Je zwarte dollars haal je in Argentinië

Foto eigendom van iStockphoto/Buenaventuramariano

De Argentijnse economie zit in zwaar weer. Dankzij president Cristina Kirchners beleid is handel met andere landen ingeperkt, is er hoge inflatie en is er een tekort aan dollars in zowel de valutareserves van de overheid als op straat. Dat heeft ertoe geleid dat de overheid haar burgers beperkt in het wisselen van Argentijnse pesos voor dollars – een zogenaamde ‘dollarklem’. Maar als we president Kirchner moeten geloven is er niets aan de hand.

“Ik zeg je, er is geen dollarklem,” zei de president eind september in een zeldzaam interview op de staatstelevisie. “Ik kom net terug uit New York en het stikte daar van de Argentijnse toeristen, die vaak naar me zwaaiden. Er is geen dollarklem.” In het beste geval gebruikt de president toeristen in New York als een economische barometer voor haar land, in het slechtste geval is het een glasharde leugen en een belediging voor de intelligentie van de Argentijnse burger.

Feit is dat Argentijnse burgers die pesos willen ruilen voor meer betrouwbare dollars met enorm veel bureaucratisch gedoe te maken krijgen en moeten bewijzen dat ze het land gaan verlaten. “Als je naar buurlanden gaat verkopen ze je lokaal geld, als je naar Amerika gaat krijg je dollars,” zei Marco Mora, een ambtenaar die zich onlangs nog door het hele proces heen worstelde. “Maar hoeveel je ook nodig hebt, je krijgt er vrijwel niks voor.” Hij kreeg uiteindelijk 85 dollar voor een tripje van vijftien dagen naar New York, een stuk minder dan hij hoopte.

Nog erger is het dat de overheid de Argentijnen geen contant geld wil geven. Het geld wordt direct op hun rekeningen gestort. Dat is lekker voor de overheid, die twintig procent belasting ontvangt als haar burgers in het buitenland pinnen of hun creditcard gebruiken. Om deze restricties te omzeilen is er een technisch gezien illegale, maar wijdverbreide zwarte markt ontstaan, bekend als de dólar blue (“blauwe dollar”), waarin pesos geruild kunnen worden voor Amerikaans geld. Als je door het zakencentrum van Buenos Aires loopt, zie je overal louche figuren “Cambio!” (“wisselen!”) roepen.

“De autoriteiten weten wat er aan de hand is, maar ze zijn machteloos,” volgens Marcelo, een van de geldwisselaars. De dólar blue is zo openbaar dat de wisselkoers gepubliceerd wordt in kranten en door een Twitter-account (@DolarBlue) met meer dan 31.000 volgers. Op het moment van schrijven was de onofficiële koers 9.80 pesos per dollar, enkele pesos meer dan de officiële overheidskoers. “Verwacht geen goeie deal als je niet van tevoren opbelt,” zei Marcelo voor hij me meenam naar de veertiende verdieping van een kantoorgebouw, waar een wisselkantoor was gevestigd achter kogelvrij glas. Het voelde een beetje louche, maar wel een stuk beter dan geld wisselen met de overheid.