Τι θα Σημαίνει για τη Δημοκρατία η Καταδίκη της Χρυσής Αυγής

Η ώρα της απόφασης έφτασε. Έπειτα από πεντέμιση χρόνια και 453 δικασίμους, η πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής φτάνει στο τέλος της. Το πρωί της Τετάρτης 7 Οκτωβρίου η πρόεδρος του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, Μαρία Λεπενιώτη, θα τοποθετηθεί σχετικά με την ενοχή ή μη των 68 κατηγορουμένων. Το μεγάλο διακύβευμα είναι αν το δικαστήριο θα  καταδικάσει τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση, η οποία όπως έχει σημειώσει και το παραπεμπτικό βούλευμα, δρα υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος.

Με δεδομένο ότι η πρόταση της εισαγγελέως, Αδαμαντίας Οικονόμου, υπήρξε απαλλακτική για τα πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής από την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης και καταδικαστική μόνο για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η απόφαση αναμένεται με τεράστια αγωνία. Τίθεται, λοιπόν, ένα μεγάλο ερώτημα. Τι θα σημαίνει για τη Δημοκρατία η καταδίκη της Χρυσής Αυγής, ως εγκληματικής οργάνωσης; Φορείς και πρόσωπα που ασχολούνται με το φαινόμενο της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, δίνουν τη δική τους απάντηση στο VICE.

Χρύσα Παπαδοπούλου, συνήγορος πολιτικής αγωγής οικογένειας Φύσσα

Η καταδίκη της ηγεσίας της ΧΑ, όχι μόνο των μελών της, ως διευθύνοντες μια εγκληματική οργάνωση σε ποινές κάθειρξης άμεσα εκτελεστές, θα σημάνει την επικράτηση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα απέναντι στη ναζιστική οργάνωση. Θα σημάνει την ουσιαστική απονομή δικαιοσύνης, παρόλο που δεν υπήρχε ταχεία απονομή της δικαιοσύνης σε αυτήν την περίπτωση. Τα θύματα της Χρυσής Αυγής και οι οικογένειές τους περιμένουν πολλά χρόνια για αυτήν τη στιγμή. Θα σταλεί ένα μήνυμα απέναντι στους επίδοξους μιμητές των κατηγορουμένων. Η καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής θα είναι μια νίκη της Δημοκρατίας απέναντι στον χειρότερο εχθρό της, τον φορέα μιας μισάνθρωπης και αντικοινωνικής ιδεοληψίας που εγκληματούσε οργανωμένα και συστηματικά εδώ και περίπου 30 χρόνια, στη βάση του φυλετικού διαχωρισμού των ανθρώπων.

Βασιλική Γεωργιάδου, καθηγήτρια (Πάντειο Πανεπιστήμιο)

Η δίκη της Χρυσής Αυγής διήρκεσε πεντέμιση χρόνια, ενώ η δικαστική διερεύνηση ξεκίνησε το 2013 μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Πριν αρχίσει αυτή η διαδικασία, η Χρυσή Αυγή κάλπαζε εκλογικά: μετά το διπλό εκλογικό σεισμό του 2012, η δύναμή της δημοσκοπικά κυμάνθηκε σε διψήφια ποσοστά.

Το πρώτο ρήγμα σε αυτήν τη δυναμική εμφανίστηκε με τις προφυλακίσεις των στελεχών της και τις πρώτες αποκαλύψεις που ακολούθησαν σε ό,τι αφορά τη βίαιη δράση της, γεγονός που προκάλεσε αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων που την αντιμετώπιζαν περισσότερο ως ένα μέσο έκφρασης των ρεβανσιστικών αισθημάτων τους απέναντι στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Παρότι με την έναρξη της δικαστικής διερεύνησης και την κοινοβουλευτική κινητοποίηση που ακολούθησε (κορυφαία στιγμή υπήρξε η αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης) η οργάνωση απώλεσε τη δυναμική της, εκλογικά παρέμεινε ακόμη για αρκετό καιρό κραταιή.

Η φθορά της Χρυσής Αυγής συναρτάται με την πορεία της δίκης που έφερε στο φως πλήθος τεκμηρίων για το ναζιστικό προφίλ της, τον συντονισμένο παραστρατιωτικό τρόπο δράσης και τον βίαιο εξτρεμισμό στον οποίο συστηματικά επιδιδόταν πριν και μετά την είσοδό της σε στη Βουλή. Οι αποκαλύψεις που έγιναν στο πλαίσιο της δίκης δεν διάβρωσαν μόνο τη βάση επιρροής της Χρυσής Αυγής, αλλά και το επιχειρησιακό της υπόβαθρο: τοπικές οργανώσεις έκλειναν η μία μετά την άλλη, υποστηρικτές αδρανοποιούνταν, σπόνσορες την εγκατέλειπαν. Παράλληλα, ο αρχηγός και τα μεγαλοστελέχη της που βρέθηκαν στο εδώλιο ακολούθησαν συν τω χρόνω προσωπικές στρατηγικές, γεγονός που αποτέλεσε πλήγμα στη λειτουργικότητα του Führerprinzip και στο modus operandi της οργάνωσης. Επιστέγασμα των προαναφερθέντων υπήρξε η συρρίκνωση της Χρυσής Αυγής που βρέθηκε εκτός κοινοβουλίου, ούσα όχι μόνο εκλογικά αποδεκατισμένη αλλά και εκτός της παλέτας των δυνητικών προτιμήσεων των ψηφοφόρων. Είναι εντυπωσιακό το πόσο εύκολα μετακινήθηκαν ψηφοφόροι της σε νέα σχήματα, πράγμα που καταδεικνύει ότι η περίφημη εκλογική της παγίωση δεν υπήρξε μια εδραία υπόθεση εργασίας.

Στις 7/10 αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου· τα τεκμήρια και η ακροαματική διαδικασία καθιστούν εύλογη την προσδοκία καταδίκης των φυσικών αυτουργών αλλά και της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής για την κατηγορία της σύστασης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Μετά το 1974, για πρώτη φορά η Ελληνική Δημοκρατία αντιμετώπισε μια τέτοια απειλή αφήνοντας χώρο για δράση σε μια μιλίτσια που στρεφόταν εναντίον του πολιτεύματος και αξιών της Ελληνικής Πολιτείας. Παρότι η Χρυσή Αυγή βρίσκεται ήδη στο περιθώριο, έχει πολιτική και συμβολική βαρύτητα η έκδοση μιας ξεκάθαρης δικαστικής απόφασης ως επιστέγασμα της αμετάκλητης στροφής που έγινε το 1974 και της προστασίας του θεσμικού κεκτημένου της Μεταπολίτευσης.

Στεύη Κίτσου, δικηγόρος, μέλος του Golden Dawn Watch

Είναι ελάχιστες οι φορές στην ιστορία που μια απόφαση ποινικού δικαστηρίου (μπορεί να) έχει τον κοινωνικό αντίκτυπο που θα έχει η ετυμηγορία του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Υπό αυτή την έννοια, η συγκεκριμένη δίκη αναπόφευκτα γίνεται κομμάτι της ιστορίας του αντιφασιστικού αγώνα και αναπόδραστα επωμίζεται το βάρος να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τις προσδοκίες όλου του δημοκρατικού κόσμου - πρωτίστως των θυμάτων και των οικογενειών τους για δικαίωση.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι μια ποινική δίκη με ιστορική σημασία και πολιτικό εκτόπισμα. Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» εμφανίζεται τόσο ισχυρό, τόσο συλλογικό και τόσο δυναμικό που αντικατοπτρίζει και εκφράζει κοινωνική καταδίκη την οποία έχει υποστεί η οργάνωση της Χρυσής Αυγής και που περιμένει η καταδίκη αυτή να αποτυπωθεί και σε μια δικαστική απόφαση. Το δικαστήριο που δίκασε επί πεντέμιση χρόνια τους 68 κατηγορούμενους στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ωστόσο θα αποφασίσει κυριαρχικά και αμερόληπτα με βάση το ογκωδέστατο αποδεικτικό υλικό και τις καταθέσεις μαρτύρων που επεδίωξαν να φωτίσουν και να στηρίξουν το κατηγορητήριο της πιο σημαντικής και μακρόχρονης ποινικής διαδικασίας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Εφόσον το δικαστήριο αποδεχθεί στην απόφασή του ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση που ενδύθηκε τον μανδύα του κοινοβουλευτικού κόμματος και στο πλαίσιο αυτής διέπραξε κακουργηματικές πράξεις με κίνητρο τη ναζιστική ιδεολογία -όπως καταδείχθηκε κατά την ακροαματική διαδικασία-η απόφαση αυτή θα σημάνει τη δικαίωση για τα θύματα και τις οικογένειές τους, μια μεγάλη νίκη για το αντιφασιστικό κίνημα αλλά και για τους/τις συνηγόρους της πολιτικής αγωγής που με προσωπικούς πόρους και προσπάθεια επένδυσαν σε αυτή τη δικαστική μάχη όλα αυτά τα χρόνια. Μια στιγμή περηφάνιας και συγκίνησης για τον «καλό αγώνα».

Πέρα όμως από όλα αυτά, η καταδίκη του ναζιστικού μορφώματος θα είναι ένα ορόσημο για την ίδια τη Δημοκρατία και τα όριά της⋅ για την ενεργοποίηση των θεσμικών αντανακλαστικών ενός κράτους που ολιγώρησε ή και συγκάλυψε σκανδαλωδώς σε διάφορες μορφές του τη δράση των ταγμάτων εφόδου, τις πολιτοφυλακές στον καιρό της κρίσης, την εγκληματική αδράνειά του, σπέρνοντας ανοχή στον εμπρηστικό λόγο και θερίζοντας ανθρωποκτονίες και κοινωνική αναταραχή. Η Χρυσή Αυγή με τη συστημική βία ως συστατικό της στοιχείο εξέθρεψε και εξέφρασε τη φασιστική απειλή στην πιο κανονικοποιημένη, στην πιο επικίνδυνη διάστασή της. Μια ενδεχόμενη καταδίκη της σε καμία περίπτωση δε συνεπάγεται και το τέλος της φασιστικής απειλής. Στέλνει ωστόσο ένα σαφές μήνυμα στις αναδυόμενες παραφυάδες της Ακροδεξιάς ότι τα εγκλήματα του φασισμού, του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, δε θα μείνουν αναπάντητα από το Κράτος Δικαίου. Χρειαζόμαστε στη φαρέτρα της Δημοκρατίας την ανεπιφύλακτη (ποινική) καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής-για την επόμενη μέρα και για όλους τους αγώνες που σίγουρα θα ακολουθήσουν.

Γιάννης Μπασκάκης, δημοσιογράφος (Εφημερίδα των Συντακτών)

To 2012, η Χρυσή Αυγή ακολουθώντας πιστά τη στρατηγική του προτύπου της, του Χίτλερ, κατάφερε να μπει στο Κοινοβούλιο με μοναδικό στόχο να το «διαλύσει». Αυτά ακριβώς είναι τα λόγια του ίδιου του Μιχαλολιάκου. Βλέπετε, ο Αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης μάς έχει προσφέρει πάρα πολλές τέτοιες ομολογίες του. Οταν έλεγε, για παράδειγμα, ότι «η οριστική νίκη» είναι «η κατάργηση αυτού του αμαρτωλού πολιτεύματος». Οταν, αναφερόμενος στα γεγονότα της καταδίκης του για τη συμμετοχή του στις τρομοκρατικές βομβιστικές ενέργειες χουντικών που προσπαθούσαν μετά την πτώση της δικτατορίας να αποσταθεροποιήσουν την εύθραυστη δημοκρατία της Μεταπολίτευσης, έλεγε ότι θεωρεί «τίτλο τιμής» τη φυλάκισή του για συμμετοχή «σε τρομοκρατική οργάνωση εθνικιστική που ήθελε την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος». Και για όποιον ακόμα δεν είχε καταλάβει τι εννοούσε, συνέχιζε: «Βέβαια αφού μου το χρεώσανε κάποτε πρέπει να το κάνω, την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος».

Γιατί φυσικά αυτή είναι διαχρονικά η κεντρική στρατηγική του Μιχαλολιάκου. Από τα 16 του χρόνια δρα ανελλιπώς, προσπαθώντας να ρίξει το δημοκρατικό πολίτευμα με κάθε ευκαιρία. Από το 1973 που υπήρξε υπηρέτης της χούντας ως μέλος της χουντικής νεοφασιστικής οργάνωσης του Κώστα Πλεύρη «Κόμμα 4ης Αυγούστου» και που συμμετείχε στην καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μέχρι και σήμερα. Ο Μιχαλολιάκος δημιούργησε έναν φονικό μηχανισμό, μία εγκληματική οργάνωση, τη Χρυσή Αυγή, με τελικό στόχο να προκαλέσει εμφύλιο και τελικά την επέμβαση του βαθέως κράτους, προκειμένου να καταλυθεί η Δημοκρατία και να εγκαθιδρυθεί το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς που ονειρεύεται. Μας τα έχει καρφώσει ο Παναγιώταρος με τα όσα έλεγε περί εμφυλίου το 2012. Μας τα κάρφωσε και ο Μπαρμπαρούσης στη Βουλή το 2018, όταν καλούσε σε πραξικόπημα με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Αρα λοιπόν η καταδίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία θα επισφραγίσει και το τέλος της, θα αποτελέσει ένα καθαρό μήνυμα της Πολιτείας απέναντι στην εγκληματική δράση των Ταγμάτων Εφόδου, αλλά και ένα μήνυμα της Δημοκρατίας απέναντι στους φανατικούς υπονομευτές της.

Mέχρι την Κορυφή

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ξένια Κουναλάκη, δημοσιογράφος (Καθημερινή)

Θυμάμαι την πρώτη φορά που έπεσα κατά λάθος πάνω σε οργανωμένους Χρυσαυγίτες. Ηταν 2011, η παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα είχε ήδη γίνει θέατρο καθημερινών συγκρούσεων μεταξύ υποστηρικτών του κόμματος και μεταναστών, ενώ κυκλοφορούσε ο αστικός μύθος για τα «καλά παιδιά» που βοηθούν γιαγιάδες να πάρουν τη σύνταξή τους από το ΑΤΜ και κάνουν μερεμέτια σε σπίτια απόρων Ελλήνων - μόνο. Αν θυμάμαι καλά, πήγαινα στη Γλυπτοθήκη, στο Αλσος Στρατού και παίρνοντας τη στροφή από την Κατεχάκη, βρέθηκα μπροστά σε μια συγκέντρωση του κόμματος με κεντρικό ομιλητή τον Μιχαλολιάκο. Είχαν πολυπληθή περιφρούρηση έξω από την εκδήλωση: όλοι φορούσαν μαύρα ρούχα, κρατούσαν ασπίδες και φώναζαν δυνατά, χωρίς λόγο. Τρόμαξα πραγματικά. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συνέβαινε αυτό στην Αθήνα, τον 21ο αιώνα. Ηταν μνήμες από βιβλία, ταινίες, περιγραφές των γονιών μου, προσπαθούσα να βρω ένα ερμηνευτικό πλαίσιο να εντάξω το φαινόμενο, να καταλάβω γιατί. Το μνημόνιο, η απώλεια των κεκτημένων, οι ξένοι, η εθνικιστική-χριστιανική παιδεία, η κατάρρευση του μύθου της ευλογημένης χώρας και του περιούσιου λαού, ο φόβος και η ανασφάλεια - τι;

Εκτοτε η παρουσία τους γινόταν όλο και πιο αισθητή. Μηχανοκίνητες πορείες με σημαίες διέσχιζαν ξαφνικά τη Σταδίου, καθώς περίμενα στο φανάρι, συσσίτια μόνο για Έλληνες στήνονταν σε κεντρικές πλατείες, γκέι ζευγάρια δέχονταν επιθέσεις τα βράδια στο Ζάππειο, όπως και στελέχη του ΠΑΜΕ, Αιγύπτιοι αλιεργάτες. Διάβαζα ξερές ειδήσεις για επιδρομές σε λαϊκές, για τα τατουάζ του Κασιδιάρη, το φλερτ με την Εκκλησία, έβλεπα συνεντεύξεις του αρχηγού σε mainstream κανάλια. Το 2012 ήρθε το σοκ της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, το «εγέρθητι», η αμηχανία του Τύπου και οι απειλές κατά δημοσιογράφων.

Ο Σαχζάτ Λουκμάν ήταν μόνο 27 χρονών. Ο Παύλος Φύσσας 34. Εχουν περάσει επτά χρόνια από τότε και πέντε από την έναρξη της δίκης. Η διαδικασία καθυστέρησε, απαξιώθηκε, οι προφυλακισμένοι βουλευτές επέστρεψαν στα έδρανα και έκαναν αντιδημοκρατικά κηρύγματα μέσα στο κοινοβούλιο. Στις τελευταίες εκλογές, η ΧΑ δεν συγκέντρωσε το όριο του 3%, τα στελέχη της αποχώρησαν, η έλλειψη χρηματοδότησης έσπειρε τη διχόνοια, οι ευρωβουλευτές της προτίμησαν τους παχυλούς μισθούς τους και ανεξαρτητοποιήθηκαν. Ο καιροσκοπισμός και η φιλαργυρία υπερίσχυσαν της νεοναζιστικής ιδεολογίας.

Η ολοκλήρωση της δίκης με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία. Αποτελεί δικαίωση των θυμάτων και των συγγενών τους. Αποκαθιστά την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στους θεσμούς. Επιβεβαιώνει την αφοσίωση της χώρας στη Δημοκρατία. Δίνει ένα οριστικό τέλος σε ένα από τα πιο τραυματικά κεφάλαια της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Και επιτρέπει στους πολίτες να κυκλοφορούν ελεύθερα, χωρίς φόβο, στους δρόμους.

Λευτέρης Παπαγιαννάκης, επικεφαλής συνηγορίας Solidarity Now

Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στην Βουλή ήταν ένα σοκ για την ελληνική κοινωνία, παρόλο που ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας την ψήφισε και πολλά έχουν γραφτεί για το πώς οδηγηθήκαμε σε αυτό, με πολλές και ενδιαφέρουσες αναλύσεις και προσεγγίσεις.

Δυστυχώς το επιχείρημα περί κοινοβουλευτικού κόμματος χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές, ως απάντηση στις πολλές αντιδράσεις για την παρουσία της. Ταυτόχρονα κάποιοι υποστήριζαν ότι η παρουσία μιας «σοβαρής Χρυσής Αυγής» θα μπορούσε να ήταν χρήσιμη για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αφού εκπροσωπούσε με τρόπο αυθεντικό ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας.

Προφανώς, η ιστορία δεν τους είχε διδάξει τίποτα και η στάση τους βασίστηκε στο γνωστό «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Αυτές και άλλες πολλές τοποθετήσεις και πρακτικές αποτέλεσαν μια ατυχέστατη και απαράδεκτη προσπάθεια μέρους του πολιτικού συστήματος να χρησιμοποιήσουν την χρυσή αυγή και να εκμεταλλευτούν για ψηφοθηρικούς λόγους τη δυναμική της, όπως αυτή αναπτύχθηκε. Η προσπάθεια ξεπλύματος της εγκληματικής δράσης της χρυσής αυγής είχε καταστροφικές συνέπειες για την χώρα και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν το τραγικό αποτέλεσμα.

Η απόφαση τη 7ης Οκτωβρίου θα κλείσει μια διαδικασία που κράτησε πεντέμιση χρόνια και έφερε στη δημοσιότητα της εγκληματική δράση και αποκάλυψε τον πραγματικό χαρακτήρα της χρυσής αυγής.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση θα είναι η απάντηση της Δημοκρατίας και των θεσμών της στην εγκληματική της δράση.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής θα επιβεβαιώσει ότι η Δημοκρατία είχε, έχει και θα έχει όρια.

Φωτεινή Κοκκινάκη, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Η Δημοκρατία είναι το βασικότερο διακύβευμα αυτής της μακροχρόνιας διαδικασίας. Σε αυτή την κρίσιμη φάση, η απόφαση της Δικαιοσύνης για τη Χρυσή Αυγή πρέπει να τη «θωρακίσει» και να στερήσει από τους νεοναζί τη δυνατότητα να δρουν κατά της ανθρωπότητας. Αν αθωωθούν, το μέλλον προβλέπεται ζοφερό. Όχι μόνο γιατί θα κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά γιατί θα ανακάμψουν και θα επανέλθουν στο προσκήνιο. Ίσως με διαφορετικό μανδύα, αυτή τη φορά, αλλά θα ξαναβρούν χώρο ύπαρξης οι πάσης φύσεως ρατσιστικές ομάδες που δεν αρκούνται στο τοξικό μίσος αλλά προβαίνουν σε αποτρόπαιες πράξεις, κατά των ανθρώπων που στοχοποιούν. Για να το πούμε συνοπτικά: Τα τάγματα εφόδου.

Το γεγονός ότι έχασαν στις εκλογές του 2019, μένοντας εκτός Βουλής, αποτελεί μια μεγάλη νίκη αλλά δεν είναι αρκετό. Πολλοί εξ αυτών μεταπήδησαν σε άλλους σχηματισμούς και ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, άλλωστε. Αλλάζοντας ονομασία δεν σημαίνει ότι αλλάζουν τα πιστεύω τους ούτε και οι εγκληματικές τους συνήθειες. Αυτός ο χώρος και η επόμενη ημέρα, όλα αυτά είναι που διακυβέυονται ενόψει της 7ης Οκτωβρίου.

Η Χρυσή Αυγή με τη στάση και τις πράξεις της απαξίωσε, όλα τα χρόνια της ύπαρξης της, τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Την αποστρέφεται και τη φοβάται. Η Δικαιοσύνη με την απόφασή της θα χαράξει το μέλλον της Δημοκρατίας στη χώρα. Το αν στην Ελλάδα θα επιτρέψουμε την μακροημέρευση των νοσταλγών του Χίτλερ και των πιο μελανών σελίδων της ανθρώπινης ιστορίας.

Περισσότερα από το VICE

Οι Κινέζοι της Golden Visa Κάνουν Ομαδικές Μηνύσεις στην Αθήνα

«Δεν Κάνουμε Κατάληψη για τη Μάσκα»- Μία Μέρα σε μια Μαθητική Κατάληψη των Εξαρχείων

Η Ανέλκυση των Ιστιοπλοϊκών που Βύθισε στην Κεφαλονιά ο «Ιανός»

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.