Eind deze maand zullen dit jaar weer duizenden mensen naar de woestijn in Nevada afreizen om tijdens Burning Man voor eventjes de steampunk-samenleving van Black Rock City te vormen. Naast een eigen glossary en tien-geboden-lijst staat het festival bekend als incubator voor de meest indrukwekkende hi-tech kunstprojecten. Kunstwerken die je, zoals in iedere andere stad eigenlijk, vooral moet ervaren. Uitleggen wat Burning Man is aan iemand die er nog nooit is geweest, is namelijk een beetje “als een kleur omschrijven aan een blinde,” aldus de website van het festival. Dat, of uitleggen wat steampunk precies is aan een horde insecten. Nauwelijks te doen.De beste manier om toch alvast kennis te maken met de aankomende fenomenen van de kunstwereld, is dan ook door je onder te laten dompelen in het verhaal achter Shogyo Mujo, het belangrijkste en grootste kunstwerk dat dit jaar op Burning Man te zien zal zijn. De installatie bestaat uit een tien meter grote schedel die het festival dit jaar via een continue veranderende projection mapping gaat verlichten. Shogyo Mujo is een samenwerking tussen kunstenaar Joshua Harker en ontwerper [Bart Kresa](http://Bart Kresa), die maar liefst een jaar bezig waren om de schedel en de animaties te maken. Mocht je dus nog een reden nodig hebben om eindelijk een keer naar het legendarische festival te gaan, bij deze.
Van de zestig kunstwerken die dit jaar te zien zullen zijn op Burning Man, is Shogyo Mujo misschien we het meest complexe kunstwerk, zeker in technologische zin. “Uren aan unieke artistieke content zullen letterlijk ieder deel van de schedel animeren,” zo legt aanstichter en producent van Shogyo Mujo’s Kickstarter campagne Veronique Pittman uit. “De schedel staat symbool voor onze hoop, dromen, verbeelding en onze spirituele band met het universum.”De installatie bestaat uit acht projectors die vanaf vier torens naar beneden schijnen en de enorme schedel vanuit alle hoeken belichten. En alsof dat niet genoeg spektakel is, zal het kunststuk ook nog eens culmineren in een spirituele zelfverbranding als symbool voor het verlaten van de heilige ziel. We spraken de twee kunstenaars over het ontstaan van een nu al gedenkwaardig kunstproject.
The Creators Project: Allereerst: waarom een schedel?
Joshua Harker: Het is simpelweg een heel intrigerend en krachtig beeld. De bron van mijn fascinatie ligt waarschijnlijk in de duidelijke connotaties van een schedel met sterfelijkheid… niet perse op een morbide manier, maar meer in verband met de menselijke ervaring. Ik heb lange tijd anatomie gestudeerd, zowel artistiek als wetenschappelijk, en ik heb in die tijd een affiniteit met de schoonheid van de schedel gekregen. Veel van het werk dat ik de afgelopen paar jaar heb gedaan, heeft te maken met het herinterpreteren van vorm en het werken van diverse technologieën. In die methode is het onderwerp voor mij eigenlijk secundair gedurende het proces. Ik kan geen betere symbool verzinnen dan de schedel. Het is een soort ultieme standaard voor mij geworden.Hoe hebben eerdere installaties tot het huidige kunstwerk voor Burning Man geleid?
Ik deed mijn eerste testen met projectie op een van mijn papieren modellen, maar de eerste volledige realisatie van het stuk was vorig jaar tijdens de Dia de Muertos bij het La Calaca festival in San Miguel De Allende in Mexico. Daar ontmoette ik Veronique en toen begon ik met haar samen te werken. Ik bouwde een planaire sculptuur van ongeveer 2.5 meter van het ontwerp en maakte een animatiereeks die ik erop afstelde en projecteerde. Ter voorbereiding op Burning Man reviseerde ik het ontwerp in een constructie die gebaseerd is op geodetische knooppunten en randen. Aan de hand van dat nieuwe ontwerp maakte ik een nieuwe schedel voor de Bedford Gallery’s “Skull Show.” Het stuk was gemaakt met 60 millimeter-lange penverbindingen, verpakt in stof waar op geprojecteerd werd – heel clean. Het naakte geodetische frame is supercool en eigenlijk al waard om op zichzelf gepresenteerd te worden. De verandering van een plenaire naar een knooppunten- en randconstructie, stelt me in staat om op zo’n grote schaal te bouwen.
Bart, wat dacht je in eerste instantie van het 3D-projecteren op een schedel?
Bart Kresa: Normaal gesproken projecteren we met ons bedrijf op grote architectonische oppervlaktes zoals paleizen en stadia. Toen Veronique ons benaderde met het idee voor een projectie op een schedel op Burning Man, leek het me een interessante buitenkans om eens een 360 graden projectie te maken. Ik werd op slag verliefd op het concept en het plan was om de schedel eigenlijk vorig jaar al op Burning Man te krijgen, maar er was niet genoeg tijd. De organisatoren van het festival keurden de installatie toen wel al goed. Daar ben ik heel blij mee, en natuurlijk ook met de aandacht die het werk tot nu toe heeft gekregen. En dat nog voordat het festival is begonnen.Dus wat betekent de titel Shogyo Mujo?
Joshua: De naam komt van Barts kamp. Het is Japans voor één van de drie tekenen van de Dharma die zegt dat alle dingen vergankelijk zijn. Het past perfect bij het algemene concept van het stuk, namelijk dat onze fysieke staat als een tijdelijk voertuig beschouwd moet worden waarmee we ons hogere zelf kunnen realiseren. De sculptuur representeert het fysieke. De projecties symboliseren onze verbeeldingen, hopen en dromen. De ontbranding op het einde representeert de grote bevrijding van de geest. Dus, wat is er over na dat alles, metaforisch of letterlijk gezien? Ik geloof dat wat er voort blijft bestaan ergens gevonden kan worden in simpelweg het beste van jezelf te geven… dat is waar dit stuk uiteindelijk over gaat.
Het concept van het werk lijkt opvallend veelzijdig. Het stuk maakt een transitie van de Christelijke roots van Dia de Muertos naar Burning Man’s spirituele verlangens. Zou je het stuk als ‘universeel’ beschrijven?
Het concept is overwegend spiritueel, maar in tegenstelling tot wat de naam suggereert, is het niet gebaseerd op een specifieke religie of ideologie. Ik hoop dat het stuk voor zichzelf spreekt via een bepaalde universele taal, maar ik als elevator pitch zou ik voor iets als “monumentaal brandend portaal in vier dimensies” gaan, haha.Bart: Ja, ik geloof dat deze installatie vrij universeel is. Mensen zijn vaak bang van doodshoofden maar Dia de Los Muertos is juist een soort viering ervan. Het zorgt er voor dat er iets gezegd kan worden over de herinneringen die we hebben aan overledenen. Ook zorgt het ervoor dat we de hele geschiedenis die vóór ons bestond kunnen bevestigen. En op die manier kan het doodshoofdconcept universeel zijn.
Kun je iets meer vertellen over hoe de schedel is opgebouwd?
Joshua: Het was een hele uitdaging om de geometrische vorm te simplificeren zonder een deel van de identiteit te verliezen. Ik heb eerst een zeer realistische schedel gecreëerd die ik vervolgens heb gebruikt als het basismodel voor mijn 3D-geprinte filigranen schedels. Daarna maakte ik van het model een plenaire geodetische representatie. Vervolgens maakte ik een 2D patroon dat ik kon snijden en vouwen uit papier zodat ik er weer een fysieke 3D sculptuur van kon maken. Dit bleek erg handig te zijn in het proces van het heen en weer springen tussen een virtuele 3D wereld naar een echte wereld. Ik zie al deze technologie als een brug tussen de 2de dimensie en de 3de dimensie. De toevoeging van animatie stelt me in staat om te experimenteren met de 4de dimensie (tijd)… zeker wanneer de installatie een deel vormt van de belevingswereld van een evenement of een optreden.
Heeft de omgeving en schaal van Desert Rock City het ontwerp van het project beïnvloedt?
Bart: Mijn uitdaging bij Burning Man was voornamelijk de omgeving waarin het stuk getoond wordt. We hebben een lange ervaring met het maken van projecties op allerlei verschillende architectonische structuren over de hele wereld. Maar normaal werken we in schone, gecontroleerde omgevingen met een makkelijke toegang tot stroomvoorziening. Om een zeven-dagen-durende installatie te maken met beperkte hoeveelheden stroom is op zichzelf al een uitdaging. Nu staat het ook nog eens midden in de woestijn.
Wat voor beelden zullen er op de schedel geprojecteerd worden? En waarop zijn de projecties geïnspireerd?
Bart: We creëren een diversiteit aan thema’s voor het evenement, van traditionele Dia de Muertos-illustraties, tot dynamische ontwerpen gebaseerd op de verbeelding en organische ontwerpen die gebaseerd zijn op natuurthema’s. Daarnaast gebruiken we materiaal van mijn team van illustratoren uit Japan, Polen en de VS. De ontwerpen zijn aangepast voor de specifieke dimensies en contouren van het doodshoofd. Onze inspiratie komt van overal, mijn reizen en mijn discussies met Josh.Tenslotte: hoe hoop je dat mensen zullen reageren?
Joshua: Ik hoop dat het mensen zal raken en dat onze verkenning, opwinding en enthousiasme die we in het project hebben gestopt naar boven zullen komen. Daarnaast hoop ik dat mensen het kunstwerk vooral zullen ervaren en er niet alleen getuige van zijn. Ik wil bezoekers dingen laten zien op een zalige overrompelende manier, dat ze zich tegelijkertijd zowel ontzettend groot als ongelofelijk klein voelen. Er is natuurlijk een hoop gaande tijdens Burning Man, maar ik hoop dat ik toegang krijg tot dat deel van de mentale capaciteit van het publiek. Het is het juiste moment, plek, publiek en kunstwerk om dat voor elkaar te krijgen.
Om meer te weten te komen over het stuk bezoek je Bart Kresa’s en Joshua Harker’s websites.
Advertentie
Advertentie
Joshua Harker: Het is simpelweg een heel intrigerend en krachtig beeld. De bron van mijn fascinatie ligt waarschijnlijk in de duidelijke connotaties van een schedel met sterfelijkheid… niet perse op een morbide manier, maar meer in verband met de menselijke ervaring. Ik heb lange tijd anatomie gestudeerd, zowel artistiek als wetenschappelijk, en ik heb in die tijd een affiniteit met de schoonheid van de schedel gekregen. Veel van het werk dat ik de afgelopen paar jaar heb gedaan, heeft te maken met het herinterpreteren van vorm en het werken van diverse technologieën. In die methode is het onderwerp voor mij eigenlijk secundair gedurende het proces. Ik kan geen betere symbool verzinnen dan de schedel. Het is een soort ultieme standaard voor mij geworden.Hoe hebben eerdere installaties tot het huidige kunstwerk voor Burning Man geleid?
Ik deed mijn eerste testen met projectie op een van mijn papieren modellen, maar de eerste volledige realisatie van het stuk was vorig jaar tijdens de Dia de Muertos bij het La Calaca festival in San Miguel De Allende in Mexico. Daar ontmoette ik Veronique en toen begon ik met haar samen te werken. Ik bouwde een planaire sculptuur van ongeveer 2.5 meter van het ontwerp en maakte een animatiereeks die ik erop afstelde en projecteerde. Ter voorbereiding op Burning Man reviseerde ik het ontwerp in een constructie die gebaseerd is op geodetische knooppunten en randen. Aan de hand van dat nieuwe ontwerp maakte ik een nieuwe schedel voor de Bedford Gallery’s “Skull Show.” Het stuk was gemaakt met 60 millimeter-lange penverbindingen, verpakt in stof waar op geprojecteerd werd – heel clean. Het naakte geodetische frame is supercool en eigenlijk al waard om op zichzelf gepresenteerd te worden. De verandering van een plenaire naar een knooppunten- en randconstructie, stelt me in staat om op zo’n grote schaal te bouwen.
Advertentie
Bart Kresa: Normaal gesproken projecteren we met ons bedrijf op grote architectonische oppervlaktes zoals paleizen en stadia. Toen Veronique ons benaderde met het idee voor een projectie op een schedel op Burning Man, leek het me een interessante buitenkans om eens een 360 graden projectie te maken. Ik werd op slag verliefd op het concept en het plan was om de schedel eigenlijk vorig jaar al op Burning Man te krijgen, maar er was niet genoeg tijd. De organisatoren van het festival keurden de installatie toen wel al goed. Daar ben ik heel blij mee, en natuurlijk ook met de aandacht die het werk tot nu toe heeft gekregen. En dat nog voordat het festival is begonnen.Dus wat betekent de titel Shogyo Mujo?
Joshua: De naam komt van Barts kamp. Het is Japans voor één van de drie tekenen van de Dharma die zegt dat alle dingen vergankelijk zijn. Het past perfect bij het algemene concept van het stuk, namelijk dat onze fysieke staat als een tijdelijk voertuig beschouwd moet worden waarmee we ons hogere zelf kunnen realiseren. De sculptuur representeert het fysieke. De projecties symboliseren onze verbeeldingen, hopen en dromen. De ontbranding op het einde representeert de grote bevrijding van de geest. Dus, wat is er over na dat alles, metaforisch of letterlijk gezien? Ik geloof dat wat er voort blijft bestaan ergens gevonden kan worden in simpelweg het beste van jezelf te geven… dat is waar dit stuk uiteindelijk over gaat.
Advertentie
Het concept is overwegend spiritueel, maar in tegenstelling tot wat de naam suggereert, is het niet gebaseerd op een specifieke religie of ideologie. Ik hoop dat het stuk voor zichzelf spreekt via een bepaalde universele taal, maar ik als elevator pitch zou ik voor iets als “monumentaal brandend portaal in vier dimensies” gaan, haha.Bart: Ja, ik geloof dat deze installatie vrij universeel is. Mensen zijn vaak bang van doodshoofden maar Dia de Los Muertos is juist een soort viering ervan. Het zorgt er voor dat er iets gezegd kan worden over de herinneringen die we hebben aan overledenen. Ook zorgt het ervoor dat we de hele geschiedenis die vóór ons bestond kunnen bevestigen. En op die manier kan het doodshoofdconcept universeel zijn.
Joshua: Het was een hele uitdaging om de geometrische vorm te simplificeren zonder een deel van de identiteit te verliezen. Ik heb eerst een zeer realistische schedel gecreëerd die ik vervolgens heb gebruikt als het basismodel voor mijn 3D-geprinte filigranen schedels. Daarna maakte ik van het model een plenaire geodetische representatie. Vervolgens maakte ik een 2D patroon dat ik kon snijden en vouwen uit papier zodat ik er weer een fysieke 3D sculptuur van kon maken. Dit bleek erg handig te zijn in het proces van het heen en weer springen tussen een virtuele 3D wereld naar een echte wereld. Ik zie al deze technologie als een brug tussen de 2de dimensie en de 3de dimensie. De toevoeging van animatie stelt me in staat om te experimenteren met de 4de dimensie (tijd)… zeker wanneer de installatie een deel vormt van de belevingswereld van een evenement of een optreden.
Advertentie
Bart: Mijn uitdaging bij Burning Man was voornamelijk de omgeving waarin het stuk getoond wordt. We hebben een lange ervaring met het maken van projecties op allerlei verschillende architectonische structuren over de hele wereld. Maar normaal werken we in schone, gecontroleerde omgevingen met een makkelijke toegang tot stroomvoorziening. Om een zeven-dagen-durende installatie te maken met beperkte hoeveelheden stroom is op zichzelf al een uitdaging. Nu staat het ook nog eens midden in de woestijn.
Bart: We creëren een diversiteit aan thema’s voor het evenement, van traditionele Dia de Muertos-illustraties, tot dynamische ontwerpen gebaseerd op de verbeelding en organische ontwerpen die gebaseerd zijn op natuurthema’s. Daarnaast gebruiken we materiaal van mijn team van illustratoren uit Japan, Polen en de VS. De ontwerpen zijn aangepast voor de specifieke dimensies en contouren van het doodshoofd. Onze inspiratie komt van overal, mijn reizen en mijn discussies met Josh.Tenslotte: hoe hoop je dat mensen zullen reageren?
Joshua: Ik hoop dat het mensen zal raken en dat onze verkenning, opwinding en enthousiasme die we in het project hebben gestopt naar boven zullen komen. Daarnaast hoop ik dat mensen het kunstwerk vooral zullen ervaren en er niet alleen getuige van zijn. Ik wil bezoekers dingen laten zien op een zalige overrompelende manier, dat ze zich tegelijkertijd zowel ontzettend groot als ongelofelijk klein voelen. Er is natuurlijk een hoop gaande tijdens Burning Man, maar ik hoop dat ik toegang krijg tot dat deel van de mentale capaciteit van het publiek. Het is het juiste moment, plek, publiek en kunstwerk om dat voor elkaar te krijgen.