικό με πολιτικά που στέκεται ανάμεσα στο πλήθος στο Oxford Circus, σε ώρα αιχμής.

Είναι λες και έχει αναπτύξει μια έκτη αίσθηση – προσαρμόστηκε σε ένα περιβάλλον μυστικότητας, έχοντας ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη λάθος πλευρά του νόμου.

Όταν ρώτησα τον Josh ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της ζωής του ως κυνηγημένος, μου είπε πως ήταν η σύλληψή του. «Θα το έκανα όλο και πάλι», λέει. «Ποτέ δεν παραδίδεσαι. Ποτέ δεν εγκαταλείπεις. Μπορεί να διαγνωστείς με καρκίνο και να πεθάνεις μέσα σε δυο μήνες. Προτιμώ να περάσω τη ζωή μου καταζητούμενος παρά στη φυλακή».

Περισσότερα από το VICE

Ο Παναγιώτης Κάνει τα Πάντα στα Άκρα - Αυτήν την Εποχή Σώζει Κακοποιημένους Σκύλους

Τι Σημαίνει να είσαι Agender και Νon Βinary Άτομο στην Ελλάδα του 2017;

«Ο Πατέρας μου Ήταν Τρυφερός στο Σπίτι και Στυγνός Εγκληματίας έξω» - Συναντήσαμε τον Γιο του Pablo Escobar στην Αθήνα