Άνθρωποι σε Σχέση μάς Διηγούνται τους πιο Χαζούς Καβγάδες με το Έτερον Ήμισυ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Broadly.

Αν θέλεις να έχεις στη ζωή σου έρωτα, σεξ και συντροφικότητα, πρέπει να συνηθίσεις και τους περιστασιακούς καβγάδες για τις πιο σαχλές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα: Στην αρχή της τωρινής μου σχέσης, προσπαθούσαμε να φτιάξουμε σάλτσα για μακαρόνια ακολουθώντας τη συνταγή της οικογένειας του αγοριού μου και καθώς σιγόβραζαν οι ντομάτες, σκεφτήκαμε ότι είχαμε χρόνο για «ένα στα γρήγορα». Κάναμε λάθος. Μία ώρα αργότερα, η σάλτσα είχε καεί, κανένας από τους δυο μας δεν είχε «τελειώσει» και τελικά δεν απολαύσαμε ούτε το φαγητό ούτε το σεξ. Καταφέραμε όμως να ρίξουμε έναν γερό καβγά για το τι σημαίνει υπευθυνότητα.

Μερικές φορές, όταν γίνονται τέτοιοι καβγάδες απλώς πεινάς και έχεις καύλες. Άλλες φορές, χρησιμοποιούμε το καμένο φαγητό ως δικαιολογία για να ξαμολήσουμε τα νεύρα που μαζεύαμε για μήνες. «Συχνά, αυτοί οι χαριτωμένοι τσακωμοί είναι ένα σύμπτωμα ανεκπλήρωτων αναγκών, βαθιά ριζωμένων φόβων και ανασφαλειών και καταπιεσμένων συναισθημάτων», λέει η σύμβουλος σχέσεων Effy Blue. «Αντί να αναγνωρίζουμε την ανάγκη μας για τάξη και δομή ώστε να νιώσουμε ασφαλείς και να τα ζητάμε από τον σύντροφό μας, ξεκινάμε να τσακωνόμαστε για το αν το χαρτί υγείας έχει τη σωστή φορά. Αντί να προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την απογοήτευση με τον εαυτό μας επειδή ξεχάσαμε μία επέτειο ή μια ειδική περίσταση, προκαλούμε καβγάδες για το ποιος έχει σειρά να πετάξει τα σκουπίδια για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο».

Καλά τα λέει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν βοηθάει να συμπάσχουμε με αυτά τα χαζά ξεσπάσματα.

ΟΚ έφταιγα, όμως πρέπει να πω ότι στην αρχή της σχέσης μας έκανε πολλά υποτιμητικά σχόλια για το ντύσιμό μου που χαράχτηκαν μέσα μου και δεν έδειξε καμία ευαισθησία πάνω σε αυτό το θέμα. Τέλος πάντων: Πριν από κάποιες εβδομάδες, επιστρέφαμε ένα βράδυ με το αγόρι μου στο σπίτι έχοντας πιεί και είχα βγάλει φουσκάλες στις φτέρνες μου από τα παπούτσια. Καθώς περπατούσαμε προς το μετρό, είπα καλοπροαίρετα – μιας και είχα καλή διάθεση όλο το βράδυ- ότι με πονούσαν τα πόδια μου. Επίσης, διαμαρτυρήθηκα επειδή, πραγματικά, δεν είχα καθόλου παπούτσια. Αντί εκείνος να δείξει ενδιαφέρον και να μου πει ότι είμαι όμορφη και ότι λυπόταν που με πονούσαν τα πόδια, μου απάντησε, «Από τότε που τα φτιάξαμε λες ότι δεν έχεις παπούτσια. Απλά πήγαινε και αγόρασε!». Εκείνος γελούσε, όμως εγώ φρίκαρα – ένιωσα ότι υπονοούσε ότι ήμουν χαζή που δεν είχα παπούτσια και ότι ήθελε να μου δείξει ότι τα παπούτσια που έχω δεν είναι ωραία (για την ιστορία, τα παπούτσια που φορούσα δεν με είχαν πονέσει ποτέ ξανά και ήταν πολύ ωραία – vintage!). Επίσης, ένιωσα ότι το σχόλιό του ήταν ένας τρόπος να μου πει ότι σιχαίνεται το ντύσιμό μου. Οπότε μέχρι να φτάσουμε σπίτι, του έβαλα τις φωνές λέγοντάς του ότι νιώθει πνευματικά ανώτερος μου μόνο και μόνο επειδή του αρέσουν τα ωραία ρούχα.

Το επόμενο Σαββατοκύριακο πήγαμε στο κέντρο και αγόρασα τρία ζευγάρια παπούτσια και τώρα είμαστε μια χαρά.

- Dina

Είχα βγει για να φάω πρωινό με μια κοπέλα που ήμασταν μαζί και παραγγείλαμε δύο καφέδες. Η σερβιτόρα ρώτησε αν θέλαμε μεγάλους ή μικρούς. Εγώ είχα hangover και ήθελα πολύ να πιω καφέ, οπότε είπα «μεγάλους». Κοιτάζαμε το μενού και δεν ήταν πολύ καλό. Τελικά η σερβιτόρα επέστρεψε με δύο γιγάντιες καφετιέρες γεμάτες γαλλικό καφέ. Μου έσκασαν όλα μαζί. Κοίταξα τον κατάλογο, τις γιγάντιες καφετιέρες που έκαναν 16 δολάρια και επέμενα να φύγουμε χωρίς να πληρώσουμε. Η κοπέλα μου θύμωσε πάρα πολύ και άρχισε να στριγκλίζει στους δρόμους του Bushwick.

- Patrick

Επιστρέφοντας σπίτι πέρυσι το Halloween, άρπαξα μια μικρή κολοκύθα που ήταν έξω από την πόρτα του γείτονά μου, την πήγα σπίτι κάτω από την μπλούζα μου και την έβαλα στο τραπέζι. Όταν την πρόσεξε λίγο αργότερα η κοπέλα μου, επιχείρησα να την πείσω ότι η κολοκύθα βρισκόταν εκεί από τότε που είχαμε μετακομίσει, δυο χρόνια νωρίτερα. Ο καβγάς που ακολούθησε περί «εξαπάτησης» κράτησε μέχρι τα ξημερώματα.

Όπως με κάθε σχεδόν καβγά που είχαμε, είχαν προηγηθεί πέντε ώρες πιόματος. Τώρα είμαστε παντρεμένοι.

- Zach

Στο τελευταίο έτος στο πανεπιστήμιο έμενα στην πρωτεύουσα του Μέριλαντ και τα κεντρικά γραφεία των Ρεπουμπλικανών μεταφέρθηκαν σε ένα κτίριο δίπλα στο διαμέρισμά μου. Ήταν ένα παλιό, ιστορικό σπίτι και έστησαν ένα μπρούτζινο άγαλμα του Ρόναλντ Ρίγκαν σε φυσικό μέγεθος που τον έδειχνε να χαμογελάει και να χαιρετάει - από μερικές γωνίες όμως έμοιαζε να κάνει τον ναζιστικό χαιρετισμό. Εγώ τότε είχα μία αρρωστημένη σχέση με έναν τύπο και συνεχώς συζητούσαμε πόσο αηδία ήταν το άγαλμα αυτό. Ένα βράδυ, τσακωθήκαμε επειδή για άλλη μια φορά δεν είχα πάει στον ψυχοθεραπευτή μου (όπως είπα και νωρίτερα, αρρωστημένη σχέση) και συμφωνήσαμε σε κατάπαυση του πυρός. Περπατούσαμε προς το σπίτι μετά από ένα πάρτι και εκείνος είχε αρχίσει να εκνευρίζεται πάλι. Περνώντας έξω από τα γραφεία των Ρεπουμπλικανών, ξαφνικά απομακρύνθηκε, ανέβηκε τα σκαλιά και έριξε κάτω το άγαλμα με μια κίνηση. Εκνευρίστηκα τόσο πολύ, που έτρεξα στο σπίτι μου και κλείδωσα την πόρτα, ουρλιάζοντας ότι ήταν παλιάνθρωπος και λέγοντάς του να πάει σπίτι του (εννοείται ότι είχαμε πιει). Όταν ξύπνησα την άλλη μέρα, εκείνος βρισκόταν μυστηριωδώς στην κρεβατοκάμαρά μου κρατώντας δυο μπουκάλια κόκκινου ενεργειακού ποτού και του τα συγχώρησα (προσωρινά) όλα.

- Christina

Μια φορά ανταλλάσσαμε μηνύματα με τη γυναίκα μου και άρχισαν να φτάνουν ανακατεμένα, οπότε φάνηκε ότι δίναμε βλακώδεις απαντήσεις ο ένας στον άλλο. Όταν επέστρεψα σπίτι αργότερα της είπα, «Τι διάολο συμβαίνει, Kat; Ήθελα απλώς να δω τι ήθελες να κάνουμε για φαγητό και εσύ μου απαντούσες γενικόλογα και με σαχλαμάρες!». Και εκείνη μου είπε, «Εγώ; Εσύ δεν απαντούσες στην ερώτησή μου!».

- Nathan

Ένας πρώην μου, μια φορά ξέσπασε σε δάκρυα επειδή τον ρώτησα τι τον απασχολούσε – η συμπεριφορά του ήταν περίεργη τελευταίως– και ομολόγησε ότι τον ανησυχούσε που δεν μας άρεσαν τα ίδια βιβλία και οι ίδιες ταινίες, λέγοντας ότι «μόνο αυτά μένουν στο τέλος». Επίσης, φοβόταν ότι θα έβαζα κιλά και ότι θα σταματούσα να του αρέσω, επειδή μου άρεσε να τσιμπολογάω.

Χωρίσαμε περίπου τρεις μήνες μετά από αυτό, πρώτα όμως πρόλαβε να αποστηθίσει μια ομιλία για τον χωρισμό από μια εκπομπή του Radiolab. Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να βρω καλύτερη αντίδραση από αυτήν που είχα: ξεκίνησα να κάνω αργά βήματα προς τα πίσω και βγήκα από το δωμάτιο χωρίς να πω τίποτα. Είμαι πολύ περήφανη που μόλις συνειδητοποίησα τι συνέβαινε –ότι δηλαδή μου πετούσε ατάκες από εκπομπή του Radiolab για τις σχέσεις και τους χωρισμούς την ώρα που με χώριζε– πήρα ήρεμα τα δύο πράγματα που είχα στο σπίτι του τύπου (ήταν βιβλία), φόρεσα τα παπούτσια μου και είπα, «Οπότε… τα λέμε».

- Sable

Περισσότερα από το VICE

Κάπως Έτσι Ήταν να Μεγαλώνεις σαν Αλβανάκι στην Ελλάδα του 1990

Τα Ξεκαρδιστικά Μαθήματα Ελληνικών των Ξένων Καλαθοσφαιριστών του Ολυμπιακού

Τρομοκρατία με Selfie