Οι Kαλύτερες Συναυλίες της Ζωής σου

Πλέον, το VICE έχει προφίλ και στο Viber. Πείτε μας ένα γεια εδώ.

«Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που πήγες ποτέ;». Μια ερώτηση που σηκώνει δέκα διαφορετικές απαντήσεις από τον καθένα. Προσπαθείς να θυμηθείς ποια και γιατί ήταν η πιο ξεχωριστή κι αμέσως σου σκάνε στο μυαλό μπερδεμένα τα αγαπημένα σου τραγούδια. Έχεις ταξιδέψει για να δεις την αγαπημένη σου μπάντα στο εξωτερικό. Έχεις βρεθεί, συγκυριακά, μόνος σε live μιας μπάντας που δεν γνώριζες και τελικά έγινε η αγαπημένη σου. Έχεις φιληθεί την ώρα που ο αγαπημένος σου καλλιτέχνης τραγουδούσε την καλύτερη μπαλάντα όλων των εποχών και έχεις χτυπηθεί με την παρέα σου στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας του κολλητού σου, σε μια από τις underground σκηνές της πόλης. Η μουσική έχει την ικανότητα και τη μαγεία να μας φέρνει όλους κοντά, να βγάζει τον πιο αληθινό μας εαυτό στην επιφάνεια και να μας ταξιδεύει στον χωροχρόνο. Πέντε φίλοι επέλεξαν τη δική τους αγαπημένη συναυλία και μας διηγούνται μια από τις στιγμές εκείνες που θα τους μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό, ως μια από τις καλύτερες της ζωής τους

Καλοκαίρι, νησί, μουσική, χωρίς σκηνή. Την ημέρα των γενεθλίων μου κανονίσαμε με την υπόλοιπη παρέα να μείνουμε στην παραλία όλο το βράδυ και να γιορτάσουμε εκεί. Αγοράσαμε τις απαραίτητες προμήθειες για το πάρτι και βρήκαμε μια ωραία καβάτζα στην αμμουδιά. Μετά από λίγη ώρα, παρατηρήσαμε πως στην άλλη πλευρά της παραλίας, κάτι τύποι είχαν ανάψει φωτιά και έπαιζαν μουσική. Είχαμε παρατηρήσει τις προηγούμενες ημέρες πως ένα γκρουπ Αυστραλών είχε κατασκηνώσει εκεί, με δεκάδες όργανα στις αποσκευές τους. Όσο εμείς πίναμε και κουβεντιάζαμε, η μουσική από την άλλη πλευρά της παραλίας δυνάμωνε και μια πολύ ωραία μελωδία έφτανε στα αυτιά μας. Αποφασίσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη να πάμε προς τα εκεί, για να κεράσουμε ένα ποτό τους υπόλοιπους κατασκηνωτές, με αφορμή τα γενέθλια μου. Φτάνοντας στην πηγή της μουσικής παρατηρήσαμε πως όλοι είχαν από ένα όργανο στο χέρι και έπαιζαν. Μας καλωσόρισαν στην παρέα τους, μια μεγάλη κανάτα με ρούμι περνούσε από χέρι σε χέρι και η μικρή αυτή συναυλία για λίγους και καλούς ακροατές, τελείωσε νωρίς το πρωί. Πέρασαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
- Chris, surfer

Πολλές αξέχαστες στιγμές σε συναυλίες μου έρχονται στο μυαλό: Manu Chao στη Μαλακάσα, 1000mods στη Σκνίπα της Ικαρίας, Bonobo σε ένα υπόγειο κάπου στην επαρχία της Αγγλίας, Bob Dylan, με τον σχεδόν 70χρονο μπαμπά μου να τραγουδάει δυνατά κάθε στίχο, The Boy στο ιστορικό Μπάγκειον. Αλλά είναι μία που ξεχωρίζει. Το 2014, στην αφίσα του Rockwave Festival, δίπλα ακριβώς στο όνομα του Eric Burton, έγραφε Active Member. Η hip hop αντάμωσε τη rock και για εμένα τη νίκησε. Οι Active Member, ο Νικήτας με τους Moriginal, ο Ταφ Λάθος και οι Βαβυλώνα εκπροσώπησαν την ελληνική hip hop σκηνή σε ένα φεστιβάλ που πάντα στηρίζονταν στη rock. Η ανταπόκριση του κοινού μπορεί να μην ήταν μεγάλη -για να πούμε την αλήθεια ήταν ελάχιστη-, αλλά εμείς οι λίγοι που ήμασταν εκεί δεν θέλαμε οι Active Member να κατέβουν από τη σκηνή. Οι στίχοι τους δεν ξεκολλούσαν από το μυαλό μου, όταν όλοι ούρλιαζαν, ενώ ο Burton ανέβαινε στη σκηνή.
- Ραλλού, αρχιτέκτονας

Ήταν καλοκαίρι του 2010. Είχα μάθει ότι παίζουν στη Μαλακάσα οι Rammstein. Μέχρι τότε, ήξερα μόνο ένα πασίγνωστο κομμάτι τους, το «Du Hast» και τίποτα άλλο. Αποφάσισα να πάω, για να ακούσω μόνο αυτό το τραγούδι που μου άρεσε πολύ, όπως και σε όλον τον πλανήτη, φυσικά. Με τα πολλά, ξεκινάει η συναυλία, παίζουν το πρώτο κομμάτι, λέω «Ωπα, τι παίζει εδώ; Αυτό είναι υπέροχο». Δεύτερο κομμάτι, τα ίδια. Τρίτο, πάλι. Όσα κομμάτια άκουσα, μου άρεσαν το ένα περισσότερο από το άλλο. Μέχρι να παίξουν το «Du Hast», εγώ τους είχα ήδη ερωτευτεί. Ε, όταν έπαιξαν και το αγαπημένο μου, κατάλαβα πως αυτή ήταν η καλύτερη συναυλία που είχα πάει ever, με το καλύτερο show της 20ετίας και βάλε. Αυτή είναι και η μπάντα που ξέρω με σιγουριά πως θα ακούω σε όλη μου τη ζωή.
- Χρήστος, street artist

Οι 1000mods, μια από τις πιο γαμάτες ελληνικές stoner rock μπάντες της εποχής μας, βρέθηκαν στις 19 Δεκεμβρίου του 2015 πάνω στο stage ενός μέρους που άνοιγε τις πόρτες του στο κοινό για πρώτη φορά, ως καθαρά συναυλιακός χώρος – παλαιότερα, εκεί προβάλλονταν ταινίες ερωτικού περιεχομένου και live sex show από πολύ γνωστούς και καλούς του είδους. Ο χώρος ξεχείλιζε από κόσμο και η σκηνή ήταν γεμάτη ενισχυτές. Η ποιότητα του ήχου, για όσους ήταν στο κέντρο του χώρου και το pit, ήταν ξεχωριστή. Με το που έπαιξαν το «Vidage», ένα από τα πλέον αγαπημένα μας κομμάτια, το κοινό ξεκίνησε να χτυπιέται σαν τρελό και εμείς που καθόμασταν μπροστά-μπροστά ήμασταν στο τσακ να ανέβουμε στη σκηνή με την μπάντα, για να αποφύγουμε το «ξύλο». Εκείνη τη βραδιά, οι 1000mods έδειξαν για άλλη μια φορά πως αυτή η μπάντα θα πάει πολύ ψηλά.
- Δημήτρης, μαθηματικός

Τον Ιούνιο του 2015, βρέθηκα και εγώ, όπως αμέτρητος κόσμος, στο Θέατρο Βράχων, για να ακούσω τον Σωκράτη Μάλαμα. Όλη η χώρα βρισκόταν σε παράνοια δημοψηφίσματος και χωρισμένη στους «ΝΑΙ» και τους «ΟΧΙ», οπότε στη συναυλία είχε μαζευτεί και ο τελευταίος σύμμαχος της δραχμής, για ένα δυναμικό παρόν. Ο Σωκράτης, όπως συνήθως, ξεκίνησε με το τραγούδι «Για την Ελλάδα», ώστε να δώσει τον παλμό στο κοινό και συνέχισε με το καθιερωμένα καλύτερα τραγούδια του. Ευλαβικά, στα μέσα της συναυλίας μας προσφώνησε «πουλάκια μου» και ξεκίνησε τους κλασικούς χρησμούς, ετοιμάζοντας το έδαφος για το «Όσο κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει / ο νους μας είναι αληταριό κι όλο θα ταξιδεύει». Χαμός επικρατούσε στο κοινό και πανό κρέμονταν από ψηλά με συνθήματα υπέρ του «ΟΧΙ». Ρετσίνα και μπίρα παντού. Στριφτό να ρέει και να γυρίζει. Σαλβάρι και σανδάλι και όλοι μια οικογένεια. Γιατί ήταν η καλύτερη; Επειδή δεν σταμάτησα να τραγουδώ ούτε λεπτό. Ο Σωκράτης ξέρει να σε κάνει να τον νιώθεις μέχρι το κόκκαλο.
- Ιωάννα, φυσικός

Kείμενο: Όλγα Νικολαϊδου