Πέρασα το καλοκαίρι κάνοντας βλακείες με τους φίλους μου. Δεν είμαστε νέοι πλέον, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι έχουμε γεράσει. Είμαστε κάπου στο ενδιάμεσο - και το ενδιάμεσο είναι ένα περίεργο μέρος, ιδιαίτερα αν δεν έχεις βρεθεί ξανά εκεί. Κάποιοι από εμάς έχουμε παντρευτεί, αλλά κανένας μας δεν έχει παιδιά. Ορισμένοι έχουμε αγοράσει σπίτια, αλλά οι περισσότεροι νοικιάζουμε. Έχουμε φανταχτερές δουλειές, που λέμε ότι μας αρέσουν, αλλά κατά βάθος ευχόμαστε να είχαμε παραιτηθεί: στη μόδα, στα οικονομικά, στη διαφήμιση, στον κόσμο των αθλητικών. Οι λογαριασμοί μαζεύονται, όλοι χρωστάμε στη πιστωτική κάρτα και έχουμε απλήρωτα δάνεια από τα φοιτητικά μας χρόνια. Μέσα σε όλα, η Νέα Υόρκη δεν είναι μια φθηνή πόλη και όλοι μου λένε να προσέχω το μέλλον.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για λίγες μέρες όμως το μέλλον δεν μέτραγε ή τουλάχιστον αυτό είπαμε στους εαυτούς μας. Μαλακιστήκαμε, ήπιαμε, καπνίσαμε, κολυμπήσαμε και κοιμηθήκαμε, φερθήκαμε σαν παιδιά, έστω κι εάν γνωρίζαμε ότι δεν ήμασταν. Η ιδέα των καλοκαιρινών διακοπών είναι στο μυαλό μας από τότε που πηγαίναμε 1η δημοτικού και όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και δυσκολότερο να δεχθούμε ότι μια μέρα όλα αυτά θα τελειώσουν. Ότι θα πάρουμε ξεχωριστούς δρόμους, θα ζήσουμε τις ξεχωριστές ζωές μας και το μόνο πράγμα που θα μας ενώνει θα είναι οι κάρτες στις γιορτές, το ίντερνετ και η νοσταλγία.Για αυτό το λόγο βγάζω συνέχεια φωτογραφίες. Εγώ, το πιο φοβισμέμο άτομο της παρέας, με τη χειρότερη μνήμη και τις μεγαλύτερες προοπτικές να αποτύχω στη ζωή μου. Θέλω η κάμερα να υπάρχει στον κόσμο μου για να δημιουργώ - ίσως έτσι η ζωή μου αποκτήσει κάποιο νόημα. Ακόμα κι αν είναι μια ψευδαίσθηση, τουλάχιστον είναι δικιά μου μέχρι οι φωτογραφίες να ξεθωριάσουν ή έστω μπουν στην αποθήκη γιατί θα πρέπει να έχω χώρο για το παιδικό δωμάτιο.Ακολουθήστε το VICE στο Twitter, Facebook και Instagram.
