FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Reminder: Tinder is er om te daten, niet om je band te promoten

Wat de fuck is er mis met jullie, jongens?

Ik ging op date met een gast die naast mij met nog drie andere meisjes aan het daten was. Op hetzelfde moment. En ik zweer je, dit is waargebeurd.

Het begon toen ik Paul op Tinder ontmoette. Hoewel de dating-app er vooral is voor wanhopige hook ups, was ik enthousiast over onze match, want: hij is een Fransman, een dubbelganger van Bob Dylan (= sexy) en hij zit in een band. Als hardcore Tinder scepticus, vond ik deze drie feitelijke juistheden overtuigend genoeg om weer eens een Tindermens in levende lijve te ontmoeten.

Advertentie

Het leek ons een goed idee om af te spreken in een bar in New York waar ook zijn band Electric Discharge Machine zou spelen. Het café was verlicht met groen licht, waardoor de acht mensen die er zaten er onvermijdelijk goofy uitzagen. Met zo weinig mensen was het makkelijk om Paul te spotten, mijn Tinderdate.

“Ça va”, zei hij en gaf me een omhelzing. “Ik moet nu naar achteren, we gaan zo spelen.” Ik stond een paar minuten treuzelend alleen en bestelde daarna een wodka soda. Electric Discharge Machine kwam het podium op. Er stonden vijf mensen in het publiek, daarvan waren er drie van het vrouwelijke geslacht. In een donker hoekje zag ik nog een meisje zitten, het bleek iemand van mijn werk te zijn. Hoe pijnlijk. Ik zocht naar excuses waarom ik in godsnaam daar naartoe was gekomen.

In de tussentijd begon Paul aan zijn eerste nummer. Zijn stem had wel wat weg van Leonard Cohen. Mijn angst voor mijn Tinder date verdween op magische wijze. Electric Discharge Machine, hoe kut de bandnaam ook is, klonk eigenlijk best goed. Gedurende het optreden stond Paul aan de rand van het podium en haalde hypnotiserende melodieën uit zijn gitaar. Wanneer Paul zijn armen in de lucht gooide, gooiden wij onze armen in de lucht. En als Paul ‘ooohhh’ zei, deden wij hem na.

Al was er bijna niemand, de flirtige vibe die er hing was niet te ontkennen. Paul begon aan zijn laatste nummer, sprong van het podium, en liep langs de vier meiden die er stonden. Hij gaf elk van ons een handkus en net toen ik aan de beurt was, herkende mijn collega me en kwam naar me toe gelopen.

“Ha, wat doe jij hier?” vroeg ze met enige argwaan.
“Ik ben hier voor een optreden van een vriend”, vertelde ik haar. Ik durfde slechts de halve waarheid te vertellen.
“Is Paul je vriend?”
“Ja.”
“Heb je hem op Tinder ontmoet?”

Mijn hart hield het voor gezien. Ik keek naar mijn Tinder match terwijl hij naar de andere kant van de bar liep om de rest van zijn dates te ontmoeten. Alle meisjes in dit café waren hier omdat ze de date van Paul waren. Die hypnotiserende werking die net daarvoor zijn muziek nog op ons had, was direct verdwenen. Eén van de meisjes nam Paul mee naar buiten om hem hiermee te confronteren. Ik liep ook naar buiten om daar te zien hoe Paul eindeloos bleef herhalen: “Het spijt me zo, het spijt me zo.” En: “Ik wilde gewoon dat er meisjes naar mijn show zouden komen kijken!”

Mijn collega stak haar duim in zijn borstkas en begon hem de les te lezen over de Tinder etiquettes. Ook de rest van Electric Discharge Machine kwam erbij staan. Paul lachte schamper, maar je zag dat hij zich schuldig voelde en vertelde me dat hij dit echt de eerste keer was dat hij dit deed. Maar het kan ook zijn dat hij bedoelde dat hij voor het eerst was betrapt. Hij vertelde ook hoe moeilijk het is om als band van buiten Amerika jezelf in New York te promoten. Niet omdat er steeds minder mensen in New York naar shows gaan kijken, maar als buitenlandse band is het gewoon moeilijk om mensen op je show te wijzen. “We hoopten de avond nog een beetje te redden door mensen uit te nodigen.”

Tinder dus, om je band te promoten. Geen diner bij kaarslicht meer, niet de deur voor elkaar open houden, of iemands jas aannemen. Dit is het punt waar we nu zijn beland als het gaat om daten. Maar goed, ik moet nu gaan. Ik heb een date met een gast die ik heb ontmoet in de commentsectie van Amazon.