The Creators Project staat deze hele week in het teken van digitale kunst. Samen met vooraanstaande kunstenaars, curatoren, galeriehouders en verzamelaars verkennen we de kunstwereld van morgen.

Voor onze themaweek over digitale kunst cureert de Nederlands-Braziliaanse digitale kunstenaar Rafaël Rozendaal iedere dag een van zijn favoriete digitale (meester)werken. Vandaag: Various Self Playing Bowling Games van Cory Arcangel.

Wat is digitale kunst? Net zoals met zoveel dingen in het leven zijn er ook hier geen duidelijke scheidslijnen. De computer dicteert alles. Nu we kunst steeds meer op schermen zijn gaan bekijken, is alle kunst digitaal geworden. Schilderijen zijn digitale kunst omdat je ze op je telefoon bekijkt. Performancekunst, beeldhouwkunst, installaties, poëzie: het leeft allemaal in het netwerk. Voor deze reeks richt ik me op met computers gemaakte bewegende afbeeldingen – bewegend beeld dat zonder computers niet had kunnen bestaan. Alle kunst is digitaal, maar deze kunst is extra digitaal.

Ik ben altijd een beetje huiverig als ik om mijn favorieten gevraagd word, want ik vind een niet-hierarchische aanpak altijd beter als het over het digitale gaat. Ik hou ervan dat het internet zo'n één enorme oersoep van informatie is, waarin niemand elkaar kan tegenhouden om te zeggen wat ze vinden.

Dat gezegd hebbende, kan het nooit kwaad om te praten over werk dat je mooi vindt. Daarom hier één van mijn favoriete digitale werken:

Various Self Playing Bowling Games van Cory Arcangel (1978, VS) is een videoinstallatie waarbij verschillende bowlinggames op een wand worden geprojecteerd. De videospellen komen uit de jaren zeventig tot nu, en worden getoond in chronologische volgorde. Elk van de games is door de kunstenaar zo gehackt dat er alleen maar ballen in de goot worden geworpen. Het is niet alleen een geschiedenis van bowlen in videogames, maar ook van de grafische representatie in het algemeen – van gepixelleerde abstractie tot realisme.