Als twintiger bij je ouders wonen is niet het einde van de wereld

Als je volwassen bent is het verre van ideaal om bij je ouders te wonen. Het is bijvoorbeeld prettig om je eigen huis te hebben, zodat je zelf kan bepalen welke planten je koopt, om ze vervolgens nooit water te geven. Of om je eten te laten aankoeken in een sauspan, zonder dat je moeder je volledige naam tegen je schreeuwt. Of om gewoon een plek te hebben die van jou is.

Het is dan ook ongelukkig dat jongeren steeds langer thuis blijven plakken. Uit een onderzoek van het CBS uit 2014 bleek dat de gemiddelde leeftijd waarop jongeren hun ouderlijk huis verlaten tussen 2002 en 2012 is gestegen van 22,4 tot 22,8 jaar.

Maar er is hoop, want thuiswonen hoeft niet per se vervelend te zijn. Denk aan alle voordelen: je hebt ten minste ouders die je onderdak bieden totdat je een baan hebt gevonden of hebt uitgevogeld wat je met je leven aan moet. Maar als dat niet goed genoeg voor je is, verwende kleuter, zijn hier nog een paar voordelen van samenwonen met de mensen die je gemaakt hebben.

Thuiswonen geeft je, zeker als je net afgestudeerd of werkloos bent, een goede kans om de zaken op een rijtje te zetten. Stel dat je het grootste deel van je magere salaris kwijt bent aan een minuscuul hol om in te wonen, dan heb je wel andere dingen om je druk over te maken. Als je thuiskomt na een dag slavenarbeid te hebben verricht achter een stoffig bureau, heb je geen zin meer om serieus na te denken over je leven. Het idee is dat de stabiliteit van het gezinsleven je de ruimte biedt om te bouwen aan wat je motiveert, en in stappen toe te werken naar een baan die je echt wil. Of op z'n minst eentje die je niet intens haat.

Emerald, een 25-jarige leraar in opleiding, woont al twee jaar bij haar ouders in het Engelse Sheffield. De vastigheid van het leven thuis – en de adviezen van haar ouders – heeft haar geholpen om alle dingen te benoemen die ze stom vindt aan het werkzame leven. Zo kwam er achter dat een baan als leraar iets voor haar was. Zonder de luxe om "de tijd te hebben om te gaan zitten en denken, een sollicitatiebrief te schrijven en het gewoon te proberen," zou ze dit pad waarschijnlijk nooit zijn ingeslagen.

Volgens meerdere mensen met wie ik hierover heb gesproken, is de kans om de band met je ouders te versterken een van beste dingen aan thuis blijven plakken of weer bij je ouders intrekken.

Bryony, een 26-jarige communicatieadviseur, woonde acht maanden bij haar ouders toen ze op zoek was naar werk. Ze noemt "tijd doorbrengen met mijn ouders nu we allemaal volwassen zijn" als een van de belangrijkste pluspunten van die tijd. "Ik was wel een beetje bang dat we net zulke ruzies zouden uitvechten als toen ik een tiener was, maar het was eigenlijk heel fijn, en ik heb het idee dat ik ze veel meer heb leren kennen als mensen, in plaats van als ouders."

Ze heeft een punt: je ouders zijn net mensen, zoals je die tegenkomt bij het boodschappen doen of in het café. Ze hebben waarschijnlijk best een paar goede verhalen te vertellen, en dat zullen ze ook wel doen nu je een leeftijd hebt bereikt waarop ze je kleren niet meer voor je kopen. Gebruik de tijd die jullie samen doorbrengen door te praten, in plaats van jezelf op te sluiten in je kamer en door je Instagramfeed te scrollen tot de batterij van je telefoon leeg is.

"Geniet ervan," zegt Helen, een 25-jarige lerares uit Birmingham. "Er komt waarschijnlijk geen moment meer in je leven waarop je zoveel tijd met je ouders door gaat brengen. En er komt een moment dat je dat contact gaat missen."

Er is niets mis mee dat dit een belangrijke reden is om weer bij je ouders te gaan wonen, als je überhaupt al een keuze hebt. Maar je kan dit niet zonder meer in je zak steken. Je kan niet gewoon op de bank gaan liggen, tegen je vrienden zeggen dat je werkt aan een carrière als schrijver, en ondertussen geen woord op papier zetten en wachten tot een uitgever je via LinkedIn een bericht stuurt met de vraag of hij alsjeblieft je boek uit mag geven.

"Gebruik het als vangnet, maar pas op dat het geen hangmat wordt," zegt Rob, een personal trainer van 28 uit Londen. "Gebruik het geld als een fundering, zodat je een basis hebt voor als je je eerste stappen richting onafhankelijkheid gaat zetten. Focus je op een bepaald doel."

Dat doel kan van alles zijn, van sparen voor iets groots als een eigen appartement of een vervolgopleiding, tot kleine maar minstens net zo belangrijke dingen als een cursus InDesign of borduurlessen, zodat je verschrikkelijke borduurwerkjes met rapteksten kunt maken om te verkopen op Marktplaats. Het stellen van doelen geeft je iets om naartoe te werken, weerhoudt je ervan een lamzak te worden, en is goed tegen je zelfmedelijden.

Een op de vier mensen krijgt in zijn leven te maken met psychische gezondheidsklachten, en jongeren in het bijzonder kampen geregeld met angsten en depressies. Hoewel iedereen zijn eigen manier heeft om daarmee om te gaan, is de stabiliteit van een ouderlijk huis bevorderlijker voor je geest dan – bijvoorbeeld – samenwonen met een stel huisgenoten die een passie voor luid schreeuwen en cocaïne hebben.

Een depressie was voor Emerald de doorslaggevende factor in haar beslissing om weer bij haar ouders in te trekken. Ze woonde in het buitenland en had weinig vrienden, en had steeds meer moeite met haar dagelijkse beslommeringen.

"Toen ik terugkwam zat ik niet zo lekker in mijn vel," zegt ze. "Ik vond het lastig om op te staan en dingen te gaan doen, en het was fijn om een plek te hebben waar ik niet gewoon de hele dag in bed kon blijven liggen. Op een gegeven moment dwongen mijn ouders me om op te staan. Dat was wel een prettige steun. Daardoor had ik de ruimte die ik nodig had om aan mezelf te werken, naar de dokter te gaan, therapie te nemen – mezelf uit de knoop te halen."

Onthoud dat kunnen terugvallen op een huurvrij, zwaar gesponsord bestaan een enorme luxe is, en geen fundamenteel mensenrecht. Behandel je ouders met respect, ga niet lopen zeuren als ze je vragen je eigen was te doen, en bewaar je teennagels niet in een TicTacdoosje op je nachtkastje, want je moeder heeft gelijk, dat is inderdaad fucking smerig.

Intrekken bij je ouders, die op je passen en voor je zorgen, is een luxe waarop maar een kleine groep geluksvogels op kan rekenen, wees je daarvan bewust.