Υπάλληλοι σε Χόστελ μας Λένε τις Χειρότερες Ιστορίες τους με Backpackers

Η διαμονή στα χόστελ δεν θα ήταν τόσο άσχημη αν δεν υπήρχαν οι backpackers. Όλοι αυτοί οι νεαροί άντρες και γυναίκες που έφυγαν από τα σπίτια τους για πρώτη φορά και δεν έχουν ποτέ καθαρίσει, μαγειρέψει ή δεν έχουν καταλάβει τη σημασία του ντους. Και ξαμολιούνται στα χόστελ και μεθάνε με φτηνό κρασί. Τιγκάρουν τους τεράστιους ξενώνες στην ποδαρίλα και τα κοινά ψυγεία με σακουλάκια γεμάτα σάπιο φαγητό, όπου έχουν φροντίσει να κολλήσουν αυτοκολλητάκια μην τυχόν τους το πάρουν. Ξερνάνε, πηδιούνται και γουστάρουν όλες τις τουριστικές παγίδες του κόσμου. Και μένουν σε χόστελ.

Για τον λόγο αυτό το προσωπικό στα χόστελ καθαρίζει πολύ. Όποτε κάποιος ξερνάει, χέζει ή αιμορραγεί, τα μαζεύει το προσωπικό. Αλλά μερικές φορές τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Πολλές φορές το προσωπικό έχει συναντήσει backpackers που είναι εξαιρετικά δυσάρεστοι με απρόσμενους τρόπους.

Θέλαμε να μάθουμε τους τρόπους αυτούς έτσι ρωτήσαμε υπαλλήλους σε χόστελ να μας περιγράψουν τους χειρότερους backpackers που έχουν συναντήσει.

Το 2016 ήρθε ένας 40χρονος Νεοζηλανδός που ισχυριζόταν ότι ήταν ιερέας από το Βατικανό. Αφού έκανε τσεκίν στη ρεσεψιόν εξήγησε ότι σκοπός του ταξιδιού του ήταν να βρει τον εαυτό του. Μου εμπιστεύτηκε ότι είχε αμφιβολίες για τη σεξουαλικότητά του και χρειαζόταν λίγο χρόνο να σκεφτεί την ιεροσύνη του. Τότε είχαμε μια υπηρεσία πάρτι λεωφορείου όπου οι πελάτες μπορούσαν να αφήσουν στην άκρη τις αναστολές τους και να βιώσουν μια διασκεδαστική νύχτα. Προς έκπληξή μας δήλωσε συμμετοχή και ο ιερέας. Μετά από πολύ αλκοόλ και λίγο νερό, ο ιερέας επέστρεψε στο χόστελ με κάποιους που είχε γνωρίσει έξω. Όταν όλοι αποκοιμήθηκαν ο ιερέας την κοπάνησε μες στη νύχτα. Την άλλη μέρα οι καινούργιοι του φίλοι συνειδητοποίησαν ότι τους είχε κλέψει τα πάντα. Μετά από λίγο γκουγκλάρισμα ανακαλύψαμε ότι ήταν ένας απατεώνας που έκανε τον ιερέα σε όλη την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία για κάποιον καιρό. Ελπίζουμε μετά την επίσκεψή του σε εμάς να εξομολογήθηκε.

Το 2016 ήρθε κάποιος στη ρεσεψιόν φορώντας κουστούμι και ζήτησε να μιλήσει με μια κοπέλα που έμενε σε εμάς. Ήταν μια Καναδή που ταξίδευε με την κολλητή της. Είχα έρθει πριν από μερικά βράδια και θυμόμουν ότι για μερικά βράδια κοιμόταν με έναν άλλον πελάτη, έναν Αυστραλό. Πήγα στο δωμάτιό της να τη βρω και να της πω πως είχε έρθει κάποιος και τη ζητούσε. Η φίλη της μου έβαλε τις φωνές να φύγω και ο Αυστραλός που ήταν ακόμα στο κρεβάτι της σάστισε και τη ρώτησε τι συνέβαινε. Η κοπέλα είπε ότι ήταν το αγόρι της. Κατεβήκαμε μαζί στη ρεσεψιόν, εκείνη με τις πιτζάμες της. Αγκαλιάστηκαν και ο τύπος έβγαλε αμέσως ένα μονόπετρο, γονάτισε και της έκανε πρόταση γάμου. Δεν πίστευα ότι της έκανε πρόταση μετά απ’ όσα είχα δει. Ένιωσα πολύ άβολα επειδή εκείνος δεν ήξερε τι έκανε όλες αυτές τις μέρες η κοπέλα του.

Έκανα οργανωμένο τουρ σε χόστελ και είχαμε σταματήσει σε ένα εστιατόριο σε ένα χωριό έξω από το Ανόι. Ένας μεσήλικας Αυστραλός στην ομάδα μας ήταν ψιλολιώμα και γυρίζοντας με το βαν στο χόστελ αποφάσισε να σώσει ένα γουρούνι που είχε το εστιατόριο σε ένα κλουβί, για σφάξιμο. Δωροδόκησε τον άντρα στο ταμείο και πριν το καταλάβουμε το γουρούνι είχε βγει, το είχε τυλίξει σε μια σακούλα και γύριζε μαζί μας στο Ανόι. Περίμενα ότι απλώς θα το άφηνε ελεύθερο στις γύρω φάρμες.

Το άλλο πρωί ξύπνησα και είδα το γουρούνι στην αίθουσα μπιλιάρδου στον έβδομο όροφο του χόστελ μας, να κοιμάται δίπλα σε έναν Ταϊλανδό tattoo artist, που ήταν ντυμένος πειρατής. Ήταν παράξενο θέαμα.

Δυστυχώς λίγο μετά το συμβάν, το χόστελ έκλεισε.

Κάποτε κάποιος παράτεινε τη διαμονή του επειδή κάποιος του έκανε τατουάζ με χέννα στο μέτωπο ενώ ήταν λιπόθυμος. Ένα απόγευμα εξεπλάγην όταν έφτασα στο χόστελ και τον είδα, καθώς ήξερα ότι είχε πτήση για Ίο το πρωί για να δουλέψει σε ένα μπαρ στην Ελλάδα για καλοκαίρι. Ήταν γυμνόστηθος και στηριζόταν στο μπαρ. Γύρισε και είχε βρομιές στο πρόσωπό του αλλά όταν κοίταξα καλύτερα ήταν χέννα. Κακή εξέλιξη, αλλά είχα δει ανθρώπους να παίρνουν τις πτήσεις τους και σε πολύ χειρότερες φάσεις έτσι ήξερα ότι θα υπήρχαν κι άλλα. Τότε μου έδειξε γιατί ήταν ακόμα εκεί. Σήκωσε το καπέλο του και με χέννα ήταν γραμμένο με μεγάλα γράμματα στο μέτωπό του ΕΧΩ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΜΟΥ. «Οπότε όπως βλέπεις θα χάσω την πτήση μου. Γάμα την την Ίο, θα μείνω εδώ».

Κάποτε είχαμε έναν Σκοτσέζο πελάτη που ένα βράδυ είχε γίνει λιώμα κι ήταν πεπεισμένος ότι οι φίλοι του ήθελαν να τον απαγάγουν. Στο τέλος το έσκασε και τον είδαν να βουτάει στο ποτάμι. Με ξύπνησαν κάποιοι ανήσυχοι υπάλληλοι που το είχαν δει έτσι πήγαμε να τον ψάξουμε με βάρκες.

Γύρω στις 9 πμ τον έφερε η αστυνομία. Είχε προχωρήσει 15 χλμ προς τον εθνικό δρυμό Ταϊρόνα και είχε ζητήσει από την αστυνομία (με γλασκοβέζικη προφορά) να τον πάει στη Σκοτία. Βρήκαν που έμενε και τον έφεραν να πληρώσει τον λογαριασμό του και είπαν πως το πιο κοντινό που μπορούσαν να τον πάνε σε σχέση με τη Σκοτία ήταν η Σάντα Μάρτα, έτσι τον πήγαν εκεί. Δεν μάθαμε ποτέ αν κατάφερε να γυρίσει.

Κάποτε κάποιοι πελάτες έκαναν τόση φασαρία που τους είπαμε να φύγουν αλλά αρνήθηκαν. Έτσι η μάνατζερ μπήκε στο δωμάτιό τους αλλά είχε μια αδιανόητη μπόχα. Ανακάλυψε ότι ένα ζευγάρι μέσα σε μερικές εβδομάες είχε μαζέψει περίπου 1000 αγγούρια της θάλασσας από τη λιμνοθάλασσα και τα στέγνωνε στην οροφή του χόστελ. Έβγαιναν κάθε βράδυ 1 η ώρα τα ξημερώματα και επέστρεφαν στις 3 για να αρχίσουν να τα τακτοποιούν. Αυτό εξηγούσε γιατί ξαγρυπνούσα τόσο. Ήταν Κινέζοι και ήθελαν να τα εξάγουν στην πατρίδα τους, όπου θεωρούνται πολυτελές έδεσμα. Τελικά τους απέλασαν.

Όπως τα αφηγήθηκαν στο Never Ending Footsteps

Ένας τύπος είχε πιει πάρα πολύ. Χέστηκε καθώς ανέβαινε μπουσουλώντας τις σκάλες, γλίστρησε πάνω τους κι ύστερα τα μάζεψε και τα πήγε στο δωμάτιό του. Όταν πήγε στο μπάνιο μάλλον κατάλαβε τι κρατούσε και τα πέταξε παντού και ξέρασε. Ύστερα τα μάζεψε βιαστικά, με όλα τα σκατά πάνω του και έφυγε. Το προσωπικό σοκαρίστηκε τόσο που δεν έφερε αντιρρήσεις.

Παραδόξως επέστρεψε το ίδιο απόγευμα και ρώτησε πόσα χρωστάει και είπε ότι ελπίζει να το γράψαμε σε βίντεο και τι βλάκας που είναι και χαχά. Κι ύστερα έκανε ξανά τσεκίν.

Ένα καλοκαίρι διεύθυνα ένα χόστελ με πολύ κόσμο στο κεντρικό Λονδίνο. Τα προηγούμενα χρόνια ήμασταν στη hot list της αστυνομία. Υπήρχαν 8 υπάλληλοι όλοι κάτω των 23 και όλοι Αυστραλοί. Ξεγέννησα ένα μωρό ενώ μιλούσα με τους νοσηλευτές από το ασθενοφόρο, μπροστά στο χόστελ, σε ένα πάρτι τίγκα στο αλκοόλ. Μια άλλη φορά ένας Ιταλός αρνιόταν να ντυθεί επί τέσσερις ώρες σε ένα μικτό δωμάτιο με 24 άτομα. Ήταν οι πιο τρελοί 12 μήνες της ζωής μου.

Τα Μπάνια του Λαού στη Θεσσαλονίκη

Μεγάλη Πόρτα θα Διαβείς - Στη Θεσσαλονίκη οι Καφετζούδες Είναι Πάλι στη Μόδα

«Ήταν οι πιο Πιεστικές 40 Ώρες στη Ζωή μου» - Ο Boris Brejcha Βγάζει τη Μάσκα