Οι Νέοι που Εγκαταλείπουν την Ελλάδα Κρατούν τους Ψυχολόγους τους Μέσω Skype

Κλείνοντας τη βαλίτσα και εγκαταλείποντας την Ελλάδα για το εξωτερικό είτε για σπουδές, είτε για δουλειά, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, υπάρχει μία τάση οι νέοι να θέλουν να πάρουν μαζί και τους ψυχολόγους τους.

«Ήμουν μπροστά σε μία τεράστια αλλαγή στη ζωή μου. Μου ήταν αδιανόητο να αλλάξω και ψυχολόγο σε εκείνη την φάση. Πόσο μάλλον να ξεκινήσω συνεδρίες με κάποιον που δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα και δεν θα μπορούσα να εκφραστώ με άνεση. ΟK μιλάω καλά αγγλικά αλλά δεν είναι το ίδιο να εκφράζεσαι στην γλώσσα σου», λέει ο Ευάγγελος, 26 ετών που εδώ και λίγους μήνες ζει στην Αγγλία και συνεχίζει συνεδρίες με τον ψυχολόγου του μέσω skype.

Αν και για πολλούς οι συνεδρίες μέσω skype θεωρούνται μία καλή επιλογή, επικοινωνώντας με την πρόεδρο του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου Παρρησία Σαλεμή μου λέει ότι «η ελληνική νομοθεσία δεν επιτρέπει αυτού του είδους την επικοινωνία ανάμεσα σε ψυχολόγους και άτομα που ζητούν βοήθεια», και με παραπέμπει σε άρθρο όπου έχει υπογράψει και αναφέρει όλους τους λόγους που θεωρείται παράνομο στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι ο νόμος δεν το αναφέρει αυτολεξεί.

«Μου έχει τύχει αυτό που λέτε με δύο κοπέλες που βρίσκονται στην Γερμανία αυτή τη στιγμή. Όμως υπάρχουν ελληνόφωνοι ψυχολόγοι στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα στην Γερμανία. Και οι δύο κοπέλες απευθύνθηκαν σε αντίστοιχο ψυχολόγο εκεί. Ή τώρα πρόσφατα εγώ είχα έναν άνθρωπο εδώ στο γραφείο, ο οποίος έφυγε για την Κύπρο. Εκεί δεν τίθεται θέμα γλώσσας. Θα μπορούσα ας πούμε να τον κρατήσω, αλλά του πρότεινα να αναζητήσει ψυχολόγο εκεί», συμπληρώνει η κ. Σαλεμή.

«Θυμάμαι μία καταγγελία που μας είχε γίνει από γυναίκα που την παρακολουθούσε μέσω skype ένας ψυχολόγος από τη Θεσσαλονίκη κι εκείνη ήταν στην Γερμανία, πράγμα που απαγορεύεται. Δεν μπορεί να γίνει ψυχολογική παρέμβαση μέσω skype. Αυτό που αποδείχθηκε στο τέλος ήταν ότι η δήθεν ψυχολόγος δεν ήταν καν ψυχολόγος αλλά χρέωνε κανονικά στον λογαριασμό της την κυρία για τις συνεδρίες. Η κυρία απευθύνθηκε στον σύλλογο και ο σύλλογος στην εισαγγελία», με την υπόθεση να περιμένει να πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης όπως μου λέει.

Τι συμβαίνει όμως με τους ανθρώπους που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές και δεν υπάρχει πρόσβαση σε ψυχολόγους; Το skype δεν θα ήταν μία λύση γι' αυτούς, την ρωτώ. «Σίγουρα πρέπει να βρεθούν τρόποι περισσότερο εύκολοι για άτομα που ζουν σε απομακρυσμένα σημεία, που έχουν αδυναμία στην πρόσβαση. Αυτού του είδους η επικοινωνία όμως περιορίζει άλλα σημεία που ένας ψυχολόγος πρέπει να παρατηρεί. Και φανταστείτε την περίπτωση μίας κακοποιημένης γυναίκας η οποία επιλέγει να κάνει συνεδρία μέσω skype από το σπίτι της και στο διπλανό δωμάτιο να είναι ο άντρας που την κακοποιεί. Πόσο αυθεντική μπορεί να είναι αυτή η συνομιλία με τον ψυχολόγο;» αναρωτιέται και συνεχίζει:

«Ή φανταστείτε έναν άνθρωπο που είναι αγοραφοβικός. Και ο λόγος που κάνει την συνεδρία μέσω skype είναι επειδή δεν θέλει να βγει από το σπίτι. Ουσιαστικά δεν θεραπεύεται ποτέ. Υπάρχει το θέμα της τηλεϊατρικής αλλά όπως γνωρίζετε όταν μιλάμε για τηλεϊατρική μιλάμε για έναν γιατρό που για παράδειγμα βρίσκεται στην Αθήνα και έναν γιατρό που βρίσκεται στην άλλη άκρη και θα εκτελέσει την ιατρική πράξη. Δεν λέμε από την Αθήνα στον ασθενή άνοιξε το στόμα και δες τις αμυγδαλές σου», σχολιάζει.

Επίσης η πρόεδρος του Πανελλήνιου Ψυχολογικού Συλλόγου προσθέτει πως: «Η συνεδρία μέσω skype δεν επιτρέπεται και για λόγους προστασίας ατομικών ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Το skype για παράδειγμα είναι ένας χώρος που είναι πολύ εύκολα παραβιάσιμος. Δηλαδή οποιοσδήποτε θέλει να κάνει κακό σε κάποιον μπορεί να το κάνει. Είτε ακόμα και τυχαία. Μπορεί να πέσει θύμα κάποιας ιντερνετικής επίθεσης και να εκτεθεί. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε ένα γραφείο», καταλήγει.

«Συνεδρίες από Skype ξεκίνησα όταν άλλαξα χώρα και το να αλλάξω και θεραπεύτρια δεν ήταν κάτι που ήμουν διατεθειμένη να κάνω εκείνη την στιγμή», λέει η Ρέα και συνεχίζει: «Ο ψυχολόγος είναι κάποιος με τον οποίο αποκτάς πολύ στενή σχέση και για μένα τουλάχιστον ήταν πολύ δύσκολο το να ξεκινήσω να χτίζω αυτή τη σχέση από την αρχή με κάποιον καινούργιο, ειδικά σε εκείνη τη φάση της ζωής μου. Οι συνεδρίες μέσω Skype ήταν απλά πιο βολικές σαν διαδικασία. Το να κάθομαι με τις πιτζάμες στον καναπέ μου και να κάνω θεραπεία ήταν σίγουρα πιο εύκολο από το να τραβιέμαι στο χώρο του άλλου, να αγχώνομαι με την κίνηση, αν θα αργήσω, αν θα βρέχει κλπ. Από την άλλη η διαδικασία του να είσαι συνεπής, να ξεκουνιέσαι και να πηγαίνεις στο χώρο του άλλου και η προσωπική επαφή είναι πράγματα που είναι σημαντικά κομμάτια στη θεραπεία. Η ψυχολόγος μου, μου είχε διευκρινίσει από την αρχή ότι το Skype ήταν προσωρινή λύση και ότι θα έπρεπε να βρω καινούργιο άτομο και να πηγαίνω εκεί και τελικά μετά από παράταση 1,5 χρόνου έτσι και έγινε».

Ο ψυχολόγος Γιάννης Λιάτσικος είναι υπέρ των συνεδριών μέσω skype κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όμως. «Αν ήδη υπάρχει κάποιος θεραπευόμενους που δουλεύουμε μαζί και μπορεί να χρειαστεί να φύγει στο εξωτερικό για κάποιο διάστημα ή αν έχει κάποια άλλα προσωπικά κωλύματα και δεν μπορεί να έρχεται στην θεραπεία, ή να προκύψει κάποια ασθένεια, έτσι συμφωνούμε από κοινού ότι για ένα διάστημα θα κάνουμε συναντήσεις μέσω skype. Όχι όμως να έχεις έναν θεραπευόμενο από την αρχή μέχρι το τέλος και να μπεις σε αυτήν την διαδικασία χωρίς να τον έχεις δει ποτέ από κοντά».

Όπως λέει ο κ. Λιάτσικος τα περιστατικά που τυχαίνει να επιλέγουν τις συνεδρίες μέσω skype είναι συνήθως άνθρωποι που έχουν φύγει στο εξωτερικό για δουλειά ή για άλλους προσωπικούς λόγους.

Για παράδειγμα, η Αφροδίτη, 27 ετών που ζει ανάμεσα σε τρεις χώρες λόγω της δουλειάς της πρέπει να ταξιδεύει συνεχώς κι όπως μου λέει: «Αν δεν υπήρχε το skype δεν θα είχα τη δυνατότητα να έχω μία σταθερή σχέση με τον ψυχολόγο μου. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα κάνουμε από κοντά συνεδρίες, ενώ όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό κανονίζουμε μέσω skype. Δεν υπάρχει καμία διαφορά για εμένα. Ίσα ίσα που αν δεν υπήρχε αυτή η λύση θα πήγαινα πίσω».

«Τα θετικά είναι ότι η συνεδρία μέσω skype σου δίνει τη δυνατότητα αν έχεις διάφορες δυσκολίες να έχεις μία επαφή με κάποιον», συνεχίζει ο κ. Λιάτσικος «Σου δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσεις ή να ζητήσεις άμεσα βοήθεια. Ένα από τα αρνητικά όμως είναι ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί μία σχέση όπως θα δημιουργούνταν στην προσωπική επαφή, του να έρθει κάποιος στον χώρο σου και να μπει σε μια διαδικασία ψυχοθεραπείας στο γραφείο».

Αλλά υπάρχει και μία ακόμα ενδιαφέρουσα πτυχή, όπως εξηγεί ο ίδιος: «Αυτό που έχει ενδιαφέρον και το βάζω στα θετικά είναι ότι στην ηλικιακή ομάδα των εφήβων και νεαρών ενηλίκων, ο υπολογιστής είναι κάτι οικείο. Ειδικά γι' αυτήν την ομάδα είναι και ένας τρόπος να έρχεσαι πιο κοντά τους. Είναι ένα καινούριο μέσο που εγώ προσωπικά αλλά και πολλοί συνάδελφοι το βλέπουμε με καλό μάτι. Αν ο έφηβος για διάφορους λόγους δεν θέλει να έρθει στο γραφείο, βαριέται ή όλα αυτά που έχουν οι έφηβοι το να του ρίξεις ένα… τυράκι λέγοντας "να τα πούμε στο ίντερνετ" είναι καλή ιδέα. Έχοντας βέβαια πάντα σαν στόχο να τον φέρνεις στο γραφείο. Είναι θετικό ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα μέσο πολύ οικείο στους εφήβους και να τους βοηθήσεις επί της ουσίας και να τους φέρεις πιο κοντά στην ψυχοθεραπεία και στο να ζητούν βοήθεια. Δεν χρειάζεται να δαιμονοποιούμε το skype».

Περισσότερα από το VICE

Πώς να Πεις στους Γονείς σου ότι Είσαι Πορνοστάρ

Οι Νέοι Φωτογράφοι Εξευρενούν τη Σεξουαλικότητα

Η Γυναίκα που Ζήτησε από τον Βιαστή της να Περάσουν τη Νύχτα Μαζί