Η Ινδή Δικηγόρος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που Σώζει Σκλάβους από μια Ζωή Γεμάτη Βασανιστήρια

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Ο ήλιος δεν είχε ακόμα ανατείλει καθώς στοιβαχτήκαμε σε δύο μεγάλα οχήματα και ξεκινήσαμε για να σώσουμε σχεδόν 40 σκλάβους που ήταν αιχμάλωτοι. «Μην είσαι νευρική», είπε η Anu George Canjanathoppil, διευθύντρια της ΜΚΟ International Justice Mission (IJM) που στρέφεται κατά της παράνομης διακίνησης ανθρώπων. «Το έχουμε κάνει τόσο πολλές φορές».

Ήταν μακρύς και δύσβατος ο δρόμος προς τις εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας γατόψαρων όπου άντρες και γυναίκες αναγκάζονταν να εργάζονται έως και 22 ώρες την ημέρα χωρίς αμοιβή. Κάποιοι δούλευαν στις εγκαταστάσεις για πάνω από 25 χρόνια, κόβοντας κομμάτια σκουληκιασμένα κοτόπουλα και ρίχνοντάς τα στα ψάρια. Πολλοί ήταν καλυμμένοι με μολυσμένες φλύκταινες, συνέπεια των ωρών ψαρέματος γατόψαρων σε τοξικά νερά γεμάτα με χημικές ουσίες.

Η Canjanathoppil έχει ηγηθεί σε πολλές τέτοιες προσπάθειες, βοηθώντας την κυβέρνηση να διασώσει περισσότερους από 5.000 ανθρώπους τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι απίστευτο επίτευγμα· σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό Siddharth Kara του Χάρβαρντ, η Ινδία έχει τον υψηλότερο αριθμό ανθρώπων που ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς, με περίπου 11 εκατομμύρια άτομα να εκτιμάται ότι κάνουν καταναγκαστική εργασία. Αυτοί οι εργάτες περνούν χρόνια –μερικές φορές όλη τους τη ζωή– παγιδευμένοι στη σκλαβιά για να πληρώσουν ένα χρέος που ίσως δεν είναι καν δικό τους.

Αστυνομικοί, κρατικοί αξιωματούχοι και η ομάδα της Canjanathoppil διέσχισαν τις εγκαταστάσεις για να φτάσουν στις μικρές, βρόμικες καλύβες όπου κρατούνταν οι εργάτες. Υπήρχε μια αποκρουστική μυρωδιά, μείγμα ψαρίλας και ανθρώπινων περιττωμάτων – τόσο δυνατή που όλοι έπρεπε να καλύψουν το στόμα τους γιατί τους ερχόταν αναγούλα. Ενώ μια ομάδα αντρών μάνατζερ των εγκαταστάσεων προσπάθησαν να προβοκάρουν την ομάδα διάσωσης και να πείσουν τους αστυνομικούς να φύγουν, η Canjanathoppil μπήκε μπροστά δίχως να διστάσει για να τους αντιμετωπίσει – μια πράξη εντελώς αντίθετη με τα φυλετικά και πολιτιστικά πρότυπα συμπεριφοράς.

Αφού επισήμανε τα σαφή αποδεικτικά στοιχεία της σκλαβιάς στους μάνατζερ του χώρου, δεν υπήρξε καμία αμφιβολία ότι οι εργάτες ήταν υπόδουλοι. Έπειτα η ομάδα διάσωσης συγκέντρωσε άντρες, γυναίκες (δύο εκ των οποίων ήταν έγκυες) και παιδιά, τους έβαλε σε βαν και τους μετέφερε σε κοντινό κρατικό κτίριο, όπου έλαβαν πιστοποιητικά απελευθέρωσης που τους απαλλάσσουν από παρελθόντα χρέη και τους χορηγούν κρατικά επιδόματα. Επιτέλους ήταν ελεύθεροι.

«Οι άνθρωποι με εξουσία ευημερούν ενσταλάζοντας τον φόβο και κακοποιώντας άλλους ανθρώπους που βλέπουν ως αδύναμα όντα», λέει η Canjanathoppil για τις πολλές απειλές θανάτου που έχει δεχθεί όσο καιρό εργάζεται. «Το λάθος τους είναι ότι σκέφτονται πως οι γενναίοι άνθρωποι που ελπίζουν για την ελευθερία τους ή εγώ και η ομάδα μου είμαστε αδύναμοι λόγω του φύλου μας ή της κοινωνικής μας θέσης».

Η Avani* ανήκει στις χιλιάδες ανθρώπους που έσωσαν η Canjanathoppil και η οργάνωσή της. Μετά τον θάνατο των γονιών της, όταν ήταν 15 ετών, η θεία και ο θείος της την πούλησαν σε διακινητή. Έπειτα τη μετέφεραν σε διαφορετικό κρατίδιο όπου δεν γνώριζε την περιοχή ή τη γλώσσα και την πούλησαν «σε έναν πολύ γέρο και κακό» άντρα. Ο νέος σύζυγός της όχι μόνο την έδερνε, αλλά την κλείδωνε μέσα, τη βίασε επανειλημμένα και την εκπόρνευε σε άλλους άντρες.

Αφού την ξαναπούλησε για να κάνει καταναγκαστική εργασία, παντρεύτηκε έναν άλλο εργάτη από την ίδια εγκατάσταση για να την προστατεύει. Το ζευγάρι δραπέτευσε αφού υπέμεινε χρόνια βάναυσων ξυλοδαρμών και απειλές από τον ιδιοκτήτη τους που τους κακοποιούσε. Η ομάδα της Canjanathoppil και η συνεργαζόμενη οργάνωση βοήθησε το ζευγάρι να πάρει πιστοποιητικά απελευθέρωσης, παρέχοντάς τους παράλληλα στήριξη για αποκατάσταση.

«Μου προκαλεί εφιάλτες», είπε η Canjanathoppil. «Το να βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους να δέχονται άγριους ξυλοδαρμούς και να βασανίζονται λόγω της αδυναμίας τους και του πόσο ευάλωτοι είναι, απλώς δεν είναι δίκαιο. Και υπάρχουν εκατομμύρια από αυτούς. Γι' αυτό πρέπει να επιμείνουμε».

Προτού εργαστεί για την IJM, και η ίδια η Canjanathoppil είχε πέσει θύμα άγριου ξυλοδαρμού. Ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει παιδιά του δρόμου, της επιτέθηκαν περίπου έξι μαφιόζοι της περιοχής οι οποίοι εκμεταλλεύονταν τα παιδιά για δικό τους όφελος. Μετά από μακρά και δύσκολη ανάρρωση, άρχισε να κάνει το μεταπτυχιακό της στα νομικά για να βοηθήσει στην προσαγωγή ιδιοκτητών σκλάβων και διακινητών.

«Δεν σκότωσαν ούτε το πνεύμα ούτε την αποφασιστικότητά μου, με έκαναν μόνο πιο δυνατή και πιο αφοσιωμένη σ' αυτό που ξέρω ότι πιστεύω», είπε η Canjanathoppil. «Δεν με πειράζει να μοιράζομαι την ιστορία μου, από τη στιγμή που ενθαρρύνει ανθρώπους να πάρουν θέση ενάντια στην αδικία που πλημμυρίζει τον κόσμο μας».

Μερικούς μήνες μετά τη διάσωσή τους από την ιχθυοκαλλιέργεια, οι εργάτες ξαναβρέθηκαν με την ομάδα της Canjanathoppil στο πλαίσιο του προγράμματος αποκατάστασής τους. Οι δύο γυναίκες είχαν ήδη γεννήσει και είχαν συστήσει τα νεογέννητά τους στην ομάδα.

Οι διασωθέντες πέρασαν τις επόμενες μέρες μαθαίνοντας χρηστικά πράγματα όπως το πώς να διαχειρίζονται τα χρήματα, πού να καταθέσουν καταγγελία στην περίπτωση που οι πρώην ιδιοκτήτες τους τους απειλήσουν και πώς να πάρουν κρατικά επιδόματα που δικαιούνταν. Σύμφωνα με τις νέες προτεινόμενες οδηγίες, η κυβέρνηση θα αποζημιώσει τους πρώην εργάτες με 100.000 ρουπίες (1.321 ευρώ) – στο παρελθόν το ποσό ήταν 20.000 ρουπίες (264,2 ευρώ).

Στα εργαστήρια της Canjanathoppil συμμετείχαν επίσης σε παιχνίδια και δραστηριότητες που δημιουργήθηκαν για να βοηθήσουν στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους ώστε να μπορούν να παίρνουν μόνοι τους αποφάσεις. Οι συνεδρίες επισημαίνουν τη σημασία του σεβασμού και της αξίας κάθε ανθρώπινου όντος, τόσο αντρών όσο και γυναικών – κάτι που η Canjanathoppil πιστεύει πολύ.

«Βρήκα έναν κόσμο ο οποίος μου συμπεριφέρεται διαφορετικά, συχνά ξεδιάντροπα, επειδή είμαι γυναίκα», είπε η Canjanathoppil. «Έναν κόσμο που συνεχώς μου έλεγε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν πρέπει να κάνω, που δεν πρέπει να ονειρεύομαι, που δεν πρέπει να αποφασίσω να πετύχω… γιατί είμαι γυναίκα. Έναν κόσμο που μπορεί να χρησιμοποιήσει βία για να υποτάξει οποιονδήποτε είναι αδύναμος, φτωχός, ευάλωτος, κατεστραμμένος… ή γυναίκα».

«Πρέπει να αναγνωρίσουμε τον εσωτερικό μηχανισμό που μας κάνει ικανούς να αμφισβητήσουμε την αδικία ή, ακόμα πιο απλά, να εκτιμήσουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

* Το όνομα έχει αλλάξει.

Περισσότερα από το VICE

Γιαζίντι: Από την Κόλαση των Τζιχαντιστών στην Ειδομένη

Ξεκίνησε η Αντίστροφη Μέτρηση: 69 Tips για τις 69 Ημέρες που Απομένουν μέχρι τις Πανελλήνιες

Σεξ, Αυνανισμός, Φαγητό και Ευτυχία