DJ Isis werkt samen met het 18-jarige wonderkind Mozes

Mozes Meijer speelt meerdere instrumenten, was finalist van de danceproducerscompetitie Vinylized, is de co-producer van de band My Baby en heeft nu een project samen met DJ Isis. Dit lijkt op het cv van iemand die al jarenlang meegaat in de muziekindustrie, maar Mozes is pas achttien jaar oud. Dat betekent dat hij dit allemaal heeft opgebouwd nog voordat hij oud genoeg was om een drankje te bestellen in de club. Het enige wat ik deed voordat ik bier mocht kopen, is manieren zoeken om toch aan bier te komen. Mozes heeft zich al die tijd volledig gericht op zijn muziek en trok daarmee de aandacht van DJ Isis. Er gingen veel verhalen over hem rond in de muziekwereld. “Hij is echt een soort wonderkind,” vertelt Isis mij wanneer ik met het duo afspreek. “Mensen zeiden dat ik hem echt moest ontmoeten.” Die ontmoeting vond plaats, en Isis en Mozes hebben nu samen de EP Ostara uitgebracht en gaan deze zomer samen een hoop grote festivals af met hun live-set. Maar waarom kiest een van Nederlands oudgediende dj’s – die vorig jaar nog haar 25-jarig jubileum vierde – een 18-jarige opkomende producer uit om mee samen te werken? Een dag voordat hun EP uitkwam, sprak ik de twee over opruimen achter elkaars kont, Egyptische goden en hoe ze met muziek mensen bij elkaar willen brengen.

Noisey: Hoe is het met jullie?
Isis: We moesten onszelf echt uit bed slepen vanochtend. We zijn tot diep in de nacht doorgegaan, zoals gewoonlijk. Er is nog een heleboel te doen voordat een EP echt tastbaar wordt.

Mozes, je speelt allerlei instrumenten. Welke leerde je als eerste spelen?
Mozes: Drumstel, daarna ben ik met andere instrumenten die we in huis hadden gaan experimenteren. M’n vader had een studio en daar hing alles: van een synthesizer tot verschillende soorten gitaren.
Isis: Je bent ook nog basgitarist.
Mozes: Soort van.
Isis: Hij is heel bescheiden. Hij is misschien niet echt ergens gespecialiseerd in, maar hij speelt eigenlijk alles. Als je hem een luciferdoosje geeft, is dat het volgende moment een shaker. Zijn oude lerares zei op social media: “Hij was vroeger dat jongetje in de klas dat altijd aan het drummen was met pennen. Heel irritant.” Ze vond het wel leuk dat je het nu professioneel doet.

Ja, nu mag je ongestoord overal mee drummen.
Mozes: Ja, eindelijk!
Isis: Het is erg leuk om met hem samen te werken. Ik zit zelf vooral achter mijn laptop. Dat was eigenlijk een hele saaie studio. Er zit een synthesizer bij en wat modules, maar daar houdt het bij op. Nu zit onze studio vol met instrumenten.

Hoelang kennen jullie elkaar al?
Isis: We werden een jaar geleden op mijn 25-jarig jubileum in Paradiso aan elkaar voorgesteld. Toen hebben we een beetje contact onderhouden, en in de zomer zijn we gaan samenwerken. Ik had veel over hem gehoord omdat hij een soort wonderkind is. Er gingen verhalen rond. Mensen zeiden: “Je moet hem ontmoeten!” Ik kende My Baby – de band waarmee hij samenwerkte – wel, maar de elektronische kant van zijn spectrum niet.

Ging het jullie meteen goed af samen?
Isis: Zeker. Mozes heeft affiniteit met elektronica en ik met akoestische muziek. Misschien is dat wel wat de match is. Heel veel dj’s zijn echt typisch house en techno, en dat is alles voor ze. Ik vind dat juist saai. Ik loop nu natuurlijk al een tijdje mee, dus misschien daarom. Met een computer kan je veel doen, maar dat menselijke element van instrumenten doet echt iets met je.

Kende je haar muziek al, Mozes?
Mozes: Nou, eigenlijk niet. Ik wist wie ze was omdat mensen in mijn omgeving het over haar hadden. Maar gek genoeg heb ik je twee jaar geleden al horen draaien na een optreden van My Baby in Ruigoord. Ik ben twee uur lang helemaal uit mijn plaat gegaan tijdens je set.
Isis: Oh? Wat leuk.

Isis, leer jij veel van Mozes?
Isis: Ja, zeker. Op producervlak ben ik niet zo’n nerd. Ik leer veel van hem daarover aangezien ik vooral dj ben.

En wat krijg jij van haar mee, Mozes?
Mozes: Ik heb geleerd hoe ik mezelf moet voorstellen aan mensen. Dat deed ik nooit. We zaten op een bankje in de zon en toen zei ze: “Moet je je niet eens voorstellen aan mensen als je ze tegenkomt? Dat deed ik gewoon niet.
Isis: Omgangsvormen en communicatievormen heb ik ook zelf moeten leren, maar als iemand je dat uitlegt is dat natuurlijk fijn. Dankbaarheid en respect is natuurlijk een goede houding in het leven, maar als je dat niet begrijpt op jonge leeftijd en met een soort jeugdige arrogantie en bravoure je voortbeweegt, dan fuck je het al op. Als jij zo’n opmerking maakt, dan zeg ik weleens: “We zitten hier niet op de middelbare school.” Je moet voor de mensen juist respect hebben.
Mozes: Maar ik ben ook best dankbaar en respectvol.
Isis: Ik had het ook over mezelf vroeger.

Zorgt jullie leeftijdsverschil weleens voor moeilijkheden?
Isis: Ik vind het vooral leuk om te zien hoe hij in het leven staat. Hij is erg volwassen. Ik was niet zo toen ik achttien was. Los van de dingen die hij nog moet leren, heeft hij een hele rustige, charismatische uitstraling. Ik vergeet soms dat hij zo jong is. Dan denk ik: huh, hoe kan dit? En dat herinnert hij me eraan dat hij achttien is.

Op wat voor momenten komt dat naar boven dan?
Isis: Als hij z’n rommel niet opruimt. Dan denk ik: hallo, ik ben je moeder niet.

Laat hij in de studio een zooitje achter?
Isis: Overal waar we zijn. Ik deed dat ook toen ik achttien was. Als iemand dat tegen me zei, ging ik niet luisteren. Ik was dan gewoon weg. Hij gaat het dan wel echt opruimen, dat vind ik wel heel knap en volwassen. Ik ben eigenlijk een sloddervos. Ik heb dat moeten leren omdat ik moeder ben, maar daarvoor liet ik ook alles slingeren.

Zitten jullie verder wel op één lijn?
Mozes: We hebben nog maar één keer ruzie gehad.
Isis: Ruzie? Wanneer dan? Blijkbaar heeft het niet zo’n grote indruk op me gemaakt, want ik weet het niet meer.
Mozes: Ik denk dat je het verdrongen hebt.
Isis: Oh, ik weet al wat je bedoelt. Maar lieverd, dat is gewoon een aanvaring. Dat had niet eens met de muziek te maken.

Jullie hebben duidelijk een andere definitie van de term ‘ruzie’.
Isis: Ik vind zelf dat het heel goed gaat. Ik werk vaak samen met producers, en dan krijg je te maken met wat de ander wil en kan. Maar met Mozes kan ik echt doen wat ik wil doen.
Mozes: Ik probeer ook wel mijn zin door te dringen, dat doen we allemaal wel. Maar wat we willen, sluit gewoon heel erg op elkaar aan.

Zijn mensen vaak verrast dat je zo jong bent, Mozes?
Mozes: Dat is denk ik een groot deel van waarom mensen het leuk vinden om mij iets te leren. Maar vaak weten ze gewoon niet hoe oud ik ben. Als ik het dan vertel is er wel verbazing, ja.
Isis: Het helpt ook mee als je zo lang bent als hij.

Nu wil ik het toch even over jullie namen hebben: Isis, de Egyptische godin. Mozes die in die tijd in Egypte leefde. En jullie heten nog echt zo ook.
Isis: Wat grappig dat jij dat ziet, heel veel mensen begrijpen dat niet. Isis is een hele bijzondere godin, daar ben ik naar vernoemd. Met onze namen geeft dat ook weer een leuke dynamiek. Ik vroeg een keer aan de Siri-app: “Wie is Mozes?” Siri zei: “Mozes is een Joodse profeet die is geadopteerd door een Egyptische prinses.” Dat klopt helemaal.

Mozes verzette zich uiteindelijk wel tegen de Egyptische goden en de cultuur van de vrouw die hem adopteerde. Misschien ga jij dat ook nog doen, Mozes?
Isis: Nou…
Mozes: Ja, binnenkort ga ik door de Rode Zee.

Is dat ook de inspiratie voor alle niet-westerse invloeden op jullie EP?
Isis: Binnen de new wave van de elektronische muziek komen tegenwoordig veel etnische instrumenten voor. Dat is voor mij echt het ultieme antwoord op de verdeeldheid op onze planeet die gecreëerd wordt door machthebbers en instanties. Die zorgen ervoor dat wij elkaar niet begrijpen en een hekel krijgen aan elkaar. Een heleboel mensen hebben er belang bij dat dit zo blijft. Heel veel mensen gaan mee met dat spel en begrijpen niet dat wij allemaal één zijn. Alle mensen zijn een eenheid en de planeet is een eenheid. We kunnen verdeeldheid gaan creëren, maar dat is slecht voor iedereen.