Nicolas Jaar heeft liever niet dat je seks hebt op zijn liedjes

Op donderdag 30 juni trad Nicolas Jaar op in Paradiso, na een concert van Ice Cube. ’s Middags mocht ik bij de 21-jarige maker van mooie, dromerige muziek langskomen voor een gesprek waarvan ik alleen maar kon hopen dat het leuker zou worden dan het interview dat ik ooit met Ice Cube had. Dat werd het, ondanks de wrok die Nicolas een half uur lang koesterde jegens de carpaccio en de caesar salade die hij at. Oh, en mocht je hem in Paradiso gemist hebben: Nicolas staat zondag 10 juli op PITCH Festival.

VICE: Hoi Nicolas! Heb je vandaag al veel suffe vragen moeten beantwoorden?
Nicolas Jaar: Werkelijk IEDEREEN vraagt me of het waar is dat ik eigenhandig natuurgeluiden opneem. Echt, wie kan het nou schelen of ik er wel of niet op uit trek om het geluid van kabbelend water op te nemen?

Mij niet, in ieder geval. Ik hoor liever of je niet gek wordt van dat eeuwige gelul over of je nu wel of geen dansmuziek maakt.
De media schrijven graag dat ik geen dansmuziek maak. Onzin. Alles is dansbaar. Voor mensen met gevoel in hun benen, althans.

Ik ken mensen die de paringsdans doen op jouw muziek.
Eh, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan. Ik vind het prima als mijn nummers doen denken aan seks, maar ik weet niet of ik het ermee eens ben dat mensen daadwerkelijk seks op mijn muziek hebben.

Een vriend van me gaat regelmatig in bad met je album Space Is Only Noise aan. Als hij meisjes meeneemt in bad, dan zeggen zij vaak dat ze je muziek eng vinden. Hoe vind je die?
Ik zeg je één ding over die vriend van jou: hij is zelf eng. Los daarvan: ik kan me ergens wel voorstellen dat sommige liedjes een beetje griezelig worden gevonden. Maar wat de ene persoon als eng ervaart, noemt een ander droevig of prachtig. Zie je dit rare sausje in mijn salade?

Komen er na optredens wel eens mensen naar je toe om iets over je muziek te zeggen?
Ja. Zo is mijn muziek al zeker vijf keer orgastisch genoemd.

Daar heb je de seksconnotatie weer!
Ik vind het niet erg hoor, dat mijn muziek seksuele gedachtes losmaakt. Maar muziek om baby’s op te maken, dat is Stevie Wonder of Al Green. Niet Nicolas Jaar.

Iemand zei me dat ik je eigenlijk wat intelligentere vragen zou moeten stellen, gezien jij een intelligente jongen bent. Je studeert Comparative Literature in New York toch?
Klopt.

Goed. Daar gaan we. Roland Barthes stelt in zijn essay La mort de l’Auteur dat de auteur en hetgeen hij schrijft los van elkaar moeten worden gezien, en dat interpretatie louter in de tekst zelf te vinden is. Hoe denk jij daarover?
Helemaal mee eens.

Duidelijk. Gaat die theorie ook op voor jouw muziek?
Absoluut. Toen ik Space Is Only Noise maakte, had ik niet voor ogen om de luisteraar iets te vertellen. Ik heb alleen een microcosmos gemaakt, een landschap van 360 graden waarin mensen kunnen doen wat ze willen. Daar heb ik als schepper verder niks mee te maken.

Wie is je favoriete poststructuralist?
Derrida.

Waarom? Ik vind Derrida nogal een ingewikkelde man.
Oh, ik begrijp hem ook verre van helemaal hoor. Maar door hem ben ik na gaan denken over geesten. Ik denk altijd na over geesten als ik muziek maak.

Ik vind het opeens heel logisch dat die badderende meisjes je muziek eng vinden. Geloof je in geesten?
Ja, in die zin dat ik geloof dat niemand ooit echt doodgaat. Ik zie geesten graag als een mogelijkheid, als potentiële mensen. Beeld je eens in dat je in een leeg, oud huis bent waar misschien toch iemand is; een soortgelijk gevoel probeer ik in mijn muziek te stoppen. Ik creëer graag stilte die misschien toch geen stilte is. Veel van mijn remixes zijn hier een soort studie op. Ze zijn ergens heel dansbaar, maar er zit toch iets verdrietigs in. Ik laat graag geesten rondspoken in mijn muziek.

Je staat komende zomer onder andere op Roskilde, PITCH en Melt! Ben je beetje van de festivals?
Nee. Ik vind het leuk om er op te treden, maar ik ben absoluut niet dol op de rest. Ik doe nooit drugs, dus…

Ik ook niet, maar ik vind festivals wel leuk.
Dat hele kampeergedoe is niks voor mij. Wat een grote porties hebben ze hier zeg. Van dit bord zouden vijf mensen kunnen eten.

Zou je me een boek kunnen aanraden dat ik kan lezen tijdens een slapeloze ochtend in mijn hete tent?
Iets van Roald Dahl? Ik denk dat je daar wel plezier mee kunt hebben op een festival. Waarom de fuck zit er brood in de carpaccio? Gekke Hollanders.

Ik denk dat ik je alleen ga laten met je eten.
Dit is echt een slechte caesar salade. Er zit ham in. Ham!

Foto’s van de avond in Paradiso staan hier. Nicolas Jaar kun je zondag 10 juli bezichtigen op PITCH Festival. Verder zal hij onder andere te zien zijn op Melt!

GIDI HEESAKKERS