Arabische vrouwen vertellen hoe ze onder hun uithuwelijking uit probeerden te komen

In sommige Arabische families wordt het als recht en plicht van de ouders gezien om te bepalen met wie hun dochter zal trouwen. Deze gedwongen huwelijken komen voort uit een eeuwenoude traditie – en tradities veranderen nu eenmaal niet zo makkelijk. Als de dochters in kwestie geen rooskleurige toekomst voor zich zien met de man die voor hen is uitgekozen, kan het dan ook lastig zijn om onder het huwelijk uit te komen.

Ik vroeg vier Arabische vrouwen hoe zij hebben voorkomen dat ze moesten trouwen met de man die hun ouders voor hen hadden uitgekozen. Ze vertelden me over catfish-pogingen, een vervalste huwelijksakte en een spontane liefde voor sigaretten.

Mary (25), uit Syrië
“Na de scheiding van mijn ouders trok ik in bij mijn oom en tante, en hun drie zonen. Toen ik 19 werd, besloot mijn tante uit het niets dat het de hoogste tijd voor me was om te trouwen. Hoewel mijn neven als broers voor me waren, koos ze haar middelste zoon uit als mijn toekomstige echtgenoot. Hij was een jaar ouder dan ik en we studeerden aan dezelfde universiteit. Het voelde alsof ik met mijn broer moest trouwen, dus uiteraard was ik tegen het huwelijk. Maar mijn tante weigerde te luisteren. Haar zoon, Amjad, wilde ook niet met mij trouwen omdat hij al een vriendin had. ‘Nee’ zeggen tegen zijn moeder was echter ook geen optie voor hem.

Ik probeerde mijn ouders te overtuigen om in te grijpen, maar ook zij luisterden niet naar me. Ik stond er helemaal alleen voor. Voor mijn gevoel was er maar één manier om dit op te lossen: ik zou mijn tante vertellen dat Amjad stiekem met zijn vriendin was getrouwd. Zijn vriendin vond het geen probleem om mee te gaan in mijn leugen. Ze hield van hem en wilde ook niet dat hij gedwongen met mij zou trouwen. Samen vervalsten we een huwelijksakte. Erg overtuigend zag het er niet uit, maar mijn tante trapte erin. Ze stond erop dat ze zijn vriendin zou ontmoeten, en gelukkig bleek ook dat een succes. Tijdens hun kennismaking gedroeg zijn vriendin zich precies zoals een perfecte vrouw dat in onze cultuur hoort te doen. Mijn tante was om. Amjad wist niks van ons plan af. Pas toen zijn moeder hem met het nephuwelijk confronteerde, kwam hij erachter. Gelukkig vond hij het prima om het spelletje mee te spelen. Een paar maanden later ging ik bij mijn tante uit huis en trok ik bij m’n moeder in, terwijl Amjad en zijn vriendin – deels dankzij mij – officieel trouwden.”

Miral (26), uit Palestina
“Toen mijn ouders mijn huwelijkspartner hadden uitgekozen, was mijn eerste ingeving om ervoor te zorgen dat hij me zo erg zou haten dat hij me wel moest dumpen. Hij vertelde me dat hij een hekel aan de geur van sigarettenrook had, dus begon ik sigaretten en waterpijp te roken. Hij zei dat hij dol was op lang haar, dus knipte ik mijn haar af. Hij bleef maar praten over zijn liefde voor klassieke muziek, dus stelde ik uren aan afspeellijsten samen vol popmuziek, die ik hem dwong te luisteren. Toen hij zei dat hij een groot gezin wilde, antwoordde ik dat ik een hekel had aan kinderen. En als we op date gingen of een bruiloft bezochten, droeg ik opzettelijk de meest ongepaste outfits om hem af te schrikken.

Ondanks al mijn pogingen om een verschrikkelijke vrouw te zijn, dumpte hij me niet. Hoe hard ik ook mijn best deed, hij bleef maar zeggen dat hij van me hield om wie ik was. Door die hele houding kon ik hem maar moeilijk vertrouwen. Het voelde als een val - alsof zijn liefde enkel een toneelstukje was, en hij na ons huwelijk alles aan me zou proberen te veranderen. Ik moest een manier vinden om er voor eens en altijd een einde aan te maken. Ik reactiveerde een oud Facebook-account, gaf mezelf een nieuwe naam en vulde de pagina met foto’s van een Roemeense vriendin die als model werkte. Vervolgens begon ik mijn verloofde flirterige berichtjes te sturen vanuit deze nieuwe persoon, die ik Emma had genoemd. Hij stuurde vrijwel meteen een berichtje terug en was niet bang om me achter mijn rug om belachelijk te maken. Hij vertelde zelfs hoe hij wachtte op het moment dat hij zijn droomvrouw zou ontmoeten.

Nadat ik genoeg uitspraken van hem had verzameld, confronteerde ik hem met de berichtjes die ik op zijn telefoon had gelezen. Ik bleef hierna nog een tijdje met hem praten als Emma, maar mijn alter ego verdween uit het niets toen hij me vroeg of we konden videochatten.”

Asma’a (35), uit Jordanië
“Ik kom uit een groot, traditioneel gezin met twee dochters en vier zonen. Al sinds mijn jeugd kon ik niet goed overweg met mijn moeder. Ze was streng, humeurig en leek alles wat ik deed af te keuren. Toen ik eindelijk uit huis ging om te gaan studeren, genoot ik dus volop van de vrijheid die ik nu voor het eerst had. Ik feestte veel, sloot me aan bij politieke groeperingen en had een jonger vriendje. Maar niet lang nadat mijn ouders erachter kwamen dat ik een relatie had, besloten ze me uit te huwelijken.

Op een dag namen mijn moeder en zus me mee uiteten. In het restaurant moest ik kennismaken met een vrouw die een bruid zocht voor haar rijke zoon die in Amerika woonde. Ik sloeg het aanbod af en mijn moeder ontplofte bijna. Ze beschuldigde me ervan dat ik geen maagd weer was. Volgens haar moest dat wel de reden zijn dat ik zo’n goed aanbod afsloeg. Jammer genoeg geloofde mijn vader haar, en weigerden ze me terug te sturen naar de universiteit.

Uiteindelijk was mijn broer degene die me eruit wist te praten. Hij zei tegen m’n ouders dat hij de man, waaraan ze me wilden uithuwelijken, twee dagen daarvoor had gezien. Hij zou dronken en gewelddadig zijn geweest, vertelde hij aan mijn ouders. Alles eraan was gelogen, maar mijn moeder geloofde het en besloot dat ik toch niet met hem hoefde te trouwen. Hoewel ik niet langer uitgehuwelijkt zou worden, waren ze nog steeds boos genoeg op me om me niet terug te laten gaan naar de universiteit. Toen mijn vriendje afstudeerde, vroeg hij me ten huwelijk. Mijn ouders wezen zijn aanzoeken meerdere malen af, maar uiteindelijk lieten ze me toch met hem trouwen.”

Dalia (32), uit Egypte
“Mijn vader heeft zich nooit echt beziggehouden met mijn liefdesleven, maar mijn moeder probeerde me altijd aan iemand te koppelen. Er was iedere keer wel een reden voor me om nee te zeggen: hij is kaal, hij is te oud, hij draagt groene sokken. Maar iedere keer als ik haar de echte reden gaf (dat ik liever mijn school af zou maken en van mijn jeugd wilde genieten) begon ze over het belang van tradities.

Toen ik aan de universiteit begon, dacht ik dat ze eindelijk zou beseffen dat ik een volwassene was die zelf keuzes kon maken. Maar mijn moeder dacht daar anders over. Op een dag verraste ze me met de boodschap dat ze een man voor me had gevonden. Zijn familie zou diezelfde avond nog langskomen om me te ontmoeten. Ik was woedend en voelde me enorm vernederd. Maar zelfs na een uur ruzie te hebben gemaakt, bleef mijn moeder voet bij stuk houden.

Uiteindelijk ging ik akkoord met haar plan om zijn familie te ontmoeten, maar ik was vastbesloten om mijn moeder een lesje te leren. Terwijl mijn verloofde en zijn familie ons huis binnenstapten, probeerde ik te bedenken wat de hoofdpersoon van een slechte romantische comedy in mijn situatie zou doen. Ik liep mijn kamer in, opende mijn kledingkast en trok de meest verschrikkelijke kleding aan die ik kon vinden. Mijn outfit bestond uit een regenboogblouse, een oude spijkerbroek en badslippers. Mijn make-up zag eruit alsof het door een vijfjarige was gedaan. Ik zag er volkomen belachelijk uit.

Niet veel later liep ik onze woonkamer in, die nu vol zat met mijn toekomstige schoonfamilie. In mijn handen droeg ik een dienblad met de walgelijkste koffie die in de geschiedenis van de mensheid is gezet. Mijn vaders gezicht kleurde felrood terwijl hij zijn lach probeerde in te houden. Mijn moeder wreef nerveus in haar handen en zette een ongemeende neplach op die ik maar al te vaak had gezien. Mijn zus excuseerde zich snel, voor ze de kamer uit vluchtte en net buiten de deur in lachen uitbarstte.

Het was doodstil in de kamer, tot ik na een paar minuten naar mijn moeder keek en zei: “Als jullie het niet erg vinden, laat ik jullie verder alleen om volwassen zaken te bespreken”. Nadat mijn verloofde en zijn familie weer vertrokken waren, rende ik meteen op mijn vader af. Hij lachte en omhelsde me toen ik hem vroeg of hij me kon beschermen voor mijn moeder. Mijn moeder was furieus, maar mijn vader zei dat ze me met rust moest laten zodat ik me op mijn studie kon richten. Daar hielden haar plannen op.”