Weer een slapeloze nacht in Caïro

Het laatste probleem in Caïro begon zoals zo vaak met het leger die een jonge gast iets te hardhandig aanpakte.

Dit keer was het pure mishandeling. De jongeman, genaamd Aboudi, hoorde bij een groep revolutionairen die een kleine bezetting houden buiten het parlementsgebouw bij het Tahrir-plein. Sinds eind november zitten ze daar, omdat ze willen dat de minister-president niet in zijn functie treedt. Hij is in feite benoemd door het leger. Maar het leger heeft aangekondigd dat verkozen ambtenaren niet mogen beslissen over de grondwet. Daarnaast ontvoert de geheime politie nog steeds activisten die meer democratie willen.

Aboudi wakkerde de spanningen aan tussen de demonstranten en de verschillende partijen die vechten voor de macht in Caïro. ‘s Ochtends vroeg werd hij opgepakt in zijn bezettingskamp. Hij werd een uur vastgehouden. De militairen sloegen hem zo hard in elkaar dat hij zijn ogen niet meer kon open doen.

Toen de demonstranten zagen wat er met Aboudi was gebeurd, confronteerden ze de soldaten en escaleerde het geweld rond drie uur 's nachts.

Ergens op de vrijdagochtend ging deze vrouw naast haar rolstoel zitten en kroop ze in een kartonnen fort. Ze zat midden in het gevecht, maar ze leek niet echt bezorgd om wat er om haar heen gebeurde.

Soldaten en stillen dreven revolutionairen richting de Kasr Al Aini-straat. Daar vermaakten de soldaten zich door de rest van de dag projectielen vanaf de elfde etage  naar demonstranten te werpen. Ze gooiden stenen, keramiek, glas, tegels, oliebommen en minstens één keukentrapje. Bij het schrijven hiervan, zo’n 36 uur nadat het allemaal begon, zijn ze daar nog steeds mee bezig.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe beangstigend het is als er overal brokstukken van die hoogte naast je kapotvallen op de grond. Ik zag tientallen mensen buiten bewustzijn en bebloed worden weggedragen. Een jongen werd in zijn gezicht geraakt door een stoeptegel die van de elfde etage viel. Toen ik ‘s nachts probeerde te slapen, werd ik steeds wakker met hetzelfde beeld van de regen van voorwerpen. Ik weet zeker van dat ik niet de enige ben.

Het is moeilijk te omschrijven hoe “ongeorganiseerd, losgeslagen en gewelddadig” het leger is, zoals een vriend van mij het omschreef. Ik ben gewend aan het krachtige optreden van de Londense Met, maar die hebben nog een zekere discipline en meedogenloze logica. (En zijn waarschijnlijk ook effectiever.) Deze jongens gooien stenen en oliebommen, halen uit met gigantische knuppels en nemen individueel de beslissing om mensen in elkaar te slaan.

Ze schoten met scherp.

Hier een indruk van het harde geweld wat het leger gebruikte, kort nadat de revolutionairen probeerden in te breken in het parlementsgebouw. Je ziet hier dat de demonstranten dichtbij de poorten komen:

Toen ze dat deden, omsingelde het leger de demonstranten. Ze arresteerden en sloegen veel mensen. Ik was blij dat ik ontsnapte met alleen een klap op mijn hoofd.

Deze vrouw werd gepakt door het leger. Dit is hoe ze eruit zag toen ze haar lieten gaan. Ze had bloedspetters op haar spijkerbroek.

Maar de revolutionairen hervormden, hergroepeerden en vielen opnieuw aan. Rond één uur ‘s nachts stond het Ministerie van Transport in brand. Gek genoeg brandde het niet helemaal af.

Zaterdagochtend lanceerde het leger een nieuwe aanval. Ze raasden over Tahrir. Ze sloegen en arresteerden zowel demonstranten als passanten en verwoestten kramen en auto’s. Een paar overgebleven tenten staken ze in brand. Opnieuw gooiden ze stenen en opnieuw sloegen ze weerloze mensen die op de grond lagen.

Toen bereikte het leger het mediakantoor waar ik werkte aan het plein. Ze namen verschillende camera’s in beslag, maar ze merkten ze niet allemaal op. Ik denk dat ze wilden verhinderen dat foto’s als deze naar buiten kwamen.

Op zich viel de inval best mee. Maar Adam Akary van Al Jazeera English twitterde zijn ervaring van de inval in het Ismailia hotel. Daar zat hij met verschillende journalisten. “Ik wist een opslagkast te vinden. Op het juiste moment klom ik op een ladder om me er te verstoppen. In het donker hoorde ik de geluiden van de geluiden van het geweld.”

Op het moment van schrijven zijn negen mensen gestorven en zijn er honderden gewond. Het vechten gaat ondertussen onverminderd door.

@tom_d