Δυο λόγια από έναν Παναθηναϊκό, για έναν από τους καλύτερους ανθρώπους που πέρασαν από τα ελληνικά γήπεδα, ο οποίος δίνει τη μάχη του με μια σπάνια μορφή καρκίνου.
Βρισκόμαστε στο μακρινό 1999 και πιο συγκεκριμένα στην καλοκαιρινή Αθήνα. Η ποδοσφαιρική μεταγραφική περίοδος βρίσκεται σε εξέλιξη και ο Παναθηναϊκός, με την οικογένεια Βαρδινογιάννη στο τιμόνι, αποτελεί φόβητρο για κάθε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα. Μην ξεχνάμε πως μόλις πριν από τρία χρόνια, ο Warzycha πάγωνε το Άμστερνταμ με το γκολ του απέναντι στον τεράστιο Άγιαξ, στον πρώτο αγώνα των ημιτελικών του Κυπέλου Πρωταθλητριών – του σημερινού Champions League. Ανάμεσα στις μεταγραφές της ομάδας ήταν και αυτή του René Henriksen, ενός Δανού αμυντικού, που μέχρι τότε είχε υπηρετήσει πιστά -για 11 χρόνια- την Ακαντέμισκ Μπόλντκλαμπ, την ομάδα από την οποία ξεκίνησε ως πιτσιρικάς. Μπορεί στο μάτι να φάνταζε «soft», όμως η ιστορία απέδειξε πως τελικά επρόκειτο για έναν από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς που πέρασαν ποτέ από ελληνική ομάδα.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο τα αμυντικά του προσόντα που τον έκαναν αγαπητό στον κόσμο, αλλά και ο χαρακτήρας του. Μπορεί να αγωνιζόταν στην πιο σκληρή θέση, όμως πάντα έκανε αυτό που έπρεπε και ποτέ κάτι παραπάνω. Δεν έμπλεκε σε τσαμπουκάδες, ενώ το στιλ παιχνιδιού του ήταν περισσότερο στρατηγικό και λιγότερο σκληροτράχηλο - γι’ αυτό και πάντα πλαισιωνόταν από ένα πρωτοπαλίκαρο, όπως ο Σωτήρης Κυργιάκος, που αναλάμβανε να κάνει τη βρόμικη δουλειά. Ο René ήταν κύριος εντός και εκτός γηπέδων, για τον οποίο δεν ακούστηκε ποτέ το παραμικρό αρνητικό. Ως Παναθηναϊκός, τον αγάπησα και πιστεύω ότι είναι από τους παίκτες που κερδίζουν τον σεβασμό ακόμη και των ορκισμένων αντιπάλων, κάτι σαν τον Olof Melberg, που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό. Θα σε πλήγωνε λέγοντας, «δεν είναι κάτι προσωπικό, απλώς μπίζνες».Πριν από λίγες μέρες ο René Henriksen αποκάλυψε στη δανέζικη εφημερίδα Ekstra Bladet ότι πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου, η οποία είναι μη θεραπεύσιμη. Συγκεκριμένα, δήλωσε: «Ως αθλητής, θέλω να κερδίζω. Αυτήν την ασθένεια δεν μπορώ να τη νικήσω, μπορώ όμως να την ελαχιστοποιήσω, να παίξω δηλαδή για την ισοπαλία. Είμαι αποφασισμένος να βρω τη δύναμη και να τα καταφέρω. Ξαφνικά, ξεκίνησα να λαχανιάζω, όταν ανέβαινα τις σκάλες. Αυτό δεν ταίριαζε με το γεγονός ότι ήμουν σε καλή σωματική κατάσταση. Έτσι ξεκίνησα να το ψάχνω, μέχρι που οι γιατροί βρήκαν ότι έχω πολλαπλούν μυέλωμα». Όπως αναφέρει το iatropedia.gr, «πρόκειται για έναν τύπο καρκίνου που ξεκινάει σε κύτταρα πλάσματος (λευκά αιμοσφαίρια που παράγουν αντισώματα). Επίσης ονομάζεται ασθένεια Kahler και πολλαπλό μυέλωμα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[VICE Video] Unfair Play: Ο Ντέμης και η Χαμένη Ευκαιρία
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.Για τον μέσο φίλαθλο του Παναθηναϊκού, ο René είναι η προσωποποίηση του συλλόγου. Ένας εργάτης με ευρωπαϊκό ταπεραμέντο, καθαρό μέτωπο και μυαλωμένο παιχνίδι. Για έξι χρόνια έδωσε τα πάντα για την ομάδα και αγαπήθηκε όσο λίγοι. Λόγω της κατάστασης στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατάφερε να κατακτήσει μόνο ένα νταμπλ το 2004, όμως ήταν παρών σε κάποιες από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές βραδιές της ομάδας, που μνημονεύονται μέχρι και σήμερα από τους φίλους της. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα ή εκείνη απέναντι στην Πόρτο του José Mourinho για τα προημιτελικά του Europa League, το οποίο τελικά κατέκτησε ο Πορτογάλος τεχνικός με την ομάδα του. Όλα αυτά -και άλλα πολλά- τα ζήσαμε μαζί με τον René, ο οποίος το 2005 έφυγε από την Ελλάδα, για να κλείσει -σαν σωστός τζέντλμαν- την καριέρα του εκεί που τη ξεκίνησε, στην Ακαντέμισκ Μπόλντκλαμπ.
Τα επόμενα χρόνια θα εργαστεί στον Παναθηναϊκό ως σκάουτερ και θα αποτελέσει μόνιμο επισκέπτη του «Απόστολος Νικολαΐδης», με τον κόσμο να τον χειροκροτεί και να τον χαιρετά ένθερμα μέσα και έξω από το γήπεδο. Όλοι οι Παναθηναϊκοί θα τον αγαπάμε, επειδή δεν έγινε «Έλληνας», αλλά έκανε εμάς περισσότερο Ευρωπαίους. Αυτό είναι κάτι που λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο τείνει να μετατρέπει τους παίκτες που έρχονται από το εξωτερικό σε ρεμάλια. Ωστόσο, άνθρωποι όπως ο Henriksen, ο Gilberto Silva, ο Djibril Cissé, ο Christian Karembeu και ο Rivaldo -μεταξύ άλλων-, παρέμειναν στο επαγγελματικά υψηλό επίπεδο που είχαν συνηθίσει και έκαναν το ελληνικό ποδόσφαιρο λίγο καλύτερο. Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά αγαπήθηκαν από φιλάθλους κάθε «απόχρωσης».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φωτογραφία του συντάκτη με τον René Henriksen.
Ο 49χρονος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής δίνει τον σημαντικότερο αγώνα της ζωής του και ένα είναι σίγουρο: Δεν θα είναι μόνος του. Είμαι σίγουρος ότι έχει ήδη δίπλα του κάθε υγιή φίλαθλο και ειδικά τους φίλους της ομάδας, η οποία δίνει παράλληλα με τον René -πόσο ειρωνικό- τη δική της μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Ήδη παλιοί του συμπαίκτες, όπως ο Σωτήρης Κυργιάκος -που τον αποκαλεί «δάσκαλο»- και ο Άγγελος Μπασινάς, έχουν στείλει τις ευχές τους μέσω των λογαριασμών τους στο Ιnstagram. Ως Παναθηναϊκός, λοιπόν, πιστεύω ότι και οι δύο θα τα καταφέρουν. Η σκέψη μου θα είναι με τον René και περιμένω πώς και πώς τη στιγμή που θα πανηγυρίσω το επόμενο ευρωπαϊκό γκολ της ομάδας μου, με τον ξανθό γαλανομάτη να βρίσκεται στη κερκίδα των επισήμων. Περαστικά, René.
Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletterμας.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.
