Als ik denk aan het werk van Zora Sicher, dan moet ik als eerste denken aan het beeld van een jonge vrouw die in een bordeauxrood badpak op een stoep in Brooklyn zit. De vrouw kijkt onverstoord, en zelfs uitdagend, de lens in. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden. En dat gevoel roep je niet zomaar bij me op, omdat ik een professional ben en sowieso hartstikke veel fotografie zie, en, uiteraard, leef in ons huidig digitale, en visuele tijdperk.
Advertentie
De foto werd in 2016 gepubliceerd in ‘The Cut’, een onderdeel van New York Magazine. Het was onderdeel van een rubriek waarin fotografen werden gevraagd hun vrienden in de allermooiste zwemkleding te fotograferen. Sicher had haar vrienden neergezet op die stoep. Ze schoot foto’s van ze, terwijl ze een beetje zaten, kletsen, lachten en staarden met hun zwempakken aan en hun haar wapperend in het zomerbriesje.Alle foto’s die Sicher heeft gemaakt voor de serie zijn een inkijkje in iemands leven. Ze zijn een prettige afwisseling ten opzichte van de geoliede en opgemaakte gezichten die je meestal ziet op zomerse foto’s. En dat komt niet zomaar door de opdracht, maar doordat het Sicher’s eigen stijl is. Haar werk, dat gepubliceerd is in Pringle of Scotland, Dazed en Allure behelst altijd ditzelfde sentiment. De persoon die je te zien krijgt is authentiek, en niet zomaar een model voor een advertentie.“Ik vind het belangrijk dat er een conversatie aan de gang is. Dat heeft te maken met de relatie die ik heb met de persoon die ik op de foto zet,” zegt Sicher aan de telefoon. Toen ik haar sprak was ze in Mexico, waar ze in februari een expositie cureert. “Ik denk dat je wel kan zien dat er een dialoog bestaat tussen hoe de persoon over wil komen, en mijn lens.” Ze vroeg zich af of sommige mannelijke fotografen die dialoog tussen subject en de fotograaf misschien niet bevragen, respecteren of onderzoeken – vooral als het een vrouwelijk subject betreft – zoals sommige vrouwen dat wel doen. “Ik ben het zo zat dat het vaak voelt alsof de fotograaf helemaal geen dialoog aangaat met zijn vrouwelijke subject. Het is meer zo van: dit is hoe ik je wil zien, dus zo ga ik je vastleggen.”
Advertentie
Die dialoog miste ze lange tijd ook in haar eigen werk. Maar toen ze eenmaal die dialogen begon te initiëren met haar subjecten, begon de betekenis van haar werk te groeien. “Ik ben op dit moment op een punt in mijn leven waarop ik gewoon de hele tijd met mensen wil kletsen. Ik wil begrijpen waar al deze verschillende mensen vandaan komen,” vertelt Sicher. “Ik heb nooit een zwijgende fotograaf willen zijn.”
