Το άρθρο εμφανίστηκε αρχικά στο VICE Alps.

Οι tattoo artists βγάζουν το ψωμί τους σημαδεύοντας τα σώματα των πελατών τους με σχέδια τα οποία έχουν σκαρφιστεί οι εν λόγω πελάτες μετά από κατάποση δεκάδων ποτηριών αλκοόλ. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρω πως αντέχουν να το κάνουν, να σημαδεύουν δηλαδή σώματα με κακά σχέδια που έχουν γεννηθεί από ακόμα πιο κακές ιδέες. Αλλά τι να γίνει, κάπως πρέπει να πληρώσεις το ρεύμα.

Θέλοντας να μάθω περισσότερα για τέτοιες ακριβώς στιγμές, ρώτησα μερικούς από τους τατουατζήδες της Βιέννης να θυμηθούν μερικούς από τους πιο αξιομνημόνευτους πελάτες τους.

Είναι σύνηθες όταν ένας πελάτης έρχεται για πρώτη φορά, να φέρνει μαζί του μερικούς φίλους για στήριξη. Πρόσφατα, μια νεαρή κοπέλα ήρθε στο ραντεβού της με τρεις φίλες της. Όταν την ρώτησα τι ήθελε να κάνουμε, η παρέα της άρχισε να χασκογελάει και εκείνη κοκκίνισε. Μου εξήγησε πως είχε ένα σημάδι στην περιοχή του μπικίνι και πως ήθελε να της κάνω μερικά πέταλα έτσι ώστε να μοιάζε με μαργαρίτα. Μια αρκετά εύκολη δουλειά.

Έβγαλε το σορτσάκι της και εν συνεχεία κατέβασε και το εσώρουχό της. Δεν μπορούσα να δω κάτι. Όπως αποδείχτηκε, το σημάδι ήταν ΠΟΛΥ βαθιά στην περιοχή του μπικίνι της. Συγκεκριμένα, δίπλα στα χείλη του αιδοίου της. Της εξήγησα πως δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι, αν δεν έβγαζε εντελώς το εσώρουχό της, ενώ θα έπρεπε και να ξαπλώσει και να ανοίξει τα πόδια της. Οι φίλες της άρχισαν να ξεκαρδίζονται, αλλά δεν φάνηκε να ενοχλείται.

Ενώ της έκανα το τατουάζ, κοίταξα για μια στιγμή το πρόσωπό της και είδα πως είχε τα μάτια της κλειστά, ενώ δάγκωνε και τα χείλια της. Όχι όμως όπως καμιά φορά έκαναν άλλοι πελάτες. Ήταν εμφανές πως η διαδικασία της έδινε μια σεξουαλική ευχαρίστηση και πως ήταν πολύ κοντά στον οργασμό. Δεν ξέρω αν τελείωσε ή όχι, αλλά οι φίλες της βρήκαν την όλη διαδικασία πολύ αστεία.

Το να κάνεις τατουάζ σε έναν άνθρωπο που δεν έχει ξανακάνει είναι μια τελείως διαφορετική διαδικασία από το να κάνεις τατουάζ σε κάποιον που έχει ήδη κάτι επάνω στο κορμί του. Συνήθως, οι άνθρωποι που το έχουν κάνει στο παρελθόν, ξέρουν τι να περιμένουν από άποψη πόνου. Πριν κάποιο καιρό, μου έτυχε ένας πελάτης ο οποίος είχε αρκετά τατουάζ πάνω του και ο οποίος με ρώτησε αν θα μπορούσα να του κάνω κάτι στα χέρια. Μετά από μια σύντομη κουβέντα, άρχισα να του κάνω το τατουάζ στις αρθρώσεις των δαχτύλων του. Αν και είναι μια αρκετά ευαίσθητη περιοχή, είναι συνήθως αρκετά εύκολη και συγκεκριμένα το σχέδιο που ήθελε δεν θα μου έπαιρνε παραπάνω από είκοσι λεπτά περίπου.

Καθώς ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω να σχεδιάζω το τρίτο δάχτυλο, τον είδα να τρέμει ελαφρώς. Του είπα ευγενικά να μείνει ακίνητος, αλλά μόλις πήρα τα μάτια μου από το σχέδιο, κατάλαβα πως όλο το σώμα του είχε «κλειδώσει» από τις κράμπες. Ξαφνικά, τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα. Τα μάτια άσπρισαν, άρχισε να κατουριέται πάνω του και έπεσε από την καρέκλα.

Ήμουν έτοιμος να καλέσω ασθενοφόρο, όταν ξαφνικά σηκώθηκε σαν να μην έτρεχε τίποτα και απλά έδεσε το πουκάμισό του γύρω από την μέση του για να καλύψει τους λεκέδες από τα ούρα. Ειλικρινά, δεν ήθελα να τελειώσω το σχέδιο, αλλά μου υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε σε έναν γιατρό αμέσως μετά. Τελικά άντεξε και το υπόλοιπο, αλλά αμφιβάλλω αν πήγε στο νοσοκομείο μετά.

Ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς μου έχει να κάνει με το να απορρίπτω προτάσεις πελατών. Μια φορά, μπήκε στο μαγαζί ένα παιδί 20 χρονών. Ήθελε να γράψει την λέξη «Whore» (πουτάνα) με τεράστια γράμματα στον πήχη του χεριού του. Όταν τον ρώτησα γιατί ήθελε να γράψει κάτι τέτοιο στο χέρι του, μου απάντησε απλά «γιατί είναι η αγαπημένη μου λέξη». Αρνήθηκα να το κάνω και του είπα να σκεφτεί τι θα έλεγε η μάνα του.

Δυστυχώς, καμιά φορά μας ζητάνε να κάνουμε Ναζιστικά σύμβολα. Επειδή αυτοί οι μαλάκες καταλαβαίνουν ότι είναι ευαίσθητο θέμα, δεν στο λένε κατευθείαν. Σε ρωτάνε γενικά για σχέδια και τέτοια και τελικά σου ζητάνε ένα κρανίο SS, κάποιο ναζιστικό σύμβολο ή στην χειρότερη περίπτωση κάποιο πορτραίτο του Χίτλερ. Όπως είναι φυσικό, τέτοια πράγματα δεν κάνω και τους λέω να φύγουν και να μην γυρίσουν. Το πιο τρομακτικό πράγμα με αυτούς τους τύπους είναι πως πολύ συχνά δεν είναι κάποιοι νεαροί, άμυαλοι κάφροι…

Μια φορά, ένας γνωστός μου, ο οποίος τυγχάνει να είναι μέλος μιας συμμορίας μηχανόβιων, ήρθε σε μένα για ένα τατουάζ. Πάντα μου έλεγε ότι ήθελε να αποτυπώσει το όνομα της γυναίκας του στο σώμα του, αλλά δεν μου είχε πει ποτέ το όνομά της. Κατεβάσαμε λοιπόν μερικά ποτήρια ουίσκι για να ηρεμήσουμε τα νεύρα και του έδειξα κάποια σχέδια. Ενθουσιάστηκε όταν βρήκε αυτό που έψαχνε και ήθελε να το κάνει στον καρπό του, ώστε να το δουν όλοι. Ήπιαμε λίγο ακόμα και το κάναμε.

Το επόμενο πρωί, σοκάριστηκα όταν τον είδα στην πόρτα μου, μαζί με κάμποσους ακόμα μηχανόβιους φίλους του. Αρχικά ήθελαν να με σπάσουν στο ξύλο, αλλά για καλή μου τύχη κατάφερα να τους ρωτήσω τι είχε συμβεί. Όπως αποδείχτηκε, μέσα στο αλκοολικό του χάλι, είχε μπερδέψει το όνομά της γυναίκας του με αυτό της γκόμενάς του, κάτι που εξόργισε ΚΑΠΩΣ την γυναίκα του. Λογικό. Ως ένδειξη καλής θέλησης από μεριά μου, προσφέρθηκα να το καλύψω, αλλά μόνο στην περίπτωση που οι φίλοι του έμεναν ως μάρτυρες.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.