De 15 vetste Nederlandse liedjes van 2015

Muziekjournalisten zijn autisten die het niet kunnen laten om alles in lijstjes te zetten. Eerder presenteerden we je al de lijst met de beste releases van 2015 en nu brengen we je de vetste vijftien Nederlandse nummers van dit jaar. Er zit geen enkele logica in de volgorde van de lijst, zulke grote autisten zijn we nu ook weer niet.

Laten we wel wezen: Drank en Drugs was de grootste hit van het jaar en kan niet ontbreken in welk nummer-overzicht dan ook, behalve misschien het telefoonboek. Ronnie Flex en Lil’ Kleine weten als geen ander dat je als gast nooit met lege handen aan moet komen zetten, een concept waar heel Nederland zich massaal in herkende. - Simon Dopper

Een album met de Jeugd uitbrengen, eentje met Belmer maken, beats slaan voor Donnie’s Mannelogie en dan ook nog op de valreep van dit jaar een eigen album uitbrengen onder de naam Fatima Yamaha. Wat productie betreft deed What’s a Girl to Do van Fatima de meeste stof opwaaien, maar die track is oud en kreeg dit jaar opeens een nieuw leven. Gelukkig is er een opvolger, eentje die eenzelfde cultstatus kan verwerven: Love Invaders. We hopen dat we daar geen vijf jaar op moeten wachten. - Twan Stoffels

Chamos is een banger van eenzame klasse en luidde bovendien een nieuw melodieus hoofdstuk in voor Yung Nnelg, wiens zanglijnen in dit nummer aanstekelijker zijn dan honderd simultaan brandende Zippo’s. Laten we ook vooral niet voorbij gaan aan het feit dat het kleurverloop in de outfit van Nnelg matched met de container waar hij in de clip voor staat te rappen. Besef dit nog even goed. Zijn. Outfit. Matched. Met. Een. Fucking. Container. - Simon Dopper

Vraag Sevn niet hoe hij komt aan zijn geld. Hij weet het niet. Wat hij wel weet is hoe je een beestachtige track maakt met D-Double en Frenna, op een beat van Esko. Met de zin ‘pas op hoe ik kom in die bocht’ vestigde Sevn zich keihard in de achteruitkijkspiegel van de Nederlandse rapgame. Persoonlijk hoogtepunt: de ‘JAH JAH JAH JAAHHHH’-adlib in het refrein. Ook fijn: de jellaba’s kunnen weer uit de kast. - Simon Dopper

De eerste keer dat ik dit nummer hoorde, moest ik heel hard lachen. De twintig keer dat ik het daarna luisterde, en de keren dat ik het aan iedereen liet horen die het maar wilde horen, nog veel harder. Totdat iemand zei: ‘maar hee, dit is best grof.’ Kut ja, wat is dit teringgrof. Maar godverdegodver, wat is het toch ook goed. En hard, ook hard. De Dood is de grofste Nederlandstalige band van nu (ik smeek je: lees dit interview) en de meest nare chanson van dit jaar is Afrikaanstellers – ongekend in zijn soort en afkomstig van hun debuut De Titelloze Eerste. - Fiona Fortuin

Sef was dit jaar de nachtmerrie van iedere epilepsiepatiënt. Kijk naar de clip van Wakker en je weet direct waarom. Met Wakker leverde Sef een nummer waar de wereld op stond te wachten: ‘Ik zie liefde en kleur, fuck de mitrailleur.’ Een doodbrave boodschap, maar op een bom van een beat. Wakker beukte de deuren in en haalde ons uit een collectieve winterslaap. Het was de opener van een album dat voor velen een van de soundtracks van de zomer werd. En een extra shout-out naar Sef om zijn inspiratie voor het refrein uit dit filmpje te halen. - Gilles Wijckmans

BLUE CRIME is een Amsterdamse band die niet graag praat over hun muziek. Dat vinden ze onzin, want muziek echt goed omschrijven is haast onmogelijk en je doet de muziek daardoor al snel te kort. Toch hebben ze hun geluid een stempel meegegeven: moonpop. Het is misschien wel de beste nieuwkomer als genre van dit jaar, met Sun is A Star als beste voorbeeld - een meanderend, minimalistisch liedje dat nog meer tot leven komt door de video van Amos Mulder die erbij is gemaakt. Laat moonpop maar een ding worden in 2016. - Marilon Tresfon

Bokoesam voorziet de euforische drillbeat van Jack $hirak van misschien wel het meest catchy refrein van het jaar, Yung Nnelg vertaalt pistoolschoten in zijn couplet naar ‘du du du’, ‘retetet’en ‘boem boem boem’ in slechts één zin, Idaly wil geen ratten in zijn squad en Jandro rapt over zijn verneukte contouren die hem nochtans niet in de weg staan bij het verkrijgen van geslachtsgemeenschap. Tel dit bij elkaar op en je hebt een van de belangrijkste rap-anthems van het jaar. Meezingen is verplicht, lieve mensen. - Simon Dopper

Met Zo Doe Je Dat bracht Fresku afgelopen zomer de gevestigde orde in verlegenheid. In het nummer zet hij uiteen waarom het in Hilversum zo slecht gesteld is met de diversiteit aan muziek die ze uitzenden. Zijn argumentatie is zo scherp, dat in elk geval 3FM zich genoodzaakt voelde te reageren. Fresku bewijst dat maatschappijkritische muziek helemaal niet vervelend hoeft te zijn. En in dit geval gaat het ook nog samen met een zeer doeltreffende video met inmiddels meer dan 500 duizend views heeft. Inclusief whiteface en medewerking van Go Back To The Zoo – lievelingetjes van 3FM – hoe briljant wil je het hebben? - Fiona Fortuin

Sevdaliza bracht dit jaar twee EP’s uit, waarvan met name de laatste Children of Silk extreem goed gelukt is. Het parelmoeren liedje Marilyn Monroe (als je het hoort, begrijp je wat ik bedoel) dat daarop staat is een blijvertje: zo traag als slijm vindt het een plek naar je hoofd om zich daar voorgoed te nestelen. - Fiona Fortuin

Rare Wapens is straatrap van een extreem hoog kaliber, waarbij Mula en 3robi en samen met labelgenoot Louis in de bijbehorende video een ziek arsenaal aan rare wapens richting de camera zwaaien. De muziek, tekst en video zijn allemaal van een rauwheid waar Nederland onder Mark “er bestaat geen armoede” Rutte nog lang niet klaar voor is, maar waar ik al een hele tijd op zat te wachten. - Abel van Gijlswijk

Cindy Savalas is een track die voor mij de sfeer van dit zijproject van Palmbomen het best samenvat. Het nummer heeft een tempo dat lager ligt dan gebruikelijke house, maar desondanks creëert het wel een gevoel van een pikdonkere zweetclub. De bas is monotoon en lomp, en de hypnotiserende melodie heeft hetzelfde effect als zo’n MC Esher-trap, die zowel naar boven als beneden loopt, in een oneindige loop. Door die hypnose lijken zeven minuten nog wat aan de korte kant. - Twan Stoffels

Voor mij onderstreept de track de veelzijdigheid van heel de Smib-movement, en je hoeft de hook maar een halve keer te horen voordat-ie in je hoofd zit. Ondanks de lange sterke hook, de kalme beat en grappige flowtjes is deze volgens mij onder onder alle radars van Nederland gebleven, en dat is zonde van een track die je alleen maar op repeat kunt afspelen. - Twan Stoffels

Het is misschien voorspelbaar, maar een lijst met de vetste nummers van 2015 zonder Manon is als een reis naar Parijs zonder een lelijke sleutelhanger van de Eiffeltoren aan te schaffen. Na vijf albums weten ook je ouders wie De Jeugd Van Tegenwoordig is en de kans is zelfs groot dat je samen met je moeder in de auto met Manon hebt meegezongen. Als zelfs Loretta van Koffietijd er weg van is… Manon is een ubergeile schijf, een ode aan de vrouw – en daar kunnen er niet genoeg van zijn. - Gilles Wijckmans

Je zou het misschien niet zeggen, maar Nederland is een goudmijn aan black metal en doom bands. Onder de dikke laag veen en klei bevindt zich een underground met een paar glanzende zwarte pareltjes – al lijkt daar vanuit het buitenland meer aandacht voor te zijn dan binnen onze eigen landgrenzen. Terzij de Horde uit Utrecht is een van de bruutste bands van ons land, al is het zelfs lastig om het echt black metal te noemen - daarvoor is de muziek te gelaagd. - Arthur Matze