Je hersenen kunnen maar een paar goede vrienden aan

Als de wereld een toneel is, en alle mannen en vrouwen acteurs daarin, dan heeft iedereen waarmee je praat een bepaalde rol. Maar het lijkt erop dat al die acteurs inwisselbaar zijn.

Eerder onderzoek suggereerde dat, ondanks dat we duizenden Facebook-vrienden hebben, het onmogelijk lijkt om een IRL sociaal netwerk te hebben van meer dan ongeveer 150 mensen. Dat getal wordt ook wel "Dunbar's nummer" genoemd, vernoemd naar de antropoloog Robin Dunbar die het het eerst voorstelde. Het kan variëren van persoon tot persoon, maar zelfs in kleine kringen is er een beperking aan hoeveel aandacht iemand kan uitdelen.

Een nieuw onderzoek gepubliceerd in PNAS, stelt dat mensen een "één erin, één eruit" beleid hanteren - elke keer dat je bevriend raakt met een nieuw mens, wordt iemand anders er onbewust uitgezet.

"Hoewel sociale communicatie nu makkelijker is dan ooit, lijkt het erop dat ons vermogen om emotioneel nauwe relaties te onderhouden eindig is," vertelt Felix Reed-Tsochas, een onderzoeker aan de Universiteit van Oxford en mede-auteur van het onderzoek. "Het aantal varieert tussen verschillende mensen, maar wat universeel geldt is dat individuen slechts de mogelijkheid hebben om nauwe relaties te onderhouden met een klein aantal mensen. Dat betekent dus ook dat nieuwe vriendschappen oude vriendschappen 'degraderen.'"

Om deze theorie te testen, volgden de onderzoekers 24 Britse studenten nadat ze klaar waren met de middelbare school en gingen studeren of werken. De onderzoekers gebruikten zowel enquêtes als automatisch bijgehouden telefoondata om erachter te komen wie hun "beste" vrienden waren.

Zoals je misschien vermoedt (je bent tenslotte een mens, hopelijk met minimaal een aantal vrienden), werden de meeste telefoongesprekken gevoerd met een klein aantal goede vrienden en familie. Als deze telefoontjes in een grafiek geplot worden, dan zie je dat weinig mensen het grootste deel vormen, met een lange, afnemende staart van anderen.

Het meest verassende resultaat was echter het feit dat het niet uitmaakte welke wie als beste vrienden werden aangegeven, of welke vrienden uiteindelijk uit het zicht werden verloren: de vorm van de grafiek bleef nagenoeg hetzelfde.

Wat dat in andere woorden betekent, is dat wanneer je een nieuwe beste vriend ontmoet, zij waarschijnlijk de plek innemen van je oude bff in je sociale kring - het is onwaarschijnlijk dat je evenveel contact houdt met de oude vriend. Volgens de auteurs blijft de "sociale handtekening," of grafiek van een individueel persoon "stabiel en houdt een karakteristieke vorm aan in de loop van de tijd, onbeïnvloed door veranderingen in het netwerk."

"Zo lijken individuen dus te verschillen in hoe ze hun beschikbare tijd verdelen tussen hun vrienden, ongeacht wie die vrienden zijn," gaan de auteurs verder. En zeg nou niet dat je in contact blijft via GChat of Facebook of dat je ze nog wel ziet: het onderzoek toont aan dat "deze bevinding niet allen geldig is voor belfrequentie, omdat de belfrequentie correleert met de emotionele verbondenheid en de frequentie van IRL-ontmoetingen."

De volgende keer dat een van je oude vrienden dus vraagt wat er tussen jullie is gebeurd, heb je een goede reden om te zeggen dat het niet aan hen ligt, maar aan jezelf. Of je kan ze glashard vertellen dat je niet kan groeien als persoon als je met ze omgaat. De onderzoekers vonden deze belemmeringen zonder uitzondering bij alle proefpersonen.

"Vanwege deze belemmeringen kunnen individuen niet het aantal vrienden waarmee ze maximaal communiceren vergroten, maar moeten ze een aantal individuen downgraden of niet meer zien om nieuwe emotioneel intense toevoegingen te doen aan hun netwerk," schrijven ze.

Zeg ze dat het niks persoonlijks is, je moet er gewoon voor zorgen dat de vorm van je "sociale handtekening" intact blijft. Ze vinden waarschijnlijk hetzelfde.