«Δούρειος Ίππος»: Μια Ξεχασμένη Ροκ Σειρά της Ελληνικής Τηλεόρασης

Ας κάνουμε παρέα ένα ταξίδι στον χρόνο και πιο συγκεκριμένα, πίσω στην Ελλάδα του 2000. Με το νέο millenium να έχει μόλις μπει, όλοι αισθανόμασταν χαρά που ο κόσμος δεν καταστράφηκε με το Y2K -ήταν τέτοιο το άγχος μου ως έφηβος τότε, που ακόμα θυμάμαι το countdown της Πρωτοχρονιάς του 2000- και ανυπομονησία για όλα αυτά που περιμέναμε να μας φέρει η είσοδος της χιλιετίας του φουτουρισμού. Πού να ξέραμε ότι μέσα στα επόμενα χρόνια δεν μας περίμεναν ιπτάμενα αυτοκίνητα, αλλά μια καταστροφική οικονομική κρίση, μια παγκόσμια πανδημία και η δυστοπία των social media.  

Η Ελλάδα του 2000

Στην ελληνική αγορά υπήρχαν ακόμα λεφτά και μια δυνατή μουσική βιομηχανία. Μπορεί τα «μπουζούκια» να ήταν με διαφορά στην κορυφή, όμως υπήρξε μια τεράστια έκρηξη του ελληνόφωνου Ροκ (ναι, «ροκ» με ελληνικούς χαρακτήρες). Λίγα χρόνια νωρίτερα, το δίπολο Ξύλινα Σπαθιά-Τρύπες είχε κάνει την αρχή για να εμφανιστούν στη συνέχεια εκατοντάδες νέα γκρουπ, πολλά εκ των οποίων άφησαν πίσω τους κάποια ραδιοφωνικά hits πριν χαθούν για πάντα. 

Κανάλια όπως το θρυλικό "GTV" έλιωναν τα κλιπ του Πέτρου Θεοτοκάτου και των Ενδελέχεια, ενώ,ο -ακόμη πιο θρυλικός- ραδιοφωνικός σταθμός Atlantis έβγαζε τους δικούς του αστέρες. Σε μια πραγματικότητα όπου οι Πράσειν Άλογα τραγουδούσαν το «Βασίσου Πάνω σου» και οι Ψόφιοι Κοριοί υμνούσαν τον ήρωα που «ροκάς πήγε και έγινε, και ρούφαγε χασίσι», έκανε πρεμιέρα (Οκτώβριος 2000) μια σειρά που προσπάθησε να καβαλήσει το κύμα -όπως έκανε με το εξίσου ανερχόμενο hip hop και με μεγαλύτερη επιτυχία, το «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα». 

Το Όνομα Αυτής: «Δούρειος Ίππος»

Σε σενάριο Νίκου Απειρανθίτη και σκηνοθεσία Γιώργου Κορδελλά, η σειρά ακολουθεί τις προσπάθειες μιας ροκ μπάντας να τα καταφέρει στην Ελλάδα του «λαϊκο-pop». Παράλληλα, παρακολουθούμε το χρονικό ενός «απαγορευμένου» έρωτα μεταξύ μιας τριτοτέταρτης λαϊκής τραγουδίστριας, της Μαριάννας (Δήμητρα Ματσούκα) και του frontman του «Δούρειου Ίππου» (σ.σ. και σωσία του Γιάννη Κότσιρα), Παύλου (Δημήτρης Αλεξανδρής).

Στο καστ βρίσκουμε επίσης τον Τάκη Σπυριδάκη (RIP), στον ρόλο του γερόλυκου ντράμερ και τον Παντελή Καναράκη, ως κομμωτή της Μαριάννας, ενώ δεν είναι λίγες οι guest εμφανίσεις από γνωστούς ηθοποιούς όπως ο Σταύρος Μαυρίδης και η Έφη Παπαθεοδώρου.

Τα Θετικά

Αν γνώριζες άτομα που έπαιζαν σε ροκ μπάντα των late 90's-early 00's, τότε εύκολα καταλαβαίνεις ότι η σειρά έχει πιάσει ακριβώς το vibe. Συνήθως αποτελούνταν από έναν φιλάρεσκο τραγουδιστή, έναν λίγο μεγαλύτερο «μαθουσάλα» του είδους, έναν φλώρο που ήθελε να πάει νωρίς σπίτι μετά τα live και φυσικά, μια κοπέλα που απλά έκανε δεύτερα φωνητικά. Έτσι, επειδή ο σεξισμός της μουσικής βιομηχανίας της εποχής απαιτούσε ένα κορίτσι στην όλη υπόθεση. 

Ήταν οι κλασικοί "party poopers" που σου ανέλυαν κάποιες δήθεν ηθικές αξίες της ροκ, τις οποίες φυσικά κανείς δεν ακολουθούσε εκτός από τους ίδιους. «Έλα μωρέ τώρα, εγώ παίζω καλύτερη κιθάρα από τον Keith Richards», θα τους άκουγες να σου λένε -ατάκα που ειπώθηκε και στη σειρά- την ίδια στιγμή που θα υποστήριζαν ότι το κάνουν επειδή είναι του «δρόμου» και ακόμη, ότι ποτέ δεν θα ξεπουλούσαν την τέχνη τους για τα χρήματα. Βέβαια, παρέλειπαν να σου πουν αυτό που ούτως ή άλλως γνώριζες, ότι δεν υπήρχε και κάποιος που θα τους τα προσέφερε.  

Η σειρά, σε γενικές γραμμές, έχει ενδιαφέρον και αρκετές ανατροπές. Ο παράφορος έρωτας των δύο πρωταγωνιστών μας δίνει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, ενώ οι ηθοποιοί αποδίδουν σε ικανοποιητικό επίπεδο. Ειδικά τα μέλη της μπάντας δίνουν ρεαλιστικές ερμηνείες και αποφεύγουν τα κιτς στερεότυπα που θα περίμενε κανείς. 

Τέλος, στα θετικά θα πρέπει να συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι πρόκειται για την πρώτη και ίσως μοναδική ελληνική σειρά που είχε ως πυρήνα της πλοκής την καθημερινότητα μιας ροκ μπάντας. Αξίζει να ειπωθεί ότι γίνεται και αναφορά στον ρόλο του Internet ως μέσο προώθησης της μουσικής, που τότε ήταν σχεδόν «εξωγήινη» τεχνολογία για την Ελλάδα - στην Αμερική είχαν ήδη το Napster. 

Τα Αρνητικά

Μπορεί λοιπόν οι χαρακτήρες να είναι αληθοφανείς, όμως οι συντελεστές δεν απέφυγαν κάποιες υπερβολές. Όπως για παράδειγμα, το να παίζεις σε ένα μέρος όπως η Καλαμπάκα ως άγνωστη μπάντα -δίχως promo- και να γεμίζεις μεγάλο χώρο με ένα κοινό που χτυπιέται ξέφρενα στους ρυθμούς σου. Λιγότερο ρεαλιστικό από το να πάρω βραβείο Πούλιτζερ γι' αυτό το κείμενο.

Εξίσου μη ρεαλιστικό είναι και το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα που κλείνουν μια μπάντα έξι ατόμων, η οποία τριγυρνάει με ένα «αρχαίο» βανάκι και μάλιστα, τα βγάζει πέρα οικονομικά από αυτό. Έχοντας κάνει περιοδείες με συγκροτήματα, μπορώ με σιγουριά να πω ότι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί για μια τόσο άγνωστη -όπως παρουσιάζονται στην αρχή- μπάντα ούτε τις εποχές που η Ελλάδα έτρωγε με χρυσά κουτάλια. 

Στη συνέχεια -spoiler alert- ένα μέλος της μπάντας αυτοκτονεί, έτσι για να πιάσουμε και λίγο το στιλ «καταραμένο είδωλο», τύπου Cobain, χωρίς να δίνονται σαφείς εξηγήσεις. Μια «τρύπα» στο σενάριο που με ξενέρωσε. 

Το soundtrack 

Θα ήταν τεράστιο λάθος για μια μουσική σειρά να μην έχει το δικό της original soundtrack. Στη σειρά, λοιπόν, μπορείς να ακούσεις από λαϊκό μέχρι την κλασική μίξη από -σχεδόν- blues rock με μια δόση έντεχνο. Κάποια κομμάτια, όπως το «Σε Έναν Σικέ Αγώνα», το οποίο ερμήνευσε ο Μιχάλης Κακέπης, το τραγούδι των τίτλων «Προς το Παρόν», με τη φωνή του Διονύση Τσακνή και το «Πυροβόλα το Φεγγάρι», μνημονεύονται μέχρι και σήμερα από λίγους και καλούς φίλους του ελληνικού ροκ. 

Εκτός των δυο προαναφερθέντων τραγουδιστών, κομμάτια ερμηνεύουν και άλλοι καλλιτέχνες, όπως ο Δημήτρης Πουλικάκος -ο οποίος είχε και ρόλο στη σειρά-, ο Μάριος Στρόφαλης και ο Σπύρος Χόνδρος. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στη Δήμητρα Ματσούκα για το γεγονός ότι τραγούδησε η ίδια, με επιτυχία, τα λαϊκά άσματα του χαρακτήρα της. Τη μουσική της σειράς σύνθεσε ο Μάριος Στρόφαλης, ενώ τους στίχους έγραψαν οι δημιουργοί της, Γιώργος Κορδέλλας και Νίκος Απειρανθίτης. 

Το Legacy 

Αν εξαιρέσει κανείς το πολύ δυνατό cast -ακόμη και οι guests ήταν γνωστοί-, δεν υπάρχει κάτι που να μας πείθει ότι αυτή η σειρά έχει αφήσει πίσω κάποιο είδος legacy, στα 20 επεισόδια της μοναδικής σεζόν της. Δεν κατάφερε να δημιουργήσει το παρεΐστικο κλίμα του «Είμαστε στον Αέρα» -στο οποίο συμμετείχε η Ματσούκα και ο Πουλικάκος μεταξύ άλλων- που είχε ολοκληρωθεί μόλις έναν χρόνο πριν, ούτε να πιάσει τη νεανική τρέλα του «Δέκα Λεπτά Κήρυγμα». Βασίστηκε στην παλιομοδίτικη έννοια του «παλιοροκά» σε μια εποχή που τα πράγματα άλλαζαν.

Θαρρώ ότι θα είχε καλύτερη τύχη σαν ταινία με την ιστορία να μεταφέρεται, είτε στα 90's είτε στα 80's. Όπως και να 'χει, παραμένει ένα καλογυρισμένο σίριαλ με καλές ερμηνείες, ό,τι πρέπει για κάποια βαριεστημένα βράδια της καραντίνας. Μάλιστα, μπορείτε να βρείτε όλα τα επεισόδια στο επίσημο site του ΑΝΤ1. 

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Έλληνες Φωτογράφοι Μοιράζονται Εικόνες από την Τελευταία Συναυλία που Κάλυψαν

O Lil Cringe Ενώνει την Ελληνική Rap Σκηνή (Έστω και Εικονικά)

Κυκεώνα για Πρωινό και Πλακούντες: Φάγαμε ό,τι Έτρωγαν οι Αρχαίοι Έλληνες

Ακολουθήστε το VICE σε Twitter, Facebook και Instagram.