Άρθρο σε συνεργασία με τη Νεφέλη Τσάλτα

Η άνοιξη είναι πρακτικά εδώ και αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι η εποχή κατά τη διάρκεια της οποίας ξεκινάς την ημέρα σου με μπουφάν, τη συνεχίζεις με κοντομάνικο, για να καταλήξεις το βραδάκι με ζακέτα και να ξυπνήσεις το πρωί κρυωμένος. Όμως το πιο σημαντικό που συμβαίνει αυτή την εποχή, είναι πως τα καλοκαιρινά φεστιβάλ "κλειδώνουν" τα line up τους και εμείς κάνουμε σιγά σιγά τις επιλογές μας.

Έχοντας πλέον μια δεκαετία παρουσίας σε διαφόρου μουσικού ύφους φεστιβάλ, αποφάσισα να φτιάξω μια μικρή λίστα από don'ts που μάζεψα από τις εμπειρίες μου σε αυτά.

Είχα έναν φίλο, τον οποίο αγαπούσα πολύ, αλλά ήταν μαλάκας. Δεν ήταν μαλάκας γενικά στη ζωή του, όμως στις συναυλίες ήταν. Αν έπρεπε να δημιουργήσω μια λέξη για να τον περιγράψω σε κάποιον, αυτή θα ήταν ο «συναυλιομαλάκας». Ο φίλος μου λοιπόν, πήγαινε από πολύ νωρίς στις σκηνές που έπαιζε η μπάντα της επιλογής του ώστε να πιάσει κάγκελο. Αυτό σημαίνει κάποιες ώρες ορθοστασίας και προϋποθέτει την παρακολούθηση των set των προηγούμενων συγκροτημάτων ο αριθμός των οποίων διαφέρει ανάλογα με το μέγεθος του φεστιβάλ. Ο συναυλιομαλάκας φίλος μου μετά από κατάποση ζεστής (πρώην κρύας δηλαδή) μπύρας, είχε την συνήθεια να κατουράει επιτόπου μέσα στο ποτήρι του και πάνω στον χορό να το εκτοξεύει προς τα πίσω. Αν είχατε βρεθεί στο Rockwave του 2006 και συγκεκριμένα στις πρώτες σειρές προς το κέντρο την ώρα που έπαιζαν οι Franz Ferdinand, τότε είναι πολύ πιθανό να είχατε λουστεί κι εσείς με τα ούρα του φίλου μου. Αυτό, ειδικά στα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο οπότε οι συναυλιομαλάκες είναι πολλοί. Μην γίνεις ένας από αυτούς.

Μια μίζερη φάτσα σε συνδυασμό με flip flops και μια μίζερη μπάντα να παίζει στο background είναι από τα πράγματα που μπορούν πραγματικά να με κάνουν να βάλω τα κλάματα. Αν είσαι κοπέλα και φοράς flip flops, απλά μην το κάνεις σε συναυλίες. Μπορείς να τα φορέσεις στη παραλία, στη ταβέρνα το καλοκαίρι, όπου αλλού θες, όμως όχι σε ένα φεστιβάλ το οποίο κατά πάσα πιθανότητα διεξάγεται σε ένα μέρος που όλο τον υπόλοιπο χρόνο χέζουν πρόβατα και αγελάδες. Επίσης, μην ξεχνάς το ακόμη πιο πρακτικό θέμα του χορού και των πιθανών mosh pit που μπορεί να συναντήσεις. Αν είσαι άντρας και φοράς flip flops, σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο τώρα.

Κανείς, πέραν της γκόμενας/γκόμενου που σε γουστάρει δεν ενδιαφέρεται αν έχεις γίνει λιώμα. Πίστεψε με, ακόμα και δέκα μπύρες να έχω πιει, το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω σε ένα φεστιβάλ είναι να νταντεύω έναν εικοσάχρονο άγνωστο που έχει έρθει να μου πιάσει τη κουβέντα μασώντας λέξεις ενώ την ίδια στιγμή τσαμπουκαλεύεται με τον ώμο μου. Προς την παρέα του μαστούρη/μεθυσμένου. Το «έχει πιει λίγο παραπάνω» είναι δικαιολογία που έχει σταματήσει να πιάνει από το γυμνάσιο και τη μισή μπύρα που κατεβάσαμε στην τριήμερη που πήγαμε και φανταζόμασταν πως βλέπαμε κίτρινα υποβρύχια. Με δυο λόγια, μαζέψτε τον/την γιατί σε λίγο βγαίνουν οι Mötley Crüe.

Πραγματικά, πληρώνεις ένα κάρο λεφτά για τα εισιτήρια, τις βενζίνες και τα ποτά, κάνεις ολόκληρο ταξίδι για να βρεθείς σε ένα όμορφο μέρος μέσα στην φύση και να ακούσεις μουσική για να καταλήξεις να πλακώνεσαι στο ξύλο; Το πιο πιθανό είναι να βρεθείς έξω από το φεστιβάλ στην καλύτερη ή στο πλησιέστερο νοσοκομείο (αν υπάρχει) στην χειρότερη. Όπως και να έχει, μπορείς να πλακωθείς και σε ένα κλαμπ σπαταλώντας λιγότερα χρήματα.

Καταλαβαίνω πόσο σου αρέσει μια μπάντα και πως μπορεί να νιώσεις όταν την δεις για πρώτη φορά από κοντά. Όμως, με το να χτυπιέσαι σαν το ψάρι έξω από το νερό παραβιάζοντας κατά πολύ τον προσωπικό χώρο των γύρω σου (και όταν λέω προσωπικό χώρο, εννοώ τη μούρη μου), ανοίγοντας μύτες και κεφάλια, μετατρέπεσαι αυτόματα σε συναυλιομαλάκα. Εκτός και αν είσαι στην μέση ενός καλού mosh pit με ανθρώπους οι οποίοι έχουν βρεθεί στο συγκεκριμένο σημείο για αυτόν τον σκοπό. Σε αυτή τη περίπτωση όλα επιτρέπονται.

Δεν υπάρχει κανόνας που λέει πως οι ψηλοί λάτρεις της μουσικής πρέπει να κάθονται από 100 μέτρα και πίσω επειδή εσύ πας σε συναυλίες μια φορά τον χρόνο. Επίσης, μην πρήζεις τους ανθρώπους με την πιο αντιεμπειρική ατάκα που υπάρχει «συγνώμη, μπορείς να πας λίγο πιο δεξιά επειδή δεν βλέπω;». Όχι, δεν με νοιάζει, να πας εσύ πιο δεξιά. Ή αγόρασε το live dvd.

Γενικά μην με ακούς, απλά να περάσεις καλά. Εκτός από τα flip flops και τη μύτη μου.

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.