In Photos: Η Αθήνα Είναι Γεμάτη Αντιθέσεις

Τα τελευταία χρόνια συναντάω όλο και λιγότερους ανθρώπους που θα σου μιλήσουν για το πόσο αγαπούν την Αθήνα. Που βλέπουν ακόμα ομορφιά στο γκρίζο της, που μιλούν με πάθος για τις αντιθέσεις της, που βρίσκουν ενδιαφέρον στις κρυψώνες της, που εντυπωσιάζονται με αυτά που ένας βιαστικός διαβάτης δεν παρατηρεί καν.

«Η Αθήνα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Είναι και οι άνθρωποι της. Είναι οι άνθρωποί σου μέσα σ' αυτό το κουβούκλιο από σπίτια. Είναι οι βόλτες που έχεις κάνει μαζί τους, είναι τα μυστικά στέκια που νομίζεις ότι έχεις ανακαλύψει, είναι τα μεθύσια στην Γιατράκου, είναι ακόμα και οι μέρες που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα αλλά και πάλι είσαι μέσα σ' αυτήν την πόλη κι αυτό σου δίνει μια ασφάλεια». Αυτό μου είχε απαντήσει πριν λίγους μήνες η Ιωάννα όταν την είχα ρωτήσει τι την κάνει να αγαπάει ακόμα τόσο πολύ αυτήν την πόλη.

Η Ιωάννα Χρονοπούλου είναι νέα φωτογράφος και εικαστικός, που συνεργάζεται και με το VICE. Θα την πετύχεις συνήθως με την μηχανή περασμένη στο λαιμό να κυκλοφορεί στην Αθήνα απαθανατίζοντας λεπτομέρειες του αστικού τοπίου. Η αγάπη της για αυτήν την πόλη και η ασταμάτητη καταγραφή του αστικού περιβάλλοντος γύρω της την οδήγησε στην δημιουργία του εν εξελίξει project με τίτλο Dichotomy.

Αν δεις καλά τις εικόνες θα παρατηρήσεις ότι κάθε μία είναι σε πλήρη εξάρτηση με την άλλη αλλά και ταυτόχρονα και πλήρως ανεξάρτητη. «Οι εικόνες στο εν εξελίξει έργο μου "Dichotomy" έχουν τις ρίζες τους στην κυριολεκτική έννοιά τους. Μια διαίρεση σε δύο μέρη, μια υποδιαίρεση σε μισά ζεύγη. Μια διαίρεση σε δύο καταστάσεις που αλληλοαναιρούνται ή αλληλοσυμπληρώνονται. Υπάρχει μια λογική συνέχεια πίσω από τις εικόνες του "Dichotomy". Κάθε εικόνα σε πλήρη εξάρτηση με την άλλη αλλά και ταυτόχρονα πλήρως ανεξάρτητη. Μια σειρά από σχέσεις προς διερεύνηση. Μια υποκειμενική ματιά της καθημερινότητας, των τόπων και των αντικειμένων που έχουν αποτυπωμένη τη δική τους ιστορία. Μια ιστορία για την Αθήνα αλλά και μια ιστορία για κάθε πόλη που είναι χτισμένη από την κοινωνία και έχει αφεθεί στη μοίρα της», σημειώνει η Ιωάννα.

Αυτή η αλληλοαναίρεση και η αλληλοσυμπλήρωση είναι που υπενθυμίζει και την μοναδικότητα της Αθήνας. Αυτή η αντίθεση που σε κάνει τελικά να θυμάσαι γιατί παρόλα τα κακώς κείμενά της δεν εγκαταλείπεις αυτήν την πόλη, και περιγράφεται με τον καλύτερο τρόπο στους στίχους του The Boy:

«Η μονάκριβη μου αγάπη,
η πουτάνα, η καριόλα, αυτή η πόλη
που κοιμάται και νομίζει ότι σκίζει
Τι να λέει;
Μας πονάει και μετά κλαίει
Και θέλει χάδια και αγκαλιές
Και Αθήνα μου, σ' αγαπάω να της λες».

Περισσότερα από το VICE

Πως Ήταν να Είσαι ο Βοηθός του Stanley Kubrick επί Τρεις Δεκαετίες

Ρωτήσαμε τους Γονείς μας αν τους Απογοητεύει η ζωή μας Τώρα που Μεγαλώσαμε

Σε Αυτές τις Αδημοσίευτες Φωτογραφίες η Amy Winehouse Είναι Πραγματικά Χαρούμενη