Γιατί Δεν Θέλω να δω Ακόμα το Game Of Thrones

Προσοχή: To παρακάτω κείμενο, δεν περιέχει spoilers, προχωρήστε ελεύθερα.

Κάθε πρωί, μαζί με τον πρώτο καφέ της ημέρας, κάνω και την πρώτη βόλτα στα social media. Αν μου ζητούσε κάποιος να αναφέρω ένα από τα πιο καυτά θέματα που απασχολούν τους διαδικτυακούς μου φίλους και γνωστούς τα τελευταία χρόνια, εκτός από τα πολιτικά δρώμενα, αυτό θα ήταν το Game of Thrones. Δεν έχει υπάρξει μέρα που να μην έχω διαβάσει έστω ένα post που αφορά την, δημοφιλέστερη ίσως αυτή τη στιγμή, σειρά. Συνήθως, οι εν λόγω φίλοι και γνωστοί, ανεβάζουν updates σχετικά με τις προετοιμασίες που κάνουν για να παρακολουθήσουν το νέο επεισόδιο, αντιδράσεις έπειτα από την παρακολούθηση αυτού, τυχόν απορίες που τους δημιουργήθηκαν ενώ πολλές φορές, εκφράζουν την δυσαρέσκιά τους σχετικά με την εξέλιξη της ιστορίας.

Εγώ, χωρίς να παρακολουθώ τη σειρά, γνωρίζω τα ονόματα Lanisters (από όσα έχω καταλάβει είναι ένας από τους οίκους της σειράς), Tyrion Lannister (τον οποίο ενσαρκώνει ο υπέροχος, Peter Dinklage) και τον Jon Snow. Μάλιστα, έχω δει και αρκετό κόσμο να μιμείται τον τελευταίο στο διαδίκτυο χωρίς να γνωρίζω καν πως είναι ο κανονικός Jon Snow.

Το γεγονός πως δεν παρακολουθώ, εκ πεποιθήσεως, το Game of Thrones δεν σημαίνει πως αντιπαθώ την σειρά ή πως δεν θα την παρακολουθήσω ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι μου έχει δημιουργηθεί ένα «κόμπλεξ» το οποίο με αποθαρρύνει από το να παρακολουθήσω όποια σειρά θεωρείται hyped. Το κόμπλεξ αυτό θα μπορούσε επιστημονικά να ονομαστεί «Lost».

Λοιπόν, φοβάμαι πως η σειρά θα πάθει «Lost».

Δηλαδή πως θα την τραβήξουν από τα μαλλιά για να βγάλει αρκετές σεζόν χωρίς να τους ενδιαφέρει το αισθητικό κομμάτι, απλώς επειδή κάνει νούμερα. Έπειτα, αφού υπάρξει ένα δεύτερο pick στην πλοκή και δημιουργηθούν υψηλές προσδοκίες, η σειρά φτάνει στο τέλος της με τον χειρότερο τρόπο. Ένα κλείσιμο, πατάτα, που δεν εξηγεί τίποτα, δεν έχει καν την αίγλη της υπόλοιπης σειράς και δίνει την εντύπωση πως γράφτηκε μέσα σε είκοσι λεπτά, σε μια αίθουσα συνεδριάσεων όπου είχαν κλειστεί οι παραγωγοί παρά τη θέληση τους για να βρουν έναν τρόπο να την τελειώσουν. Απορώ πως δεν είχαμε αυτοκτονίες έπειτα από την προβολή του τελευταίου επεισοδίου.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω επίσης το πόσο ξενέρωσα με το τέλος του «How I Met your Mother». Είμαι τύπος που προτιμά τα sitcom, έτσι, ξεκίνησα να παρακολουθώ τα «εναλλακτικά Φιλαράκια» όταν ήταν στην μόδα. Έμεινα με τη σειρά για κάποια χρόνια, μέχρι που σε κάποια στιγμή είχε καταντήσει πιο βαρετή και από το «Ρετιρέ». Καταλάβαινες πως μέχρι και ο φωτιστής βαριόταν να ανοίξει τα φώτα των σκηνικών ή μάλλον, μέχρι και τα φώτα των σκηνικών βαριόντουσαν να φωτίσουν. Πάλι, μέσω των social media είχα ενημερωθεί για το γεγονός πως η συγκεκριμένη σειρά είχε τελειώσει με άθλιο τρόπο. Μάλιστα, ήταν τόσο μεγάλο το κράξιμο, που δεν έκατσα καν να δω το τελευταίο επεισόδιο, (το έχω κάνει και με μια από τις αγαπημένες μου σειρές, το «Seinfeld», αν και σε αυτή τη περίπτωση έγινε για συναισθηματικούς λόγους) έκανα αυτόspoiler τηλεφωνώντας σε μία φίλη μου και ζητώντας της να μου πει τι έγινε στο τελευταίο επεισόδιο. Ήταν τόσο χάλια που ούτε καν έκατσα να το δω, ούτε θυμάμαι καν τι έγινε στο τέλος. Το μυαλό μου διέγραψε αυτή τη πληροφορία όπως θα έκανε με κάθε μικρή, κακή ανάμνηση.

Ένας άλλος βασικός λόγος που δεν παρακολουθώ τις hyped σειρές είναι και η φοβία των spoiler. Έχω καταλάβει πως τελευταία, και ειδικά με το GoT, έχουν γίνει μόδα τα spoiler μέσω status updates.

Παιδιά, δεν είναι αστείο.

Γνωρίζω πως είναι να αγαπάς μια σειρά και να περιμένεις όλη μέρα να τελειώσεις από τη δουλειά, να αγοράσεις τα σνακ της επιλογής σου και να πας σπίτι για να δεις το νέο επεισόδιο της αγαπημένης σου σειράς. Δεν το καταλαβαίνω, δεν είναι καν αστείο να χαλάς τη διασκέδαση του άλλου. Είναι σαν να περιμένεις στο λούνα παρκ για να μπεις στο τρενάκι και να πεταχτεί ξαφνικά από το πουθενά ένα ξωτικό και να σε κάνει να αισθανθείς ακριβώς όπως αισθάνεσαι όταν κατεβαίνεις από αυτό.

Δεν θα σου άρεσε καθόλου αυτό φίλε μου.

Ειδικά αν έχεις φάει πολύ μαλλί της γριάς.

Μην το κάνεις…

Οπότε, για να μην απογοητευτώ, προτιμώ να περιμένω το τέλος της σειράς και αν δω πως όλοι είναι ευχαριστημένοι (βλέπε, Breaking Bad), την παρακολουθώ. Έτσι, γλυτώνω χρόνο αλλά και δεν απογοητεύομαι συχνά από τις επιλογές μου.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.