Η Ποδοσφαιρική Ομάδα των Ρομά στον Βόλο που Παίζει Μπάλα Κόντρα στον Ρατσισμό

Πλέον, το VICE έχει προφίλ και στο Viber. Πείτε μας ένα γεια εδώ.

Ο Αθλητικός Σύλλογος «Η Δημητριάς» ιδρύθηκε το 2006 με πρωτοβουλία του μητροπολίτη Ιγνατίου. Αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό αυτόν τον σύλλογο είναι ότι τα μέλη του προέρχονται όλα από τη συνοικία των Ρομά στο Αλιβέρι Νέας Ιωνίας, του νομού Μαγνησίας. Ο μητροπολίτης ήθελε με αυτήν την πράξη να βοηθήσει αυτή την ευαίσθητη κοινωνικά ομάδα, με σκοπό να εντάξει τα μέλη της στην κοινωνία ως ισότιμα μέλη. «Είμαστε όλοι ίσοι»: Αυτό είναι το σύνθημα της ομάδας που με πολύ κόπο και πάθος για την μπάλα έχει καταφέρει να λάβει μέρος στο Πρωτάθλημα Γ΄ Κατηγορίας του Νομού Μαγνησίας με απρόσμενη επιτυχία. Υπακοή στους κανόνες, εμπιστοσύνη στην ομάδα, fair-play: Αυτές είναι οι βασικές αρχές που ακολουθούν πιστά οι αθλητές του συλλόγου και κάνουν περήφανο τον ιδρυτή, αλλά και τις οικογένειές τους, που πανηγυρίζουν σε κάθε τους νίκη.

Την ημέρα που παίζει η ομάδα, όλος ο συνοικισμός βρίσκεται σε εγρήγορση. Μουσικές, γέλια, κορναρίσματα από τα αγροτικά και τα ΙΧ, φωνές που ξεσηκώνουν τους αθλητές και τους κάνουν να επιθυμούν ακόμη περισσότερο τη νίκη. Μια αληθινή γιορτή στήνεται από νωρίς το πρωί, μέχρι την ώρα που θα σφυρίξει ο διαιτητής για την έναρξη του παιχνιδιού. Οι αθλητές συγκεντρώνονται στο κεντρικό σημείο του συνοικισμού και φορώντας τις εμφανίσεις της ομάδας προετοιμάζονται ψυχολογικά για τον μεγάλο αγώνα. Ο υπεύθυνος δίνει το σήμα και όλοι ανεβαίνουν σε καρότσες και αυτοκίνητα, με προορισμό το γήπεδο. Μαμάδες, θείες, γιαγιάδες, φίλοι, αποχαιρετούν τα παιδιά και δίνουν ευχές για καλή τύχη. Εάν ανεβείς σε καρότσα μαζί με Ρομά, θα καταλάβεις την κοινωνική ανισότητα και μόνο από τα καχύποπτα βλέμματα που λαμβάνεις από τους περαστικούς.

Η τοπική κοινωνία δεν φαίνεται να αποδέχεται τη διαφορετική κουλτούρα των Ρομά και το ποδόσφαιρο είναι μια καλή αφορμή, για να συστηθούν σε όσους επιμένουν να γυρίζουν αλλού το κεφάλι. Μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις οι Pομά να ζουν απομονωμένοι από τον βασικό κοινωνικό ιστό, αλλά εδώ τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν. Το ποδόσφαιρο είναι για τους νεαρούς Ρομά, όπως και για όλα τα αγόρια, η μεγάλη τους αγάπη και σε συνδυασμό με το ταλέντο τους, η επιτυχία είναι δεδομένη. Ωστόσο, εάν τους μιλήσεις, θα καταλάβεις πως υπάρχει μια ακόμη κινητήριος δύναμη που τους κάνει να παθιάζονται με την μπάλα: η αγωνία και η ανάγκη να τους αποδεχτούν τα υπόλοιπα μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Ο αγώνας τελειώνει 2-0 υπέρ τους. Τόσες προπονήσεις και τόσες ευχές έπιασαν τελικά τόπο. Όλοι τραγουδούν, αγκαλιασμένοι, τα συνθήματα της ομάδας και κάνουν φιλοφρονήσεις ο ένας στον άλλον. Οι νέοι επιστρέφουν στον συνοικισμό, ενώ οι γυναίκες πλένουν τα ρούχα και τα χαλιά τους στον δρόμο και οι άνδρες κάνουν το πρόγραμμα για τα πανηγύρια που θα επισκεφτούν, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Μερικές πανηγυρικές κόρνες αρκούν, για να ξεσηκώσουν τους πάντες. Μουσική, αγκαλιές, συγχαρητήρια, φωνές, χοροπηδητά, φιλιά από τα κορίτσια στους αθλητές που νίκησαν, κουτσομπολιά για το ποιος έχει το καλύτερο σουτ και το ποιος τρέχει πιο γρήγορα. Ώρα για φαγητό: Ένα τεράστιο τραπέζι στήνεται στη μέση της πλατείας, με άφθονο κρασί και πεντανόστιμα φαγητά προς τιμήν της νικήτριας ομάδας. Σε λίγο, θα σηκωθούν να χορέψουν όλοι μαζί. Μπορεί οι Ρομά να έχουν μια διαφορετική, μοναδική κουλτούρα, αλλά εάν περάσεις λίγο χρόνο μαζί τους, θα καταλάβεις πως αυτό που θέλουν είναι να επικοινωνήσουν τη διαφορετικότητά τους στον κόσμο και τελικά να γίνουν αποδεκτοί από το σύνολο, χωρίς να χάσουν την ταυτότητα και την προσωπικότητά τους.

Περισσότερες φωτογραφίες:

Κείμενο: Όλγα Νικολαΐδου