Hoe je het authentieke studentenleven ervaart terwijl je nog thuis woont

De intelligente lockdown heeft inmiddels een fase bereikt waarin langdurige onzekerheid over wat er allemaal nog mogelijk is, plaats heeft gemaakt voor de zekerheid dat vrijwel alles wat we doen net even minder leuk zal zijn dan eerst. Daar heeft iedereen in meer of mindere mate last van, bij het bezoeken van de kroeg of een restaurant bijvoorbeeld, maar dat is in de verste verte niet te vergelijken met de zorgen waarmee de nieuwste generatie studenten nu kampt.

Ze kunnen niet oud-Hollands op hun bespuugde gezicht worden gestampt tijdens een ontgroening,  ze kunnen er vrijwel zeker vanuit gaan dat er dit jaar geen uiltjes geknapt kunnen worden in een collegezaal en dat de feesten die het studentenleven normaal gesproken sjeu geven allemaal afgelast gaan worden. Met dit in je achterhoofd is het een heel goede vraag waarom je in hemelsnaam nog elke maand zeshonderd zuurgeleende euro’s over zou maken naar een malafide huurbaas voor een kamer, terwijl je net zo goed nog even een jaartje bij je ouders kunt wonen.

Mocht je daarvoor kiezen, maar toch het studentenleven zo goed mogelijk willen omarmen, dan kun je hier wat tips lezen om ook op de bank van je ouders het slechtste beste van je eerste studiejaar te maken.

Maak van je gezin de perfecte, homogene huisgenoten
 Het is oprecht verschrikkelijk dat jij na vier, vijf, zes, zeven, acht (acht?!? Serieus, bro (m/v/x)?) jaar op de middelbare school niet gelijk in staat bent om het dorp waarin je bent opgegroeid in te wisselen voor avonturen in de echte wereld. Dat is namelijk hoe je leert om op je eigen benen te staan, en hoe je twaalf reageerbuisjes Jäger kan drinken zonder direct te sterven. Kortom: het is hoe je leert wie jij bent, wat je kunt en waar jij voor staat in het leven. Toch?

Nou, niet helemaal, het is in ieder geval niet zo zwart-wit als het lijkt. Op het moment dat je een nieuw leven begint in een vreemde stad, is het logisch dat je eerst aanpapt met de mensen die hetzelfde studeren als jij en met jou in hetzelfde huis wonen. De kans is groot dat deze mensen dezelfde interesses hebben als jij, op dezelfde plekken hun biertje drinken, dezelfde dingen doen, hetzelfde zeggen, lezen, kijken en vinden als jij en er ook min of meer hetzelfde uitzien. Natuurlijk bestaat er iets als eigen identiteit, maar het is belangrijk dat je beseft dat dit grotendeels wordt gevormd door de bubbel waarin je je begeeft. En dat is niet erg. Omringd zijn door mensen die enorm op je lijken, is de beste manier om te leren wie jij bent.

Maak daarom duidelijke schema’s voor je ouders, broers en zussen. Op zondag kijken jullie naar Zomergasten of Zondag met Lubach, om na afloop te discussiëren over het verval van de verzuiling en de VPRO in het bijzonder, doordeweeks wordt er afgegeven op de Volkskrant en #op1, Mediacourant wordt de belangrijke nieuwsbron, iedereen heeft Suits op Netflix minstens twee keer gezien en niemand draagt ooit nog iets anders aan z’n voeten dan New Balance-sneakers.

Neem bedwantsen als huisdier om alvast te wennen aan een gebrek aan comfort
Het meubilair in huizen die bewoond worden door volwassen mensen die zichzelf en anderen serieus nemen, in dit voorbeeld je ouders, lijkt onzichtbaar- tot je ineens wordt geconfronteerd met de sfeerloze, uniforme meubelstukken die je als student op kamers om je heen ziet staan. In het standaard studentenhuis plakt de vloer, het plafond, en alles daartussenin. Er hangt een geur van het tegenovergestelde van munt en limoen, niets is fris, en op het moment dat je intrekt springen de begrippen comfort en hygiëne als verstoorde luizen overboord.

Dit is de eerste paar weken ongemakkelijk, maar het went sneller dan je denkt. Na een tijdje vind je verlossing in de vuiligheid, het is een soort smoezelig stockholmsyndroom. Dat kun je dus maar beter alvast triggeren. Kweek bedwantsen in je ongewassen beddengoed. Bewaar resten van al je maaltijden in een tupperwaredoos, om 'm vervolgens achterin de koelkast te zetten en er nooit meer naar om te kijken. Stel samen met je ouders een schoonmaakschema op, en doe er vervolgens alles aan om je hier niet aan te houden. Afwas? Schmafwas.

Zorg dat er nooit iemand alleen is
Een van de grootste voordelen van student zijn, met name als je in een huis woont met andere studenten, is dat je nooit ergens alleen voor staat. Zie de aftandse hoekbank in de gemeenschappelijke kamer als een enorm stinkend en beschimmeld schuitje, waarin iedereen met vergelijkbare problemen aan het dealen is. Deadlines zijn voor iedereen even onrealistisch, niemands kater is ooit mild genoeg om nieuwe broodjes bapao te halen bij de Lidl, en de muizenfamilie, die inmiddels een officieel erkende verblijfsvergunning voor de keuken heeft ontvangen, knaagt zich door ieders havermout heen.

Gedeelde smart is halve smart, ook in het ouderlijk huis. Val iedereen die het wil horen lastig met je – al dan ingebeelde – problemen, en biedt ook een luisterend oor voor de sores van anderen. Ga een dag uitbrakken in het kantoortje van je moeder, en luister naar de scheldkanonnades die ze afvuurt op het moment dat ze de telefoon ophangt. Sympathiseer met je zusje als zij weer niet uitgenodigd is voor de exclusieve schuurparty van Emma uit  4 vwo. Geef je broertje gelijk als hij iemand hartstochtelijk heel nare ziektes toewenst na een verloren potje Warzone. Niemand hoeft alleen te dealen met problemen. En jij zeker niet.

Herevalueer het begrip ‘verantwoordelijkheidsgevoel’ 
Op het moment dat je voor de laatste keer de deuren van je middelbare school uitloopt, word je doodgegooid met de boodschap dat het grote genieten nu gaat beginnen, en dat je studententijd de meest zorgeloze periode van je leven is. Dit is een grove misvatting. Ja, praktisch gezien begin je ineens weer te lijken op de kleuter die je was – je kraamt een taal uit die lang niet iedereen verstaat en je zeikt weer net even wat vaker je broek vol dan in andere levensfases – maar heb je ooit een kleuter de goden zien smeken om genoeg saldo voor een afgeprijsd saucijzenbroodje of een blikje dolma’s?

Omhels dit leven volledig, besef dat de wereld alleen nog maar om jou draait, en laat anderen dat ook om de haverklap weten. Jij bent immers een gloednieuw volwassen mens, de academische toekomst, een van de pijlers waar dit land op moet gaan leunen als de gevreesde pleuris uitbreekt. Voel je nooit, maar dan ook nooit bezwaard om van iemand te eisen dat er bier wordt gehaald. Jij moet je namelijk concentreren op je eigen ontwikkeling, en bent alleen daar nog verantwoordelijk voor.