Julia Holter vind je in Californië, dromend van water.De karakters van haar vierde LP, Have You in My Wilderness, zijn omgeven door oceanen, dragen regenjassen, proberen te zwemmen, volgen rivieren en waden zich in de roerige wateren van een relatie. Maar Holter schreef deze teksten gewoon in haar huisje in een park midden in Californië, iets ten zuiden van bosbranden die uitgedroogde bergen verwoestten en alles meenamen dat op hun pad kwam. Ze maakt natuurlijk maar een grapje als ze beweert dat het schaarse water in Los Angeles al deze vloeibare metaforen heeft beïnvloed, maar het is lastig voor te stellen dat het geen enkele indruk heeft gemaakt op haar muziek.Of het nou door de droogte komt of niet, de focus van Holter op relaties wordt op het album overspoeld door water. In Sea Calls me Home staat de zee voor het krachtige gevoel van vrijheid dat je hebt na een break-up."I can't swim / It's lucidity / So clear," zingt Halter. Het liedje is net als alle andere muziek van de componist perfect in elkaar gezet. Het heeft het barokke gevoel van klassieke toetsen, het geluid van een diva uit de jaren zestig, en de sax van een avant-gardistische solist. Het hoofdpersonage paradeert vol vertrouwen richting de zee, bevrijd uit haar relatie. Maar op het moment dat ze een duik in haar nieuwe leven wil nemen, komt ze erachter dat de zee gemeen is, onaardig, en groter dan zij ooit zal zijn. Haar nieuwe ontdekking blijkt te overweldigend."Het is vrij, maar vrijheid is ook eng," zei Holter over de telefoon vanuit LA. “Aan alles zit een donkere kant. De zee is prachtig, maar tegelijk ontzettend eng.”Holter is in het echte leven een stadsmens. Van een afstand waardeert ze de natuur wel, maar als het aankomt op het ontdekken, blijft ze liever in haar stedelijke comfortzone. Ze gebruikt de wildernis om het intrigerende en onbekende te laten zien, de dreigende kant van het leven. “Je hebt vrijheid van de zee, maar ook je eigen wildernis – de wereld waar iemand je naartoe trekt als je verliefd wordt.”“In Have You In My Wilderness gaat het over iemand in je bezit hebben als je verliefd bent. Dat vond ik interessant,” zei Holter. “Dat is in relaties een romantisch idee. Maar de liedjes op mijn album zijn niet echt romantische, lieve liedjes. Ze gaan allemaal over problemen. Het gestoorde gedeelte ervan, de waanideeën die je krijgt als je in een relatie zit. Dat gedeelte vind ik interessant.”In het titelnummer zingt Holter over een relatie vanuit het perspectief van een man die zijn liefde verovert en als zijn bezit ziet, omdat hij denkt dat zij dat ook wil, maar eigenlijk is hij daarin de enige."Lady of gold, you would fit beautiful in my wilderness / Oh, in your waters I've dropped anchor," zingt ze op zijdezachte toon. "You'll see lightning cascading / Pronouncements of our love."Haar idee van ‘bezit’ wordt zelfs nog duisterder op Lucette Stranded On The Island, een liedje waarbij je door de dromerige, wazige stem niet zou denken dat het over moord gaat. Maar de tekst vertelt het verhaal van een vrouw die is gestrand op een eiland en wordt aangevallen door een man, en ook hier doet de zee weer dienst als metafoor.De teksten en muziekpartij van het album zijn nog nooit zo complex geweest, maar minder abstract dan op haar vorige werk. De melodieën van Holter gaan van duister naar Nico-esque, tot speels en kronkelend. Veel van haar liedjes, zoals Sea Calls Me Home en Feel You zijn ondergedompeld in geluiden van smaakvolle onschuld en het type pianogeluid van haar laatste video, waar de hond van haar vriend een rol in speelt.Holter zegt dat, terwijl haar nummers lijken te ontstaan vanuit persoonlijke ervaring, ze alleen metaforen gebruikt waar ze over heeft gelezen of van heeft gehoord. Door die filmische benadering is ze geselecteerd om de muziek te schrijven voor Bleed For This van Martin Scorsese, een biografie van bokser Vinny Pazienza met Miles Teller in de hoofdrol.Ondanks alle referenties naar de wondere wereld van het buiten zijn, had Holter helemaal niet de intentie om een natuuralbum te maken toen ze drie jaar geleden begon met schrijven. Het water is alleen gebruikt als bootje om de metaforen voor controle en bezit op te kunnen laten drijven.“Natuur is een symbool voor angst en kracht,” zegt ze. “Het is niet iets dat ik van tevoren van plan was. Het was niet mijn bedoeling om een album te maken waar de natuur bij betrokken is. Als je iets schrijft, moet je ook proberen om er een soort natuurlijk patroon in te laten zitten.”En terwijl Holter “eigenlijk heel bang is voor de wildernis”, wil ze haar angst overwinnen en het omarmen. Ze leert nu zelfs tuinieren – maar wel met salie- en vetplanten natuurlijk, plantjes die niet zoveel water nodig hebben.Have You in My Wilderness van Julia Holter is nu uit op Domino Records. Haal ‘m hier.
Advertentie
Advertentie