«Η Γυναίκα Έχει Στόμα για να Γλείφει»: Γυναίκες Μιλούν για τους Έλληνες Weinstein

«Εκείνη την περίοδο έψαχνα για δουλειά», λέει η Μαίρη στο VICE. «Μία μέρα, έλαβα ένα email από κάποιο μεσιτικό γραφείο. Ο κύριος που υπέγραφε το μήνυμα μου είπε ότι είχε μία επαγγελματική πρόταση για μένα, την οποία ήθελε να συζητήσουμε. Κλείσαμε ραντεβού. "Είσαι πολύ πιο όμορφη από ό,τι φαίνεσαι στη φωτογραφία που έχεις στο Facebook", ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπε, όταν με είδε. Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν ένα χοντροκομμένο κομπλιμέντο. Όμως, η κουβέντα δεν πήγε ποτέ στη δουλειά και σύντομα κατάλαβα ότι με είχε προσκαλέσει σε ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Πλατείας Συντάγματος, επειδή απλώς με θεωρούσε ωραία γυναίκα. Ξεκίνησε να μου λέει ότι είναι πολύ ισχυρός και ότι έχει πολλές διασυνδέσεις, ότι μπορεί να με γνωρίσει σε σημαντικούς ανθρώπους. Όμως, αυτό θα γινόταν με κάποιο αντάλλαγμα. Με κοίταζε έντονα στο στήθος και από τις χειρονομίες του πάνω μου κατάλαβα ότι δεν τον ενδιέφερε η δουλειά μου, αλλά το πώς θα με ρίξει στο κρεβάτι. Σηκώθηκα και έφυγα. Μετά μου έστελνε προσωπικά μηνύματα βάζοντας "xxx" στο τέλος. Ήταν απαίσιο».

Η εμπειρία της Μαίρης είναι μία από τις πολλές ιστορίες γυναικών που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από άνδρες σε χώρο εργασίας ή στην προσπάθειά τους να βρουν δουλειά. Όπως έδειξε το σκάνδαλο του Harvey Weinstein, του μεγαλύτερου παραγωγού κινηματογραφικών ταινιών του Χόλιγουντ, τέτοιου είδους ιστορίες παραμένουν κρυφές, ακόμη και όταν αφορούν εξέχοντα μέλη της κοινωνίας. Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν ο Harvey Weinstein: καθόρισε τον τρόπο που διασκεδάζουμε με ταινίες όπως το Pulp Fiction και ο Άγγλος Ασθενής. Χρησιμοποίησε τη φήμη του, για να υποστηρίξει πολιτικούς, όπως ο Barack Obama και η Hillary Clinton. Η δύναμη του «ισχυρού άνδρα» του Χόλιγουντ τού επέτρεψε να μη λογοδοτήσει ποτέ για φήμες σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης που κυκλοφορούν εδώ και δύο δεκαετίες. Πολλοί ήξεραν, ελάχιστοι μιλούσαν ιδιωτικά, κανείς δημόσια.

Ανάλογη ασυλία απολαμβάνουν και πολλοί άνδρες στην Ελλάδα. Μιλήσαμε με γυναίκες που έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση στη δική μας κοινωνία. Ομολογώ ότι δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το θέμα και στην αρχή δεν ήξερα πώς θα μπορούσα να βρω γυναίκες με μία τόσο τραυματική εμπειρία. Έτσι έκανα το προφανές: πάντα με δισταγμό, ξεκίνησα να ρωτάω φίλες, συναδέλφους και γνωστές μου. Δεν είχα κριτήριο, το έκανα τυχαία. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι που δεν περίμενα: πάνω από τις μισές, έχουν δεχθεί τουλάχιστον μία σεξουαλική παρενόχληση σε χώρο εργασίας, ενώ πολύ περισσότερες έχουν παρενοχληθεί σε ευρύτερα οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον.

Η Κατερίνα, 27 ετών, λέει στο VICE: «Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε ένα μίνι μάρκετ της γειτονιάς. Η οικογένειά μου γνώριζε τον ιδιοκτήτη -ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά-, αφού ψωνίζαμε από το μαγαζί του για πάνω από 15 χρόνια. Σύντομα, ξεκίνησαν τα σχόλια για την εξωτερική μου εμφάνιση. Στην αρχή, σκέφτηκα ότι το μεγαλοποιώ στο μυαλό μου, μέχρι τη στιγμή που μου την έπεσε χοντρά και ξεκίνησε να με χουφτώνει. Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν ντροπή, επειδή, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, αισθανόμουν ότι εγώ έφταιγα για όλο αυτό. Μετά, ήρθε ο θυμός, επειδή κρύφτηκα πίσω από τις ενοχές μου και δεν αντέδρασα αμέσως. Φυσικά, το αποτέλεσμα ήταν να φύγω από τη δουλειά».

Η Κατερίνα αντιμετώπισε σεξουαλική παρενόχληση και στην επόμενη δουλειά της. «Ήταν ο υποδιευθυντής της εταιρείας. Έκανε σεξιστικά σχόλια: "Οι γυναίκες είναι για να ικανοποιούν τους άνδρες", "μια γυναίκα μπορεί να καταφέρει πολλά, αν εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της δίνονται" και "η γυναίκα δεν έχει το στόμα, για να μιλάει, αλλά για άλλα πράγματα, όπως για να με γλείφει". Τις σεξιστικές χυδαιότητες ακολούθησαν χειρονομίες. Ερχόταν από πάνω μου και έκανε ότι με άγγιζε δήθεν τυχαία. Ξεκίνησε να μου ζητάει να τον συναντώ σε χώρους που μόνο αυτός είχε πρόσβαση και μου πρότεινε να με πηγαίνει σπίτι με το αυτοκίνητό του. Αρνιόμουν ευγενικά, όμως φοβόμουν να αντιδράσω ανοιχτά, επειδή θα με έδιωχναν. Ήλπιζα να σταματήσει, όμως κάποια στιγμή με αγκάλιασε και ακούμπησε το πρόσωπό του στο στήθος μου. Τότε πήγα και τα είπα όλα στον διευθυντή. Μαζεύτηκε, αλλά μου δημιουργούσε προβλήματα στη δουλειά και με κακολογούσε σε άλλους συναδέλφους. Όταν με πέτυχε μόνη μου, μου είπε: "Ενδιαφερόμουν για 'σένα, επειδή πίστευα ότι είσαι έξυπνη και ότι μπορείς να ανελιχθείς στην εταιρεία. Είσαι εντελώς υπερβολική που νομίζεις ότι στην έπεφτα κιόλας. Οι γυναίκες προκαλούν τους άνδρες να τους την πέφτουν"».

Η Βασιλική, 60 ετών, θυμάται: «Εργαζόμουν ως καθηγήτρια αγγλικών σε ένα μεγάλο φροντιστήριο της Αθήνας. Όσο ήμουν έγκυος, μου ανατέθηκε το πρώτο ιδιαίτερο μάθημα, σε ένα πλούσιο προάστιο. Η οικογένεια ήταν ιδιαίτερα γνωστή στους κοσμικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Εκτός από τα παιδιά, ήθελε και ο πατέρας να μάθει αγγλικά. Ήμουν πανευτυχής, οι γονείς φαίνονταν εξαίρετοι και τα χρήματα που έβγαζα από τα ιδιαίτερα μου εξασφάλιζαν εισόδημα μεγαλύτερο από τον μισθό του φροντιστηρίου. Τον πρώτο χρόνο, με πηγαινοέφερνε στο σπίτι της οικογένειας η μητέρα ή ο σοφέρ. Όμως τη δεύτερη χρονιά, με πήγαινε και με έφερνε ο πατέρας. Στην αρχή, ήταν πολύ ευγενικός. Αργότερα έγινε πιο οικείος, περισσότερο απ' όσο θα ήθελα. Είπα, "Εντάξει, γνωριζόμαστε και με θεωρεί μέλος της οικογένειας". Όμως ξεκίνησε τις χειρονομίες και με χάιδευε στα μαλλιά. Λίγο προτού κάνει ένα ταξίδι στο Παρίσι, με ρώτησε τι θέλω να μου φέρει. "Ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω τίποτα", απάντησα. Ξεκίνησα να κανονίζω να φεύγω από το σπίτι με άλλον τρόπο. Μια μέρα μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι μου έφερε δώρα από το Παρίσι. Ήθελε να έρθει σπίτι μου. Δεν τόλμησα να του πω όχι, επειδή είχα απόλυτη ανάγκη τα χρήματα από τα ιδιαίτερα. Έτσι, όταν κλείσαμε στο τηλέφωνο, πήρα αμέσως τον πατέρα μου, για να έρθει στο σπίτι, όπου ήμουν με τον γιο μου που ήταν μωρό. Όταν έφτασε ο πλούσιος οικογενειάρχης, με μία βαλίτσα στο χέρι, λέγοντας "Τι σου 'χω, τι σου 'χω;", του είπα: "Περάστε, ελάτε να δείτε τον μικρό που παίζει με τον παππού του". Πάγωσε, ξεπάγωσε, βγήκε στη βεράντα και έπαιξε λίγο με τον μικρό, ευγενέστατος και με τον πατέρα μου, άνοιξε τη βαλίτσα και επιδεικτικά έβγαλε ανάμεσα στα διάφορα καλούδια ένα μαγιό για το μωρό κι ένα διαφημιστικό δείγμα αρώματος για μένα, μας τα άφησε, πήρε τη βαλίτσα και μας χαιρέτησε. Σύντομα, άφησε τη γυναίκα του και δεν με ενόχλησε ξανά».

Οι μαρτυρίες από σεξουαλικές παρενοχλήσεις γυναικών είναι πάντα ζωντανές, λες και έγιναν πριν από μία ώρα. Κι αυτό, επειδή πρόκειται για μια τόσο τραυματική εμπειρία, που όσα στεγανά και αν βάλει μία γυναίκα, οι σκέψεις θα έρχονται στο μυαλό της, την ώρα που μένει μόνη της στο γραφείο με τον θύτη ή την ώρα που στριφογυρίζει στο κρεβάτι. Οι γυναίκες με τις οποίες μίλησα, μου είπαν ότι η σεξουαλική παρενόχληση τις έκανε να αισθανθούν ταυτόχρονα θυμό, ντροπή, ενοχή. Η Γαλάτεια Λασκαράκη, διευθύντρια του περιοδικού Marie Claire, έγραψε στο editorial του περιοδικού σχετικά με τις παρενοχλήσεις που δέχθηκε: «Ένας καθηγητής πανεπιστημίου που με φώναξε στο σπίτι του με πρόφαση μια εργασία, ένας πρώην υπουργός που άπλωσε το χέρι του πολύ μακριά σε έναν καναπέ και ένα αφεντικό που με έφερε σε δύσκολη θέση πίσω από κλειστές πόρτες, κατ' επανάληψη».

Στο VICE, μας μίλησε για τη δυσκολία να αντιμετωπίσει μία γυναίκα το «μετά την παρενόχληση»: «Νιώθει παραβιασμένη και ταυτόχρονα ότι με κάποιο τρόπο έφταιγε κιόλας. Μήπως χαμογελούσες πολύ; Μήπως έπιανες τα μαλλιά σου περισσότερο από όσο θα έπρεπε και αυτό ήταν σημάδι για πράσινο φως; Αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα: Ότι παρά τα χρόνια των σπουδών, παρά τα μεταπτυχιακά, παρά το χειρόγραφο πάνω από το οποίο ξενύχτισες για να είναι καλό, εκείνος είδε μια διαθέσιμη 25χρονη. Άρα, μήπως δεν είσαι τόσο καλή τελικά; Σε κυριεύει ένα αίσθημα ντροπής και αποτυχίας. Οι επόμενες μέρες -ή μήνες- περνούν μέσα σε μια διαρκή αναστάτωση, επειδή ζεις συνεχώς με την αγωνία να μη σε φωνάξει ξανά, να μην έχεις βάρδια τη λάθος μέρα, να μη μείνεις τελευταία στο γραφείο. Όχι ακριβώς οι ιδανικές συνθήκες για να αποδίδεις στη δουλειά, έτσι; Πρόκειται για εικόνες "cannot be un-seen", επειδή και στην Ελλάδα δεν λείπουν οι περιπτώσεις Weinstein. Μπορεί να μην είναι τα μπουρνούζια σε σουίτες, αλλά μια στύση την οποία δεν ζήτησες, ένα μεσημέρι Τρίτης».

[VICE Video] Ο Νίκος Παππάς τα Λέει Χύμα Μέχρι την Κόρνα της Λήξης

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Στη σειρά House of Cards, ο Kevin Spacey, υποδυόμενος τον περιβόητο Πρόεδρο των ΗΠΑ Frank Underwood, λέει: «Όλα έχουν να κάνουν με το σεξ. Εκτός από το σεξ. Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία». Πράγματι, η σεξουαλική παρενόχληση -ειδικά στον χώρο εργασίας- συνδέεται συνήθως με μια σχέση εξουσίας του άνδρα πάνω στη γυναίκα. Ο Harvey Weinstein προσπαθούσε να αναγκάσει γυναίκες να του κάνουν ή να δεχθούν στοματικό έρωτα, επειδή είχε τη δύναμη και τις γνωριμίες, είτε για να τις προωθήσει είτε για να τις καταστρέψει, ανάλογα με το πώς αντιδρούσαν στις ορέξεις του.

Οι περισσότεροι άνδρες εκμεταλλεύονται ακριβώς αυτήν τη δύναμη που έχουν στο μέλλον του θύματός τους: «Αν δουλεύεις σερβιτόρα για χαρτζιλίκι και σου συμβεί, είναι σίγουρα πιο εύκολο να τον βρίσεις και να φύγεις. Αν δουλεύεις σερβιτόρα, για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου, είναι πολύ πιο ζόρικο. Όπως, επίσης, είναι περίπλοκο αν έχεις μπει σε έναν χώρο για να κάνεις καριέρα. Διάβασα αυτές τις ημέρες και την παρακάτω άποψη -και την εξέφραζε άνδρας- "να έβγαιναν να μιλήσουν τότε, την ώρα που γινόταν και ας ρίσκαραν την καριέρα τους". Νομίζω ότι πρόκειται για ανάλγητη και άδικη στάση. Γιατί να πρέπει να ρισκάρω την καριέρα μου; Γιατί να ρισκάρω το οτιδήποτε; Οι άνδρες συνάδελφοί μου δεν είχαν ποτέ αυτήν την επιπλοκή να τους αποσπά από τη δική τους καριέρα», λέει η Γαλάτεια Λασκαράκη.

Χώροι στους οποίους ο ανώτερός σου μπορεί να σε καταστρέψει, αν δεν ενδώσεις, είναι εκείνοι του θεάματος, του κινηματογράφου, του θεάτρου, του τραγουδιού. Τέτοιος χώρος είναι και η δημοσιογραφία. «Αν και δεν έχω επίσημα στοιχεία, πιστεύω ότι το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ως επάγγελμα υψηλού ανταγωνισμού, είναι χώρος κατ' εξοχήν προνομιακός για σεξουαλική παρενόχληση», λέει στο VICE η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρούλα Γεωργακοπούλου. «Πώς να σου το πω, για να γίνει κατανοητό; Η γυναίκα που είναι φιλόδοξη και -γιατί όχι;- ανταγωνιστική, πρέπει να παταχθεί, να ελεγχθεί, να καταλάβει ποιος κάνει κουμάντο και να τιμωρηθεί προληπτικά. Γι' αυτό και επιμένω ότι καμία απ' αυτές τις ιστορίες δεν κρύβει ερωτικό κίνητρο ή ερωτική παραφορά. Αν είχε, θα το είχαμε αντιληφθεί και αναλόγως θα το είχαμε αποδεχθεί ή θα το είχαμε αφήσει να το πάρει το ποτάμι. Επίσης, διότι η σεξουαλική τιμωρία είναι το χειρότερο είδος βάναυσης εξουσίας. Ο σεξουαλικός παρενοχλητής ασκεί, κατά τη γνώμη μου, το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου».

«Τα τελευταία χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε περιόδους ενθουσιασμού, πέρασαν αρκετούς νόμους που θα εξασφάλιζαν, αν όχι την ισότητα των φύλων, τον σεβασμό πάντως μεταξύ των δυο συμβαλλομένων μερών, οπωσδήποτε», συμπληρώνει η Ρούλα Γεωργακοπούλου. «Για παράδειγμα, ο "βιασμός εντός γάμου" είναι αδίκημα και επισύρει σοβαρή ποινή. Με τους υπάρχοντες νόμους, θεωρητικά κανείς δεν θα τολμούσε να προβεί σε σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, αλλά οι σχετικές καταγγελίες δεν υπερβαίνουν τις δυο τον χρόνο, ενώ στο "ακροατήριο" δεν φτάνουν τελικά ούτε οι μισές απ' αυτές τις δυο, επειδή ο φόβος είναι -δυστυχώς- ισχυρότερος από τον νόμο, ιδίως σε μια χώρα με τόσο μικρή αγορά εργασίας σαν τη δική μας. Οι γυναίκες φοβούνται ότι αν βγάλουν γλώσσα, θα χάσουν τη δουλειά τους, επειδή η απόλυση ή η επαγγελματική περιθωριοποίηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Έπειτα, να μην ξεχνάμε και το βουβό πογκρόμ, αυτό που γίνεται στο μιλητό. Η γυναίκα αυτή δεν θα βρει πουθενά αλλού δουλειά, επειδή η πληροφορία –διαστρεβλωμένη- θα διαχυθεί στο σύστημα και ποιος θέλει στη δουλειά του μια κινούμενη βόμβα; Μια γυναίκα που σέρνει τον προϊστάμενό της στα δικαστήρια "δι' ασήμαντον αφορμήν";».

Παρά τα βήματα που έχουν γίνει, οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν είχαν τη βούληση να ανοίξουν έναν διάλογο, για να αντιμετωπίσουν τις στερεότυπες απόψεις της ελληνικής κοινωνίας, που βλέπουν τον άνδρα ένα σκαλοπάτι πάνω από τη γυναίκα: «Αποτύχαμε πολιτικά να εξαλείψουμε αυτό το δράμα, επειδή κατά την ευφορική δεκαετία του 1980, τότε που η ελληνική κοινωνία ήταν πιο ευεπίφορη για τέτοιου είδους αλλαγή νοοτροπίας. Δυστυχώς, η μεν Αριστερά, φοβική ως συνήθως για ό,τι άπτεται της σεξουαλικότητας, στρίμωξε τα αιτήματα των γυναικών στην ίδρυση περισσότερων βρεφονηπιακών σταθμών, η δε νεωτεριστική σοσιαλδημοκρατία αρκέστηκε στα διπλά επώνυμα των ύπανδρων γυναικών και στον κουτσουρεμένο πολιτικό γάμο, για να τα 'χουμε καλά και με την Εκκλησία. Οπότε, τι περιμένεις;», λέει η δημοσιογράφος και προσθέτει για τη στάση των ανδρών, οι οποίοι σχεδόν πάντα επιλέγουν τη σιωπή: «Είναι και αυτή η μνημειώδης αμφιθυμία των μεσαίων στελεχών να πάρουν θέση σε τέτοιες παλιοϊστορίες. Μάλλον επειδή έχουν εκλάβει τον ρόλο τους σαν καπάκι ασφαλείας σε χύτρα ταχύτητας. Οι από κάτω να αποδίδουν και οι από πάνω να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι τους. Αυτό τουλάχιστον έχω παρατηρήσει τις αρκετές φορές που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου περίπτωση σεξουαλικής παρενόχλησης σε χώρο εργασίας».

Πολλές γυναίκες ελπίζουν ότι το σκάνδαλο Weinstein θα περιορίσει τη συγκάλυψη στην εκμετάλλευση που υφίστανται οι γυναίκες: «Ίσως αυτό που συμβαίνει τώρα, το outing με το #metoo, να είναι μια πρόοδος. Όχι για να καταγγελθούν άνθρωποι κατόπιν εορτής, αλλά για να δημιουργηθεί ένα πιο ασφαλές περιβάλλον, όπου κανείς δεν θα τολμά να επαναλάβει ή να συγκαλύπτει τέτοιες πρακτικές, όπου οι μικρότερες θα αισθάνονται ασφαλείς να πουν "όχι". Έχω μια αδελφή που είναι 18 ετών και δύο κόρες. Ελπίζω στη δική τους εποχή η σεξουαλική παρενόχληση να ακούγεται το ίδιο αρχαία με τις σουφραζέτες», λέει η Γαλάτεια Λασκαράκη.

Για το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης μίλησα και με τη συγγραφέα Πέλα Σουλτάτου. Προτού μου πει οτιδήποτε άλλο, μου αναφέρει δύο υποθετικούς διαλόγους, στους οποίους αποτυπώνεται η σεξιστική αντιμετώπιση, τόσο της γυναίκας που δέχθηκε όσο και εκείνης που δεν δέχθηκε σεξουαλική παρενόχληση:

και

«Δεν έχω υποστεί ποτέ σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό μου χώρο», είπε, όταν πήρα το θάρρος να τη ρωτήσω αν έχει αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο τέτοιο περιστατικό. Όμως προσθέτει ότι αυτό ίσως είχε να κάνει με τις «αγορίστικες άμυνες» που από μικρή ανέπτυξε: «Λες να φταίει το ότι έπαιζα ποδόσφαιρο μικρή, πλακωνόμουν στο ξύλο με τα αδέρφια μου, ήμουν αρχηγόπουλο, έκανα παρέα με άνδρες και βρίζω; Ίσως. Νομίζω πως πιο σωστό είναι να πω ότι επειδή γεννήθηκα κορίτσι και προέρχομαι από μη προνομιούχα κοινωνική τάξη, έμαθα από νωρίς να αναπτύσσω άμυνες και να αντιδρώ. Φοβάμαι τελικά πως, άθελά μου, έμαθα να συμπεριφέρομαι σαν άνδρας μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο κοινωνικό σύστημα. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως την έβγαλα καθαρή. Πριν από αρκετά χρόνια με τραμπούκισε άγρια ένα φασιστοειδές μέσα στη δουλειά μου, παρουσία τρίτων - και όχι μόνο δεν τον κυνήγησαν οι "υπεύθυνοι", αλλά δέχτηκα και απειλές για να μην υποβάλλω μήνυση. Τι θέλω να πω; Σε έναν κόσμο φτιαγμένο να ευνοεί τους ισχυρούς, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστείς να υποστείς την αδικία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο - και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, θα βρεθούν και πολλοί να σε κατηγορήσουν, ενώ είσαι το θύμα, όπως στους παραπάνω υποθετικούς, παράλληλους μονόλογους».

Οι γυναίκες δεν πρέπει να συμπεριφέρονται ως άνδρες, για να επιβιώσουν σε μία κοινωνία με σεξιστικά αντανακλαστικά. Δικαιούνται και τους οφείλεται μια θέση ισότιμη με εκείνη του άνδρα. Επειδή αξίζουν κάτι καλύτερο. Επειδή και εμείς οι άνδρες αξίζουμε κάτι καλύτερο.

Ακολουθήστε τον Θοδωρή Χονδρόγιαννο στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

Η Μαριλένα Είναι Bodybuilder και Έχει Κλάψει για Ένα Πιάτο Φαΐ

Ο Brian Molko Κατουρούσε το Δάχτυλό του Πριν από τις Συναντήσεις με Fans

Η Ελλάδα Είναι η Χειρότερη Χώρα της Ευρώπης για να Ζει μια Γυναίκα