​De underground housesound van Frankrijk: wereldwijs, diep, en gestript tot zijn essentie
Foto Brawther via RT-Agency

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

​De underground housesound van Frankrijk: wereldwijs, diep, en gestript tot zijn essentie

“Je zou de Parijse stijl sophisticated kunnen noemen, gekenmerkt door de stad, de architectuur en de mode – het is een kunstvorm.”

'The deep house sound: New York, Chicago, Detroit, Paris. The deep house sound, music for the soul.' De voice-over in de saxhousehit What's New van St Germain uit 1995 laat weten dat Frankrijk hartstikke meetelt in de deephousescene. In het begin van de jaren negentig waaide dat geluid vanuit New York over naar Europa, en in Frankrijk pikten producers dit snel op en dipten het in een Frans sausje.

Deze samensmelting van invloeden hoor je nu nog terug in de tracks van hedendaagse artiesten uit Frankrijk. Maar kunnen we zeggen dat er sprake is van dé Franse housesound? THUMP ging op onderzoek uit en vroeg het aan Franse en Nederlandse producers en dj's die een liefde hebben voor alles wat Frans, diep en groovy is.

Advertentie

Franse verfijning zonder hysterie
Alex Salvador en Daan Groeneveld runnen Tomorrow Is Now, Kid!, een Amsterdams label dat de afgelopen jaren veel Franse producers naar Nederland heeft gehaald tijdens clubavonden. Zij werden mede geïnspireerd door My Love is Underground, het Parijse label van dj Jeremy Underground, en daarom haalden ze de Franse selecteur in 2012 voor het eerst naar Amsterdam. Jeremy Underground staat bekend om het draaien van soulvolle New York house uit de nineties met een positieve vibe. Volgens Alex Salvador werden hij en Daan aangestoken door de verdieping, energie en kennis die Jeremy had van het old school geluid: "De manier waarop Franse artiesten omgaan met die New York sound is genadeloos. Ze duiken erbovenop en bijten zich erin vast. Het zijn echt connaisseurs – ze hebben een bepaalde kennis en dat etaleren ze graag. Ze zijn uitgesproken over wat goed is en wat niet."

St Germain is een van de artiesten die in de vroege jaren negentig het geluid van New York naar Parijs haalde en met jazzy invloeden er een eigen kenmerkend geluid van maakte. Maar door de tijd heen ontstond er onder Franse producers ook een stroming die zich minder richtte op de melodie en meer op de beats. "Het werd heel loopy qua geluid, maar wel met de Franse charmante verfijnheid," zegt Daan Groeneveld. "Een goed voorbeeld zijn tracks van Point G – voor mij heeft de Franse deephouse sound vaak een Chicago- en New York-achtige feeling, maar dan wel gestript tot zijn essentie, zonder al te veel hysterie erin."

Advertentie

Met releases op My Love is Underground, Balance Recordings en Secretsundaze staat ex-Parijzenaar Brawther bekend om zijn herkenbare diepe house en techno. Hij denkt dat het label van Jeremy Underground voor de opleving van de New York housesound heeft gezorgd. Hoe komt het dat de revival van de NY house van de afgelopen jaren zo in de smaak is gevallen bij mensen over de hele wereld? Brawther denkt dat het komt door de tijdloosheid van de muziek. "Traditioneel gezien heeft Frankrijk – en specifiek Parijs – altijd naar New York gekeken. De stijl heeft een attitude en een vibe die vandaag de dag nog steeds relevant is. House is een gevoel. Het maakt niet uit wanneer een nummer is opgenomen, als er de juiste groove in zit is het goed. Dat is de kern."

Brawther vertelt ook dat aan het einde van de nineties verschillende varianten house opkwamen die wel een bepaald erfgoed deelden, zoals de in jazz gedrenkte housevibes van artiesten als Playing 4 The City, Franck Roger en Next Evidence. En op het Basenotic-label kwamen de meer gelaagde producties uit van DJ Gregory en Pepe Bradock.

Filterhouse en Daft Punk
Volgens de Parijse dj, producer en labeleigenaar Lazare Hoche gaat elektronische muziek in Frankrijk al heel lang mee: "Al sinds de disco van de jaren zeventig, met artiesten als Cerrone bijvoorbeeld. In de vroege jaren negentig kwamen artiesten als Laurent Garnier en St Germain op, net als het label Fnac Music. Daarna leerde de mainstream het begrip 'French touch' kennen via producties van Daft Punk, Cassius en het eerste album van Bob Sinclair.

Advertentie

Het filterhousegeluid dat in Frankrijk ontstond kreeg wereldwijde bekendheid door Daft Punk. Dit is het geluid waar de Utrechtse producer en dj Larry de Kat, bekend van het Slapfunk-label, meteen voor viel. Larry kwam later in contact met Lazare Hoche van het gelijknamige label, waar hij tracks uitbracht in de stijl van de French touch. "Eigenlijk is die sound gewoon oude seventiesdisco die helemaal is verknipt, in combinatie met drumcomputers, veel filters, veel compressie op de kickdrums, en dan lekker knallen. Dat vond ik al strak toen ik jong was. Als ik een track zou moeten kiezen die het geluid van de French touch omschrijft, is dat On Da Rocks van Thomas Bangalter [de helft van het duo Daft Punk]. Dat is echt een fucking zieke track. Voordat Daft Punk bestond was dit denk ik wel een van de eerste echte grote housebeats uit die hoek.

Van depressie naar clubrevival
Het clubleven zag er volgens de Franse producers een aantal jaar geleden heel anders uit dan nu. "Toen ik begon met platen kopen," zegt Lazare Hoche, "merkte ik op dat een hoop platenzaken en labels stopten of failliet gingen. Ook wat feesten betreft zag je dat er in Frankrijk vooral veilig geboekt werd met grote artiesten als Jeff Mills. Een feest met een gewaagde line-up kwam je bijna niet tegen. Je kon toen bijvoorbeeld geen disco-achtige muziek draaien."

Het slechte nachtleven in Frankrijk was voor Brawther zelfs een van de redenen om naar Engeland te verhuizen, maar nu ziet hij het weer positief in: "In Frankrijk is er op dit moment een opleving in de interesse in clubs. De manier waarop mensen nu met housemuziek omgaan is een beetje zoals het in de jaren negentig ging. De clubs zijn vol, ongeacht wie er speelt, en het publiek weet alles van de tracks die gedraaid worden. De comeback van de sound zorgt ook voor frisse producties, bijvoorbeeld van producerscollectief Pont Neuf. Zij zijn het resultaat van de herleving van de housesound."

Advertentie

Lazare Hoche deelt Brawthers mening en voegt daaraan toe: "Op verschillende gebieden komt de scene nu op in Frankrijk. Er openen nieuwe platenzaken, er zijn meer grotere festivals die meerdere dagen duren, veel nieuwe labels, nieuwe feesten en locaties, en veel nieuwe producers. Er is echt iets gaande." Hij merkt ook op dat de muziekscene in Parijs breder is dan vroeger: "Je hebt hele goede techno-artiesten als Antigone, Ben Vedren, en Francois X, minimalproducers zoals Cabanne en Lowris. En je hebt de house van artiesten als Jeremy Underground, Brawther, D'julz en Point G. Al deze gasten zijn met elkaar verbonden omdat ze elkaar veel tegenkomen.

Die verbondenheid wordt deze zomer wellicht nog sterker, want bijna alle artiesten die Lazare Hoche hierboven noemt, delen in juni de line-up op het driedaagse Weather Festival in Parijs. Het festival wordt sinds 2013 gehouden en is sindsdien een belangrijk onderdeel van de Franse dance-renaissance. Een deel van de mensen achter het festival is ook verantwoordelijk voor de oprichting van de Parijse club Concrete; de club op een boot aan de Seine begon in 2011 met feesten op zondagmiddag, maar tegenwoordig kun je er het hele weekend terecht voor feesten die de hele dag duren.

Dé Franse stijl?
Frankrijk heeft de afgelopen decennia een hoop spannende housemuziek in verschillende stijlen aan de wereld laten horen, en lijkt met de opleving van clubs en festivals weer mee te doen met steden als Londen, New York en Berlijn. Toch blijft het lastig om hét Franse geluid te vangen, zoals dat bijvoorbeeld makkelijker is bij UK-bass of NY house.

Voor Brawther is het niet één geluid, maar is er sprake van Frans house-erfgoed door de generaties heen. Lazare Hoche sluit zich daarbij aan: "Als mensen nu in een platenzaak vragen naar de nieuwe releases uit Parijs, kun je alles verwachten: van techno tot vocale deephouse." Maar volgens hem kun je Franse producties wel herkennen: "Ik denk dat Parijzenaren een beetje gehecht zijn aan een bepaalde esthetiek. Neem de videoclips en albumcovers van Cassius en Daft Punk bijvoorbeeld – het is niet posh of afgezaagd, maar het heeft wel een bepaalde sfeer. Je zou de Parijse stijl sophisticated kunnen noemen, gekenmerkt door de stad, de architectuur en de mode – het is een kunstvorm.

Benieuwd naar meer? Check dan zeker de soundcloudpagina's van Brawther, Lazare Hoche, Daan Groeneveld, Alex Salvador en Larry de Kat.

Like THUMP Nederland om niets te missen.