We spraken een vrouw die stiekem foto's maakte tijdens haar abortus

Als je me een tijdje geleden had gevraagd waar je foto’s zou kunnen vinden van een abortus, zou ik met mijn mond vol tanden staan. Maar toen ging de website thisismyabortion.com de lucht in, gemaakt door een anonieme vrouw die stiekem met haar mobieltje foto’s had gemaakt van haar eigen abortus.

Vrijwel meteen nadat de site gelanceerd werd, ging hij het hele internet over. Reddit, Twitter, alles. De vrouw, die zichzelf Jane Doe noemt, werd halsoverkop een beroemdheid en een aanjager van het eeuwigdurende debat over abortus. Ze schreef een open brief aan The Guardian en sloeg interviewverzoeken af van vrijwel alle media op aarde, zelfs van het financiële katern van Business Insider. Ik had zelf ook wat vragen.

VICE: Had je beslissing om je abortus te fotograferen te maken met de demonstranten die buiten zwaaiden met spandoeken waar afbeeldingen van dode foetussen op stonden?

Jane Doe: Mijn beslissing was inderdaad een reactie op de anti-abortus-demonstranten buiten de kliniek. De beelden waren zo extreem, zo gruwelijk. Het voelde als een grote inbreuk op mijn recht om vrede te hebben met mijn eigen keuze en op de dokters die hun werk probeerden te doen. Pas veel later besloot ik om de foto’s publiekelijk te maken.

Was het lastig om foto’s te maken tijdens je abortus?

Het proces van stiekem foto’s maken en dat verborgen houden was inderdaad lastig. Ik vroeg om persoonlijke redenen om pijnstillers en die bemoeilijkten het proces aanzienlijk. Ik had vooraf foto’s gemaakt van de behandelkamer, een paar simpele foto’s van de ingreep zelf terwijl die plaatsvond en daarna wat foto’s na de ingreep. Die kun je dus zien op thisismyabortion.com.

Ik zorgde ervoor dat niemand van het personeel in beeld kwam, uit respect voor hun privacy en veiligheid. Ik hield de camera verborgen voor de dokters, want ik wist niet zeker of ze hem af zouden pakken.

Denk je dat de pro-choice-organisaties de procedure van een abortus beter kenbaar zouden moeten maken? Ik heb bijvoorbeeld geen idee hoe een abortus werkt. Ik denk dat er een soort van stofzuigertje bij komt kijken, maar dat is het wel. 

Zeker weten. Ik denk dat zowel pro-choice- als anti-abortus-organisaties de verantwoordelijkheid hebben om de feiten over abortus openbaar te maken op een eerlijke en neutrale manier. Mensen hebben zoveel mogelijk feitelijke informatie nodig om gegronde beslissingen te maken over hun lichaam. Niemand wil beslissen of ze wel of niet een abortus moeten laten doen. Maar als je dat wel moet, is het noodzakelijk dat er betrouwbare medische informatie beschikbaar is over de voor- en nadelen van de behandeling.

Hoe voelt het om viral te gaan met zoiets als dit?

Viral gaan is vermoeiend! Ik ben al bijna een week niet op mijn werk verschenen. Ik heb amper geslapen en heb voor mijn gevoel meer dan tien miljoen uur naar mijn computer gestaard. Ik heb een zenuwtrekje aan één van mijn ogen ontwikkeld en ben begonnen aan het voedselrantsoen dat ik ingeslagen had voor het geval het mis zou gaan tijdens de millenniumwisseling. Het is vermoeiend, maar het maakt me ook nederig en het geeft me kracht.

Hoe waren de reacties?

Wat e-mails en commentaar op de website betreft is het heel gemengd, dat kun je je wel voorstellen, maar in totaal zijn er veel meer dank- en steunbetuigingen dan negatieve reacties. Ik heb openhartige e-mails ontvangen van mannen en vrouwen over de hele wereld die hun persoonlijke verhalen met me delen over zwangerschap, abortus, verkrachting, mishandeling, ouderschap, en ga zo maar door. Het is alsof mensen hunkerden naar een plaats om dit soort dingen te delen en met elkaar in contact te komen. Abortus is een taboe dat veel mensen niet kunnen delen in deze maatschappij. Het is treurig om dat isolement te zien.

En de negatieve aandacht?

Het weekend erna werd er een stuk gepubliceerd op catholic.org en op een paar blijkbaar populaire pro-life-blogs. Op dat moment kwamen er heel wat christelijke e-mails binnen met ferme taal. Ik ontving ook een reactie waarin gelinkt werd naar een nieuwe website, thisismyabortion.org. Dit was mijn officiële reactie:

“Hallo allemaal, ik heb de afgelopen 24 uur veel reacties ontvangen zoals deze, wat niet als een verrassing komt: “JIJ BENT TRIEST, JAMMER DAT JOUW MOEDER JOU NIET GEABORTEERD HEEFT ZODAT JE NU JONGE MEISJES DIE ABORTUS OVERWEGEN KUNT BEINVLOEDEN…” En deze: “Je bent een zieke, zieke trut.”

En veel reacties zoals deze: “Misschien ken je God niet of weet je niet dat abortus een zonde is?

Ik bid voor je!”

Hoewel ik vind dat iedereen recht heeft op zijn mening en geloof, is dit niet een openbaar forum om haat te zaaien, te beangstigen of fanatisme uit te dragen. Ik wil dat deze site veilig is. Reacties zoals die hierboven zullen niet in de discussie worden opgenomen. Thisismyabortion.com is gemaakt om bij te dragen aan een ander beeld over hoe een abortus eruit kan zien. Dit als tegengewicht voor de gewoonlijke beelden.

Hatemail of iedere andere variant op de reacties hierboven kunnen worden geplaatst op een website als thisismyabortion.org, die een ander perspectief biedt over abortus en die beter past bij dat soort meningen. Het lijkt erop dat je daar geen openbare reacties kunt plaatsen, maar je

kunt wel e-mailen.

Denk je dat er een manier is om de demonstranten buiten de abortuskliniek ervan te overtuigen dat wat ze doen niet goed is? Of is dit een onderwerp dat altijd verdeeldheid zal zaaien in Amerika?

Omwille van het respect en het handhaven van mensenrechten, denk ik dat deze mensen opgenomen moeten worden in een instelling. Degenen die verantwoordelijk zijn voor de wetten omtrent abortus moeten ervoor zorgen dat vrouwen altijd een vrije keuze hebben en dat klinieken veilige plaatsen zijn. Er moeten wetten komen die dit soort protesten reguleren binnen een bepaalde straal om een kliniek heen. Voor alles is een goed moment te vinden.

Ik heb een e-mail ontvangen van een katholieke vrouw die me vertelde dat ze persoonlijk tegen abortus is, maar dat ze vindt dat ieder ander zelf een keuze moet kunnen maken. Ze oordeelt niet en vindt dat het niet aan haar is om te bepalen wat anderen kiezen. Ze schaamde zich voor de aanhangers van haar religie en de manier waarop ze anderen behandelen. Ze heeft vrede met

haar verbintenis met God en vindt niet dat ze haar waarden aan iemand op moet dringen. Ze was een inspiratie voor me omdat ze me liet zien hoe je vrede kunt hebben met zowel je eigen keuzes als die van anderen.

Amerika is erg divers qua religie. Er zijn veel voorbeelden van hoe iemand verbonden kan zijn met het geloof. Ik denk dat als alle mensen van alle religies samenkomen om zich in te zetten voor vrouwenrechten, dat echt iets kan veranderen. Je eigen geloof kiezen is net zo belangrijk als zelf kiezen wat er met je lichaam gebeurt.