Advertentie
Sophie Dros: We hadden een scène gedraaid waarin de hoofdrolspeler naar een 'doll meet' ging, een bijeenkomst met andere mannen die ook sekspopliefhebbers waren. Die scène hadden we er in eerste instantie uit gehaald, omdat we de vaart in de film wilden houden.Een week voor de deadline liet ik die scène er op een andere manier in monteren; en toen bleek het opeens het cruciale moment te zijn. Die scène is belangrijk omdat je ziet dat hij niet de enige is – dat er meer mannen zijn. Ook zie je hem tijdens een diner met andere sekspopliefhebbers, en zie je dat hij ook daar niet echt lekker mee kan komen met de andere mannen. Dat is opvallend, want je zou denken dat het met mannen die dezelfde hobby hebben toch wel zou moeten klikken. De scène laat zien dat hij gewoon heel slecht is in het contact maken met mensen, en dat de afgezonderde situatie waar hij normaal in zit misschien wel beter is voor hem.
Advertentie
Isabelle Tollenaere: Ik kan me niet meer precies het moment herinneren waarop het goed voelde bij Battles, maar ik kreeg tijdens de montage pas echt het gevoel dat de film zich begon te vormen, en een eigen leven ging leiden. Het ontwikkelde een eigen logica, bijna als een levend wezen, iets dat ik op een bepaald moment moest loslaten. Ik heb dus nooit echt één eurekamoment gehad, hoewel ik daar wel erg naar uitkeek. Ik ging dat heel erg romantiseren in mijn hoofd: als een hoogtepunt waarbij alle puzzelstukjes plots op zijn plaats zouden vallen. Maar zo ging het dus niet bij mij.
Advertentie
Anne-Marieke Graafmans: Het eurekamoment in het maakproces kwam bij het toestemming vragen om te draaien. Ik wist wat ik nodig had: de gesprekken met de baas, met mijn twee hoofdrolspelers onderling, en alle bijkomende emoties. Het sleutelmoment was dus puur het moment waarop ik toestemming van de meldkamer kreeg om deze scènes te mogen draaien.Hierboven de trailer van de korte documentaire Skatekeet, waarin het brutale meisje Keet wordt gevolgd in een door jongens gedomineerde skatewereld. Regisseur Edward Cook won eerder een wildcard voor zijn afstudeerfilm, wat betekende dat hij carte blanche kreeg om een langere film te maken voor het Nederlands Filmfestival. Skatekeet draait op IDFA 2015 nog op 28 en 29 november.VICE: Wanneer dacht jij: Skatekeet is af?
Edward Cook: Na het afronden van mijn introductiescène, die ik pas op het allerlaatst schoot. Het was een absurdistische droomscène, die we draaiden met een greenscreen. Het was mijn eigen grote droom om een keer zo'n droomscène te maken, als een ode aan een vergelijkbare scène in The Big Lebowski. Hoofdrolspeler Keet rolt tussen de benen van ballerina's door onder een sterrenhemel, en belandt vervolgens in een groot roze bad gevuld met Fristi. Op de opnamedag hadden we dus een greenscreenstudio met ballerina's en een opblaaszwembad vol met roze maizenatroep – een productie waar ik al maanden mee bezig was. Keet moest heel lang heel ongemakkelijk op een kruk liggen, zodat het met CGI leek alsof ze zweefde. Maar op een gegeven moment trok ze het niet meer moest en moest ze huilen. Ik dacht: kut, dit gaat nooit lukken. Uiteindelijk heeft ze toch doorgezet en is ze in het Fristi-bad gedoken. Dat was wel hét moment.
Dries Depoorter: Op het moment dat ik voor de eerste keer de installatie aansloot, met al die beeldschermen naast elkaar.Het idee is ontstaan uit een eerder project, waarin we op zoek gingen naar onbeveiligde webcams op internet. Ik kwam toen ook een lijst tegen van webcams, zoals die op kruispunten in Seattles. Daar staan om de tweehonderd meter verkeerwebcams. Seattle Crime Cams toont live webcambeelden rondom de locaties van de laatste politieoproep – die in Seattle ook openbaar zijn. Die eerste keer zag ik meteen beelden met allemaal politie bij een auto-ongeluk en hoe de politie de auto van de weg duwde. Het eerste gevoel was eerder negatief dan positief, ik dacht: fuck, wat heb ik gemaakt, moet ik dit wel doen? Maar het was wel het moment waarop ik dacht: dit is het.Bedankt Dries!