Όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό επαγγελματικά, δύο από τα πράγματα που «μαθαίνουν» στο ξεκίνημά τους είναι τα γούρια και οι κακοί δαίμονες. Όχι, δεν υπάρχει σε κανένα αθλητικό εγχειρίδιο όπου να λέει ότι είσαι υποχρεωμένος να αποκτήσεις γούρια και κακούς δαίμονες. Απλά αυτά δημιουργούνται μέρα με τη μέρα, αγώνα με τον αγώνα. Καλώς ή κακώς υπάρχουν. Δεκάδες μεγάλοι αθλητές είχαν τα γούρια τους - ποιος ξεχνάει τη φήμη ότι ο Michael Jordan φόραγε πάντα το κολεγιακό σορτσάκι του North Carolina κάτω από αυτό των Bulls. Όπως υπάρχουν και οι κακοί δαίμονες - ο Valentino Rossi είναι ο καλύτερος οδηγός όλων των εποχών, έχει κάνει τα πάντα στο MotoGP, αλλά όποτε τρέχει στις πίστες του Austin και στην Aragon δεν μπορεί να κερδίσει με τίποτα.

Κάπως έτσι και η Εθνική Ελλάδας στο μπάσκετ έχει τον δικό της κακό δαίμονα. Μια κατάρα που τα τελευταία εννέα χρόνια μας κυνηγάει στις περισσότερες μεγάλες διοργανώσεις: την Ισπανία. Και δυστυχώς ή ευτυχώς (το βράδυ της Τρίτης θα ξέρουμε) η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε Ελλάδα και Ισπανία να βρεθούν σε ακόμα μια διοργάνωση αντίπαλοι, αυτή τη φορά στα προημιτελικά του Eurobasket 2015.

Για τους περισσότερους από εμάς η χρυσή εποχή του μπάσκετ στην Ελλάδα ξεκίνησε με το Eurobasket του '87. Αλλά, η Εθνική μπήκε στον παγκόσμιο μπασκετικό χάρτη ένα χρόνο πριν, στο Μουντομπάσκετ του 1986 στην Ισπανία. Τότε εμφανιστήκαμε από το πουθενά, πήραμε την 10η θέση, αλλά ήταν και το μέρος όπου ξεκίνησε αυτή η «κατάρα». Πετύχαμε τους Ισπανούς στη φάση των ομίλων και χάσαμε με 87-86.

Ακόμα και στο Eurobasket '87 όπου κερδίσαμε δύο φορές τους Γιουγκοσλάβους και στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση, κατακτώντας το χρυσό με 6 νίκες και 2 ήττες, καταφέραμε να χάσουμε από τους Ισπανούς στη φάση των ομίλων με 106-89. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει.

Βέβαια τίποτα δεν έδειχνε ότι η μπασκετική κόντρα μας με τους Ισπανούς θα κατέληγε σε «κατάρα». Και πως θα μπορούσε άλλωστε όταν μέσα στα nineties, τους είχαμε «πελάτες». Στο Μουντομπάσκετ του '90 στην Αργεντινή την κερδίσαμε στους ομίλους με 102-93 και την αφήσαμε εκτός συνέχειας.

Η νίκη της Ελλάδας κόντρα στην Ισπανία στον αγώνα για την πρόκριση στους «4» στο Eurobasket '95

Μεγάλη νίκη κόντρα στους Ισπανούς πετύχαμε και στο Eurobasket του '93, όταν τους κερδίσαμε στη δεύτερη φάση των ομίλων με 76-75 και πήραμε τη 4η θέση. Ή ίδια η ιστορία -νίκη επί της Ισπανίας και 4η θέση- επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές: Στο Eurobasket της Αθήνας το 1995 και στο Μουντομπάσκετ του 1998 (πάλι στην Ελλάδα).

Ωστόσο, τα τελευταία εννέα χρόνια οι ρόλοι άλλαξαν, από αφεντικά γίναμε «πελατάκια» και πλέον αυτή η κατάρα δεν λέει να σπάσει. Ιδιαίτερα από το 2006, όταν η Ισπανία παρουσίασε μια εντυπωσιακή και γεμάτη αστέρια ομάδα, ικανή να τα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της.

Μουντομπάσκετ 2006: Την 1η Σεπτεμβρίου είχαμε κάνει τον πλανήτη να παραμιλάει με την εντυπωσιακή νίκη μας επί των ΗΠΑ και των αστέρων του NBA με 101-95. Δύο μέρες μετά, στον μεγάλο τελικό απλά πετάξαμε λευκή πετσέτα κόντρα στους Ισπανούς και ηττηθήκαμε με 70-47. Τεράστια επιτυχία η δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά ακόμα δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πως αυτή η ομάδα έμεινε από βενζίνη στον τελικό.

Ο ήττα της Ελλάδας στον τελικό του Μουντομπάσκετ το 2006

Eurobasket 2007: Ένα χρόνο μετά ψάχναμε το μετάλλιο στο Eurobasket της Ισπανίας. Και μάλλον θα το είχαμε πάρει αν δεν βρίσκαμε την Ισπανία στον δρόμο μας - και μάλιστα δύο φορές. Μία στη δεύτερη φάση των ομίλων, όπου η ήττα με 76-58 δεν μας στοίχησε ιδιαίτερα, καθώς προκριθήκαμε. Αλλά στον ημιτελικό, το 82-77 υπέρ της οικοδέσποινας μας έριξε στον μικρό τελικό. Και εκείνος στην 4η θέση.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2008: Άλλη μια μεγάλη διοργάνωση, άλλη μια μεγάλη κόντρα με την Ισπανία, άλλη μια ήττα - αυτή τη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο. Ελλάδα και Ισπανία τα «είπαν» στη φάση των ομίλων, οι «φούριας ρόχας» επικράτησαν με 81-66, έφτασαν μέχρι τον τελικό, ενώ εμείς πήραμε την 5η θέση.

Eurobasket 2009: Αν σκεφτείς ότι εκείνη η ομάδα κατέβηκε με αρκετές απουσίες (χωρίς Παπαλουκά, Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή), το χάλκινο μετάλλιο είναι επιτυχία. Αν σκεφτείς ότι στα ημιτελικά πετύχαμε για μια ακόμα φορά τους Ισπανούς, οι οποίοι μας κέρδισαν με 82-64, λες «γαμώ την ατυχία μου».

Ένα βήμα από τον τελικό στο Eurobasket του 2009 βρέθηκε η Εθνική μας, αλλά έπεσε πάνω στους Ισπανούς

Μουντομπάκσετ 2010: Σε αυτή την διοργάνωση δεν μας έλεγες φαβορί για κάποιο μετάλλιο. Αλλά το παλέψαμε, σκληρά. Φυσικά μέχρι που πέσαμε πάλι πάνω στην Ισπανία, στη φάση των «16». Τους κοιτάξαμε στα μάτια, αλλά στο τέλος το ταμπλό έγραψε 80-72 υπέρ των «φούριας ρόχας».

Eurobasket του 2013: Τελευταία -πριν από την αναμέτρηση της Τρίτης- κόντρα στους Ισπανούς και εκεί πιστέψαμε ότι ξορκίσαμε το κακό ήταν στο Eurobasket του 2013. Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα θέλαμε.

Στην δεύτερη φάση των ομίλων, επικρατήσαμε των «φούριας ρόχας» με 79-75, μια νίκη που μας έκανε να ονειρευτούμε ακόμα και θέση στο βάθρο. Αλλά στα καπάκια κάναμε δύο κολλητές ήττες από Σλοβενία και Κροατία με αποτέλεσμα να πάρουμε την 11η θέση. Όσο για τους «ηττημένους» Ισπανούς; Χάλκινο μετάλλιο και ακόμα μια επιτυχία σε μεγάλη διοργάνωση.

Απολογισμός τα τελευταία εννέα χρόνια; Η Ελλάδα και η Ισπανία έχουν βρεθεί αντιμέτωπες επτά φορές με τους «φούριας ρόχας» να μετράνε 6 νίκες και εμείς μία χωρίς αντίκρισμα.

Βέβαια όπως θα πουν και όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, οι «παραδόσεις» είναι για να σπάνε και τα νούμερα δεν παίζουν κανένα ρόλο σε νοκ-άουτ αγώνες. Στο γήπεδο μετράει η ψυχή, η τακτική και το ταλέντο. Ευτυχώς η Ελλάδα φέτος έχει αρκετές ποσότητες και από τα τρία παραπάνω συστατικά. Δυστυχώς το ίδιο και οι Ισπανοί. Ας νικήσει η καλύτερη ομάδα (κι αυτή ας είναι η Εθνική μας).

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.