De Belgian Pride 2018 door de ogen van een leek

Ik feest al vijfentwintig jaar, maar dit is een première voor mij: ik word gevraagd om een reportage te maken over de Pride 2018 in de straten van onze hoofdstad.

Dit jaar paraderen duizenden mensen er onder de slogan “Your Local Power”, een thema dat door de organisatie gekozen werd naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen in oktober 2018. Het is mijn eerste Pride-ervaring en ik ben nogal verrast te zien dat LGBTQ-militanten er defileren tussen politieke partijen die middenin hun verkiezingscampagne zitten, geflankeerd door vakbonden en financiële instellingen (Hallo, Hello Bank!). Niet echt wat je zou verstaan onder counter-culture, denk ik dan.

Ongelooflijk veel politieke praalwagens in de parade

Ik kom om halfnegen ’s ochtends aan in Tour & Taxis, waar de praalwagens worden gebouwd. Doel: de deelnemers volgen en fotograferen, van de opbouw van hun praalwagens tot het hoogtepunt, namelijk de parade. Na een paar rondjes op het nog verlaten terrein, kom ik een groepje jonge kerels tegen die helemaal in het groen gekleed zijn: militanten van Ecolo. “Verschillende organisaties hebben een brief ondertekend om te protesteren tegen de aanwezigheid van N-VA in de stoet. Ze verenigen zich tegen het nieuw interfederaal actieplan dat werd voorgesteld door de Staatssecretaris voor Gelijke Kansen, Zuhal Demir (N-VA). Het plan schildert de moslimbevolking af als enige verantwoordelijke voor homofobe aanvallen in België. Dat is volledig incoherent en getuigt van een gebrek aan globaal overleg.”

De toon is gezet. Naast de praalwagens van N-VA en Ecolo zijn er natuurlijk ook die van de andere grote politieke partijen: PS, PVDA, CD&V, Open VLD en MR.

Minder spectaculaire praalwagens dan verwacht

Regenboogkleurige ballonnen, dekzeilen en een paar vlaggen vastgemaakt aan een metalen structuur hebben zo alles bij elkaar nogal een industrieel effect. Ik ben wat teleurgesteld. Naïef als ik ben, had ik gehoopt op sublieme praalwagens versierd met bloemen en kitscherige decoraties. Het is blijkbaar lastig om niet in clichés te denken. Ik zie alleszins haast niets dat aan die omschrijving voldoet. De praalwagen van Ecolo met al dat groene gras onderscheidt zich dan wel weer wat van de andere. De PS lijkt wel een streep te hebben getrokken over artisanale decoratie. “Als er iemand is die veel geld had om uit te geven aan een praalwagen, is het de PS wel”, lacht een jonge kerel die twijfelachtig staart naar de LED-schermen die aan de praalwagen van de partij hangen.

Heel veel volk

Brussel krioelt van de honderdduizenden mensen die er zijn voor de parade. Het is echt leuk om tussen een zee van mensen te lopen die vol glitters hangen en de meest excentrieke — soms vulgaire — kleren dragen.

Kutmuziek
Het is al erg genoeg met “We Found Love” van Rihanna en een afschuwelijke remix van “Shape Of You” van Ed Sheeran, maar wanneer ik het strijdlied “Bella Ciao” hoor, moet ik echt bijna bleiten. Jammer dat het de nieuwe versie van Maître Gims is, wel.

Een hoop drag queens

Zo verleidelijk, elegant en… groot! Ik had onlangs mijn eerste drag-ervaring toen ik mijn hoofdredacteur ging fotograferen die zich in vrouw liet omtoveren in Cabaret Mademoiselle. Sindsdien ben ik er verliefd op geworden. Buiten in een paar Brusselse clubs loop je drag queens niet zomaar overal tegen het lijf, dus vind ik het een heel spektakel om zo’n groot aantal van die excentrieke wezens op hakken van vijftien centimeters te zien langsparaderen.

Een melting pot van protest

De Pride is een feest én een politieke betoging. Voor alle LGBTQ’ers is het een plezante manier om de publieke ruimte in te palmen en zo hun aanwezigheid aan te kaarten in een maatschappij die hen enkel passief tolereert (en dan nog). Dit jaar ligt de focus op lokale entiteiten van wie wordt verwacht dat ze met hun beleid de integratie van de LGBTQ-gemeenschap bevorderen. Maar “Nee tegen homofobie” en “Nee tegen transfobie” zijn niet de enige slogans die in de straten van de hoofdstad worden gescandeerd. Sommigen zijn hier om hun haat ten opzichte van de politie te uiten en de aandacht nog eens te vestigen op Mawda, dat kleine Koerdisch meisje dat omkwam omdat ze geraakt werd door een politiekogel. Amnesty International defileert voor al degenen die dat in de rest van de wereld — Rusland, Saoedi-Arabië en Turkije — niet kunnen. Er wapperen ook hier en daar een paar Europese vlaggen waarvan de kleuren zich mengen met de regenboogvlaggen. Een ander klein groepje in de stoet heeft het dan weer op het migratiebeleid gemunt.

Kwaad bloed door de aanwezigheid van de N-VA

Als er al een rode draad doorheen de Pride loopt, dan is het de vele commentaar die ik oppik over de aanwezigheid van de N-VA in de stoet: “Heb je gehoord dat de N-VA een praalwagen heeft?”. Wanneer hij niet wordt uitgejouwd, wordt de praalwagen het doelwit van betogers of feestgangers die verontwaardigd zijn over de aanwezigheid van de partij op dit feest. Pancartes klagen de politieke recuperatie van de Pride door de extreemrechtse partij aan. Aan het begin van de stoet vormt zich een bende met plakkaten die door de organisatie scandeert. Wanneer ze aan de Beurs passeren, escaleert de situatie voor het tiental N-VA betogers op hun gele praalwagen. De vlaggen en banners van de partij worden door een groepje tegenstanders van de praalwagen gerukt. Daarop volgt een totale chaos op het rythme van “N-VA, casse-toi !”. Ter hoogte van Hotel Amigo, aan het politiecommissariaat om de hoek van de Grote Markt, is een vreedzaam protest aan de gang. Een vijftigtal mensen roept dingen als “Bevrijd onze vrienden!” of “Overal politie”. De nogal gespannen politieagenten omcirkelen de betogers. Een aantal van hen wordt gearresteerd en nadien opnieuw vrijgelaten.

Minder buitensporig gedrag dan ik had verwacht
Ik moet afstappen van mijn vooroordelen. Er lopen hier nergen naakte figuren met een 50 cl blik Gordon in de hand en ik spot nul stiekeme seksuele handelingen, zelfs geen blowjob tussen twee geparkeerde auto’s. Ik ben bijna teleurgesteld.

Het lijkt erop dat de Pride over de jaren heen erg democratisch is geworden, bijna mainstream. Wat overblijft is een quasi-hetero, familiaal en toeristisch evenement dat als showcase dient voor ‘s lands politiek. Hoe dan ook niks buitensporigs om over naar huis te schrijven.

Bekijk meer VICE fotoreeksen van Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons dan een mailtje: beinfo@vice.com

Volg VICE België razendsnel op Instagram, Twitter en Facebook.