Elf lessen die we leerden van de Fyre festival-docu

Oke, waarschijnlijk heb je dit weekend de documentaire Fyre van Netflix en VICE Studios zitten kijken, en misschien ook die van Hulu, Fyre Fraud. Waarschijnlijk heb je je ermee vermaakt – al die verwende influencertjes die het rampzaligste weekend ooit voor hun kiezen kregen, een frauderend rijkeluisjoch wiens leven in mekaar denderde…

Er komen – naast verdriet voor onder anderen de lokale inwoners – veel slechte emoties naar boven tijdens het kijken van Fyre. Leedvermaak, omgekeerde jaloezie, een gevoel van bevestiging. Maar de grote vraag van dit alles is: wat hebben we ervan geleerd? Welke lessen hebben we hieruit gehaald? We bundelden onze krachten en hebben de belangrijkste lessen voor je gedestilleerd.

Nadat Billy op borgtocht vrij komt, nodigt hij een paar gasten uit om hem te filmen in een luxe penthouse waar hij om onverklaarbare redenen verblijft. Daar zet hij dat valse NYC VIP Access-ding op met Frank, ook al zo’n enorme boef. Als ze Billy vragen wat er gefilmd moet worden, zegt hij dat de camera moet blijven lopen. Want, zo zegt hij: “Als ik iets heb geleerd tijdens dit proces, is het hoe meer camerabeelden, hoe beter.”

Ik ben zelf geen cameraman – dus verbeter me maar als ik ongelijk heb – maar jezelf urenlang laten filmen terwijl je met iets misdadigs bezig bent, is… niet écht handig? En jezelf dan opnieuw laten filmen terwijl je een nieuwe scam aan het optuigen bent, als je net uit de bak komt, dan is dat toch nog dommer? Maar ja, hey, wie ben ik he, met mijn gekke mening! – JC

De mensen die bij de douane werken zijn professionals. Containers vol Evian-waterflesjes (die je nodig hebt wanneer er duizenden mensen naar je festival komen op de Bahama’s! Omdat de kans anders groot is dat de geringe wateraanvoer overbelast raakt!) zijn waarschijnlijk het soort dingen die ze elke dag tegenhouden. Ik durf te wedden dat je er gewoon om moet vragen, en je het krijgt als je belooft te betalen. Je hoeft de zogenaamde “gay leader” van je project niet per se te vragen of hij als de bliksem naar de douane wil gaan om zich ehm, “op te offeren voor het team.”

Die gast van de douane vindt een pijpbeurt vast hartstikke lekker. Maar hij is op zijn werk, waar dat over het algemeen, denk ik, niet wordt gewaardeerd. Zo simpel is het. – LO’N

Ik ben iemand die het leeuwendeel van z’n salaris meerdere keren per week besteed aan de bezorgservice van McDonalds. Ik kan dus niet echt oordelen over hoe mensen hun geld uitgeven.

Maar richkids zijn echt gestoord. Stel je voor dat je 12.000 dollar hebt. En stel je nu voor dat je het lef hebt om die 12.000 dollar uit te geven aan een festival. Een festival waarover geen enkele informatie bekend is, én waar, van alle artiesten die je had kunnen boeken, Blink-182 optreedt. Idioten. – NB

Ik begrijp het. Kendall Jenner is rijk en knap. Iemand waar je graag naar luistert. Mijn favoriete politica is Cardi B, dus ik snap het. Maar Kendall Jenner is niet Cardi B. Kendall Jenner is haar hele leven achtervolgd door camera’s. Er werd in haar oor gefluisterd wat ze moest zeggen, en daar kreeg ze dan voor betaald. Fyre festival fluisterde in haar oor dat ze mensen moest vertellen naar Fyre festival te gaan, en daar kreeg ze voor betaald.

Ze is daarom misschien niet echt de juiste persoon om je te overtuigen om ergens naartoe te gaan. Ach, ik denk ook maar hardop. Doe wat je wil. – LO’N

De scène die me het meest bijbleef, temidden van de hele teringzooi – Ja Rule die modellen ‘s nachts opdroeg in de donkere zee te springen, ‘s werelds ongemakkelijkste miljonair ooit, Billy, die honderdduizenden dollars wist los te wrikken bij mensen, de scène van het mondspoelen, het stuk waarin die mondspoel-guy de kleren aantrok van een bouwvakker en op de achterbank van een auto ging liggen, de trieste letters ‘F’, ‘Y’, ‘R’, ‘E’ die in het zand waren geprikt – was het stukje waarin we Justin Liao in tenten zien plassen met een selfiestick in zijn hand. Omdat ik dat gewoon niet begreep.

“Omdat we geen buren wilden was ons plan om alle tenten om ons heen te plunderen,” zei hij met de soort rationele kalmte van een opgepakte seriemoordenaar. “Ik stak gaten in de tenten en draaide alle matrassen om. Mijn vriend piste over een paar bedden heen.”

Ik wil je erop wijzen dat dit op dag één gebeurde. Het was nog niet eens duidelijk dat het festival zo flink in de penarie zat. De gasten hadden op dat moment alleen nog maar gehoord dat ze een tent moesten pakken en dat de rest morgen allemaal zou worden opgelost. Dat was het. En toen: en toen piste hij in andermans tent. Ik bedoel, we kennen allemaal wel het einde van festivals, waar op de chaotische, laatste dag achtergelaten tenten worden geplunderd, vernield en mensen als een hoopje stront naar de uitgang sloffen. We hebben misschien allemaal weleens in een tent gepist. Maar wacht op z’n minst tot na de allereerste dag voordat je zoiets doet, gast. Jezus. – JG

Want mensen zijn dom. Na een paar Instagramposts van modellen op ‘t strand en een oranje vierkant, tellen een heleboel mensen opeens 50.000 dollar voor een plastic armbandje neer. Het is absurd hoe snel de eerste gasten tevreden waren met alleen wat gratis flessen wodka bij een strandbarretje. Het duurde zes uur voordat iemand zich afvroeg: “Ehm, zijn er ook toiletten?”

Maar onze Billy was een kniert. Hij had gewoon een rip-off van Coachella neer moeten zetten. Een festival waar tipi’s in plaats van witte survivaltenten stonden. Waar drie dagen lang een videostream zou worden afgespeeld waarin de Kardashians “IS EVERYONE HAVING A GOOD TIME?” zouden roepen, op dezelfde Calvin Harris DJ-set. Dan zou iedereen een ticket hebben gekocht voor het volgende jaar. – DF

Terugkijken op dingen is iets moois. En als Billy had geluisterd naar planner en piloot Keith van der Linde, die adviseerde om duizenden toiletten aan te schaffen, hadden mensen misschien niet over elkaars matrassen gekakt en gepist.

Het is best gek om te beseffen dat de enige persoon die de tenten een nacht heeft getest – en ze later beoordeelde als vreselijk en onbruikbaar – dezelfde man is die zichzelf heeft leren vliegen door middel van een videogame. – JCu

In de documentaire vertelt de lokale restauranteigenaar Maryann aangeslagen hoe zwaar deze chaos haar heeft getroffen. Ze is 50.000 dollar aan spaargeld kwijt en was diep gekwetst dat niemand zich daar druk om maakte. Ze heeft tegen de New York Times gezegd dat Billy McFarland haar 134.000 dollar schuldig is. Dat zijn schulden van het eten voor alle festivalbezoekers en het personeel, waar zij voor moest zorgen. “Ik wil niet eens meer over Fyre festival praten,” zegt ze in de documentaire. “Haal het hier weg en laat me opnieuw beginnen.”

Gelukkig is niet iedereen zo’n gierigaard als Billy McFarland. De crowdfund-actie die Maryann opzette om haar centen terug te verdienen heeft meer dan 169.000 dollar opgeleverd. Veel van die donaties waren bedragen van onder de 20 dollar, dus met dank aan duizenden onbekenden kan Maryann haar leven weer oppakken. – JGo

Billy ging knock-out op een strandfeestje, midden op de dag. Hij had nog een flesje bier in zijn hand, en zijn blubberbuik stond fier omhoog. Het is een man die zo overtuigd is van zijn eigen bullshit dat zijn Fyre festival een soort Lord of the Flies 2: De belofte van Hailey Baldwin werd. Zijn droom moest eerst ontploffen, voordat hij zich überhaupt zorgen begon te maken. Een man die geen empathie kent. Een man die niets eerlijks en legaals op kan zetten, en blijft lachen, ook al staat de wereld in de fik.

Deze chaotische lul is niet te stoppen en doet me denken aan een hoop mannen met een gemiddelde of hoge managementfunctie. Dat zijn mannen die hun privileges, connecties, gladde praatjes en sociopatische verleidingstechnieken in de strijd gooien om hun fouten goed te praten. Op ‘t einde van de documentaire zeggen een paar mensen dat ze het wel voor zich zien dat Billy opnieuw succesvol wordt als hij over zes jaar vrijkomt. Ik geloof ze wel. – HE

Ik moet toegeven: toen ik Fyre zag – een docu over een overmoedige witte man die een groot festival wil organiseren met niets meer dan zelfvertrouwen en andermans geld – bedacht ik me telkens dat ik dit ook wel zou kunnen. Ik zou dit zelfs beter kunnen. Het is supermakkelijk! Ten eerste, laat je project niet leiden door een guy die zichzelf heeft leren vliegen met Flight Simulator. Ten tweede, neem geen neurotische, schreeuwende planner in dienst, die ook de hele tijd bezig is met alle instagramcomments. Ten derde, fix meer accommodaties. Ten vierde, betaal de importbelasting, in plaats van iemand opdragen om te pijpen om je zin te krijgen. Hoe moeilijk kan het zijn.

Misschien ben ik het probleem van de wereld. Misschien is mijn energie 't soort energie die zulke chaos veroorzaakt. Hoewel ik anderhalf uur heb gekeken naar een paar mannen die keihard falen, zei een belangrijke stem in mijn hoofd tegelijkertijd dat ik dit beter zou kunnen, hoewel alles in deze docu bewijst dat ‘t onmogelijk is. Dat is het grootste probleem van Fyre. Het probleem is dat mensen zoals Billy McFarland en ik op een dag nog een keer zoiets zullen doen. –JG

Misschien hoor. — LO’N

Dit artikel verscheen eerder op VICE UK.