Είναι Κακή Ιδέα η Τσόντα και η Σάτιρα

Φωτογραφία: Flickr:houston, i am the problem

Τα βιβλία της ιστορίας της Γ’ γυμνασίου εκείνης της εποχής ήταν ογκώδη. Είχαν τουλάχιστον 600 σελίδες ύλης, αρκετές ελαιογραφίες και σκληρό εξώφυλλο. Είχαν επίσης αρκετή γνώση κρυμμένη πίσω από τις λέξεις, αλλά μπορούσες να τα χρησιμοποιήσεις και εναλλακτικά: Ήταν βολικά για καμουφλάζ.

Η σκηνή, βγαλμένη από τη ζωή. Δεκαετίες πριν, σε ένα θρησκευτικό αυστηρό και ακριβό ιδιωτικό σχολείο σε ένα προάστιο της Θεσσαλονίκης. Ήταν Φεβρουάριος.  Το κρύο της Μακεδονίας, ένα από αυτά τα κρύα για τα οποία έχει βγει η λέξη «περονιάζει» δεν άφηνε περιθώρια για ενθουσιασμούς. Όταν όμως είσαι 14, μαθητής γυμνασίου και η αντροπαρέα της τάξης έχει μόλις προμηθευτεί ένα σπάνιο για την εποχή πορνοπεριοδικό, η θερμοκρασία παύει να έχει ενδιαφέρον.

Από χέρι σε χέρι, το περιοδικό (πιθανότατα λεγόταν Prive) γυρνούσε σε όλη την τάξη και τα παρθένα από τέτοιες εικόνες μάτια μας (μιλάμε για μια εποχή πρoτού το internetλύσει αυτά τα προβλήματα) φωτογράφιζαν τις εικόνες. Για λίγο.

Όταν είσαι 14, νομίζεις ότι είσαι αόρατος. Δεν καταλαβαίνεις πως όταν νομίζεις πως ξεγελάς έναν ενήλικο, απλά γίνεσαι ανόητος στα μάτια του. Λίγες γύρες και αρκετά υπόκωφα επιφωνήματα ντροπής, θαυμασμού και μιμητικού αντρισμού μετά, το βιβλίο με το βέβηλο περιεχόμενο του είχε κατασχεθεί. Η αντροπαρέα του Γ’ 3 οδηγούνταν στο διευθυντή με τις ορμές της ψαλιδισμένες.

Το περιβάλλον του σχολείου ήταν αυστηρό, οι γονείς μας καλοπληρωτές και η υπεύθυνη του σχολείου μια αυστηρή, αγέλαστη καλόγρια που φαινόταν η ζωή να της έχει ρουφήξει όλους τους χυμούς σε ένα πάρτι εφιαλτικών ενοχών και καμίας ανοχής. Περιμέναμε την τιμωρία να πέσει πάνω από το κεφάλι μας σιωπηλοί, σκεπτικοί, σχεδόν απελπισμένοι όπως μόνο ένας έφηβος μπορεί να νιώσει.

Λίγες βασανιστικές μέρες αργότερα, η τιμωρία ανακοινώθηκε: Αυτός που είχε φέρει το περιοδικό, είχε αποβληθεί δια παντός από το σχολείο, είχε πάρει τις πρόωρες γενετήσιες ορμές του σε ένα κατώτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Οι υπόλοιποι καλά θα κάναμε να προσέχουμε - προς το παρόν δεν θα μάθαιναν τίποτα οι γονείς μας, αλλα ήμασταν σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης. Επίσης θα έπρεπε να εξομολογηθούμε (τι να εξομολογήσεις από έναν 14χρονο;). Σημαντική λεπτομέρεια: Το παιδί που αποβλήθηκε ήταν ο γιος της καθαρίστριας που φοιτούσε χωρίς δίδακτρα στο σχολείο.

Ηταν μια σπάνια στιγμή ενηλικίωσης. Ηταν η πρώτη μας γνωριμία με τον πραγματικό κόσμο που όταν θέλει μπορεί να γίνει πολύ σκληρός, άδικος, ανεξήγητος. Και μια απόδειξη πως η θρησκεία μπορεί να είναι υπερβολικά μυωπική όταν το θέλει, αλλά όταν ξέρει το συμφέρον της, λειτουργεί σαν στοχοπροσηλωμένο στέλεχος της WallStreet.

Η ιστορία μου ήρθε στο μυαλό μαθαίνοντας) για την αδιανόητη τιμωρία που επέβαλλε το δικαστήριο) στονΦίλιππο Λοίζο, υπάλληλο ιχθυοτροφείου και δημιουργό της σελίδας στο facebook «Γέρων Παστίτσιος» (LINK

Προσωπικά θεωρούσα την σελίδα κακόγουστη, αλλά το κακό γούστο σε έναν ιδανικό κόσμο δεν οδηγείται στην φυλάκιση. Στην Ελλάδα του 2014 όμως, σε μια χώρα που παλεύει μεταξύ προόδου και συντήρησης, μεταξύ του μέλλοντος και του σκοταδιστικού παρελθόντος, μεταξύ της Ευρώπης και του Ιράν, τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Η εκκλησία ας κάνει ο,τι θέλει. Θέλει να προστατεύσει τα κεκτημένα της, δεν πρέπει να την κατηγορήσουμε για αυτό, έτσι κάνουν οι καλές εταιρείες. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Αντιστεκόμαστε στον Μεσαίωνα, ή τον συνηθίζουμε; Πάντως το Γ’ 3 τότε δεν αντιστάθηκε, υπέκυψε στον κομφορμισμό και τον μικροαστισμό που του επιβλήθηκε από την ενήλικη ζωή. Και επειδή δεν ένιωσε ποτέ καλά γι’ αυτό, ας μην επαναλάβουμε το λάθος του.