From Henry Hargreaves and Caitlin Levin's Power Hungry. All images courtesy the artists
Welke fotografen gaan het dit jaar gaan maken? Wie zijn er stilletjes of met veel bombarie bezig het medium te veroveren. De komende week laten we vijf aanstormende fotografietalenten aan het woord. We vroegen ze naar hun plannen, nieuwe visuele trends, en hoe ze de toekomst van de fotografie voor zich zien. Vandaag: Molly MatalonSeksualiteit, vrouwelijkheid en de verschillen tussen New York en haar geboortestad in Zuid-Florida zijn terugkerende thema’s in de foto’s van Molly Matalon. Matalon slaagt erin haar modellen vast te leggen op momenten van broeierige zelfreflectie, ondanks de constante aanwezigheid van haar camera. We spraken met Matalon over haar nieuwe zine In The Morning and Amazing, dat afgelopen weekend, tijdens de LA Art Book Fair, voor het eerst te zien was.The Creators Project: In The Morning and Amazing voelt als een omkering van de ‘male gaze’ die zo bepalend is geweest voor de meeste kunst en fotografie uit de geschiedenis. Wat zijn jouw gedachten over die dynamiek?
Molly Matalon: Het voelt inderdaad als een omkering van de ‘male gaze’. Het is iets wat volgens mij ook heel sterk naar voren komt in mijn werk. Zo van: “Oké, de fotograaf is een vrouw en de modellen zijn mannen.” Toch kwam de fotografie op een hele natuurlijke manier tot stand. Er is niets gedwongen aan.Wat zijn je drijfveren achter de serie?
Ik kreeg er zelfvertrouwen van om mannen door mijn lens te benaderen. Het geeft een zekere mate van macht om alleen in een kamer te zijn met een man, en dat ik dan degene ben die de camera hanteert terwijl hij model staat. Toch gaat het werk ook over een verlangen naar romantiek en begeerte. Ik heb nog nooit een relatie gehad; ik heb zelfs nog nooit een date met iemand gehad. Dit is heel belangrijk voor mijn recente werk, merk ik.Heb je ideeën of voorspellingen over wat er in 2016 gaat gebeuren in de fotografie? Zijn er specifieke stilistische trends die je veel verwacht terug te zien het komende jaar?
Wie zal het zeggen? Ik denk persoonlijk niet dat mensen echt zo overweldigd worden door de grote hoeveelheid beelden als ze zeggen. Wel is het belangrijk om projecten exclusief te houden en niet al je nieuwe werk meteen online te zetten. Ik verlang altijd naar werken waarin diepere, academische lagen zitten; fotografisch werk dat niet zo oppervlakkig is en waarin je niet alle antwoorden kant-en-klaar krijgt opgediend na één of twee keer kijken. Ik heb de afgelopen tijd aan een boek gewerkt met een bevriende fotograaf, Damien Maloney. We zijn er lang mee bezig geweest en maar een paar mensen hebben het mogen zien. Ik denk dat dit is hoe de toekomst eruit gaat zien: dat je bewust op zoek moet naar het verhaal dat fotografen bij hun werk hebben. We doen veel meer dan alleen maar wat foto’s schieten.
Advertentie
Molly Matalon: Het voelt inderdaad als een omkering van de ‘male gaze’. Het is iets wat volgens mij ook heel sterk naar voren komt in mijn werk. Zo van: “Oké, de fotograaf is een vrouw en de modellen zijn mannen.” Toch kwam de fotografie op een hele natuurlijke manier tot stand. Er is niets gedwongen aan.Wat zijn je drijfveren achter de serie?
Ik kreeg er zelfvertrouwen van om mannen door mijn lens te benaderen. Het geeft een zekere mate van macht om alleen in een kamer te zijn met een man, en dat ik dan degene ben die de camera hanteert terwijl hij model staat. Toch gaat het werk ook over een verlangen naar romantiek en begeerte. Ik heb nog nooit een relatie gehad; ik heb zelfs nog nooit een date met iemand gehad. Dit is heel belangrijk voor mijn recente werk, merk ik.Heb je ideeën of voorspellingen over wat er in 2016 gaat gebeuren in de fotografie? Zijn er specifieke stilistische trends die je veel verwacht terug te zien het komende jaar?
Wie zal het zeggen? Ik denk persoonlijk niet dat mensen echt zo overweldigd worden door de grote hoeveelheid beelden als ze zeggen. Wel is het belangrijk om projecten exclusief te houden en niet al je nieuwe werk meteen online te zetten. Ik verlang altijd naar werken waarin diepere, academische lagen zitten; fotografisch werk dat niet zo oppervlakkig is en waarin je niet alle antwoorden kant-en-klaar krijgt opgediend na één of twee keer kijken. Ik heb de afgelopen tijd aan een boek gewerkt met een bevriende fotograaf, Damien Maloney. We zijn er lang mee bezig geweest en maar een paar mensen hebben het mogen zien. Ik denk dat dit is hoe de toekomst eruit gaat zien: dat je bewust op zoek moet naar het verhaal dat fotografen bij hun werk hebben. We doen veel meer dan alleen maar wat foto’s schieten.