Δεν Υπάρχει Λόγος να Μην Πίνουμε τα Ούρα Μας

Photo by prilfish, via Flickr

Αιμομιξία. Πατροκτονία. Κανιβαλισμός. Νεκροφιλία. Υπάρχουν ορισμένα διαπολιτισμικά ταμπού τα οποία δεν είναι απαραίτητο να αμφισβητεί κανείς (εκτός αν είναι από εκείνους τους ανθρώπους που ξοδεύουν όλη την ημέρα στα παράνομα / πορνογραφικά subreddits). Και έπειτα υπάρχει το θέμα των ανθρώπινων απεκκρίσεων. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η στάση μας απέναντι στα περιττώματα έχει μεταβληθεί πολλές φορές. Από την μικροβιοφοβική βικτοριανή εποχή, τα σκατά και το κάτουρο θεωρούνται ουσίες αηδιαστικές, στις οποίες δεν είναι πρέπον να αναφέρεται κανείς όταν βρίσκεται σε μια ευγενή παρέα. Καθόμαστε στους πορσελάνινους θρόνους μας και κατουράμε ή χέζουμε σε πόσιμο νερό, το οποίο δεν θα ξαναδεί ποτέ κανείς, μόλις πατήσουμε το καζανάκι.

Αλλά για μια επίλεκτη ομάδα, ένα ψηλό, καυτό ποτήρι με ούρα αποτελεί χρυσό εισιτήριο για μια ανανεωμένη υγεία και ζωτικότητα. Όλοι έχουμε ακούσει τις απελπιστικές ιστορίες επιβίωσης, που ένας γενναίος ήρωας αναγκάζεται να επιλέξει μεταξύ της κατάποσης ούρων και του θανάτου από αφυδάτωση, όπως αυτή του Aron Ralston, του οποίου ο οδυνηρός αυτοακρωτηριασμός στην έρημο απαθανατίστηκε από τον James Franco στην ταινία του Danny Boyle, 127 ώρες. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ούρα είναι αποστειρωμένα και μη τοξικά, πράγμα που τα καθιστά την καλύτερη επιλογή, όταν υπάρχει νερό, νερό παντού, αλλά ούτε σταγόνα για να πιεις. Αλλά για ορισμένους οπαδούς, το piss-guzzling, γνωστό και ως urophagia, είναι κάτι περισσότερο από μια λύση έκτακτης ανάγκης: Είναι μια θεραπεία για ό, τι τους στεναχωρεί. «Από τους Ρωμαίους και τους Αζτέκους, μέχρι την σύγχρονη Κίνα και το Ηνωμένο Βασίλειο, τόσο «ειδικοί» όσο και επαγγελματίες, ισχυρίστηκαν ότι η urophagia είναι μια καλή θεραπεία για τα πάντα, από τη φαλάκρα, την ανικανότητα και το διαβήτη, μέχρι τον καρκίνο. Στις ΗΠΑ, ο διαβόητα μοναχικός συγγραφέας JD Salinger φέρεται να αποθήκευε και να έπινε τα ούρα του, ως κομμάτι μιας ομοιοπαθητικής θεραπείας.

Αυτές οι συνήθειες μπορεί να ακούγονται εξωφρενικές σε ένα αμερικανικό ακροατήριο, αλλά για χιλιάδες χρόνια, ινδουιστές που εφάρμοζαν την ιατρική Ayurvedic, έπιναν τα ούρα τους προκειμένου να συγκεντρώσουν τη δύναμη της ζωής, σε μια παραδοσιακή πρακτική που είναι γνωστή ως Shivambu Shastra. Όπως ισχυρίζονται, η κατάποση ούρων μας επιτρέπει να απορροφήσουμε πολύτιμες ορμόνες και ένζυμα που βοηθούν την πέψη και την αναγέννηση των κυττάρων, με ελάχιστο κίνδυνο. Τον περασμένο μήνα η Daily Mail στο Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρθηκε σε μια παραλλαγή αυτής της «αυτο-θεραπείας», γνωστή και ως «cowpathy». Μια ομάδα ινδουιστών κοντά στην πόλη της Agra πίνουν τα ούρα των παρθένων αγελάδων, λόγω των δήθεν θεραπευτικών ιδιοτήτων τους, μαζεύοντας το κίτρινο ποτό κάτω από τις σηκωμένες ουρές των δαμαλίδων, σαν να είναι βρύσες μπύρας. Μήπως αυτοί οι πρόθυμοι ουροπότες ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε; Θα πρέπει να γεμίζουμε όλοι τα κύπελλά μας από τη χρυσή βρύση; Μίλησα με τον διαιτολόγο Andy Bellatt σχετικά με το μύθο και την πραγματικότητα γύρω από την urophagia.

VICE: Υπάρχουν τεκμηριωμένα οφέλη για την υγεία από την κατάποση ούρων αγελάδας ή ανθρώπου;

Andy Bellatt: Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα οφέλη για την υγεία από την κατάποση ούρων (είτε ανθρώπου, είτε αγελάδας, είτε άλλης προέλευσης). Ενώ τα ούρα αποτελούνται κατά 95 τοις εκατό από νερό, είναι κατά κύριο λόγο ένα απόβλητο προϊόν μεταβολισμού. Όλα τα άλλα συστατικά τους αποβάλλονται από τον οργανισμό για κάποιο λόγο. Τα σώματά μας είναι έξυπνα. Δεν εκκρίνουν ουσίες που απαιτούνται για την επιβίωση από καπρίτσιο.

Είναι καλή ιδέα να πιει κανείς τα ούρα του αν έχει χαθεί κάπου χωρίς νερό;

Δεδομένου ότι τα ούρα περιέχουν κάποια άλατα, στην πραγματικότητα μπορεί να επιδεινώσουν την αφυδάτωση. Επιπλέον, αν εξαρτάται κανείς αποκλειστικά από τα ούρα για ενυδάτωση κατά τη διάρκεια αρκετών ημερών, αυτά γίνονται όλο και πιο πλούσια σε απόβλητα, πράγμα το οποίο μπορεί να επιβαρύνει σε σημαντικό βαθμό τα νεφρά.

Αλλά αν κάποιος δεν βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και είναι σε θέση να πιει νερό, τότε αντιμετωπίζει κάποιο κίνδυνο από την κατάποση ούρων;

Αν και δεν θα υποτροπιάσει κανείς πίνοντας τα ούρα του (περιέχουν ορισμένες τοξίνες, αλλά είναι παρούσες σε ελάχιστες ποσότητες οι οποίες απλά θα ξεπλυθούν με την επόμενη ούρηση), δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα πιει.