VIDEO: Hollywood's Digital Humans, de zoektocht naar de fotorealistische mens

In onze nieuwe serie ReForm maken we kennis met de kunstenaars die innovatieve technologie ontwikkelen om nieuwe vormen van expressie mogelijk te maken. 

De acteurs die je ziet op het beeldscherm van je computer, televisie of in de bios veranderen voortdurend – en niet alleen omdat ze simpelweg een jaartje ouder worden. Innovaties op het gebied van 3D-scanning, motion capture en digital rendering zijn het videolandschap drastisch aan het veranderen. Dankzij het werk van Paul Debevec van de Universiteit of Southern California (USC) en andere pioniers begeven je favoriete acteurs zich steeds meer op de scheidslijn tussen echt en virtueel, mens en machine. Debevecs ultieme doel is om de wereld niet alleen vertrouwd te laten raken met het idee van virtuele 3D-acteurs, maar ook om in nabije toekomst een virtuele acteur te maken die onmogelijk van echt te onderscheiden is. Hij doet dat via blockbusters als Avatar, en zijn doorlopende onderzoek Digital Ira, een fotorealistisch CGI-karakter dat hij ontwikkelde in samenwerking met Activision. Nu 3D-modellen en renderings van mensen met de dag realistischer worden, rijst de vraag: hoe moet het zijn om straks je digitale dubbelganger te ontmoeten?

In onze nieuwe documentaire Hollywood’s Digital Humans praten we met Ari Shapiro, onderzoeker van het Institute of Creative Technology (ICT) aan de USC. In samenwerking met Debevec, regisseur Javier van der Pahlen en het Research en Development Team van Activision creëerde hij Digital Ira, een real-time 3D rendering van Shapiro’s eigen gezicht. Shapiro behoort daarmee tot een groeiende groep acteurs die een bijna perfecte replica van zichzelf hebben. De eerste groep mensen die een eigen digitale dubbelganger heeft. Voor Shapiro zelf was het een vreemde en bijna akelige ervaring om zijn alterego voor de eerste keer in de ogen te kijken, één die ertoe leidde dat Ari Shapiro wat afstand wilde nemen van zijn digitale zelf, door de letters van zijn naam om te draaien naar Ira.

“Soms liep ik langs het kantoor waar het team net bezig was met bewerkingen en hoorde ik: hey, moet je kijken wat we met Digital Ari aan het doen zijn,’ vertelt Shapiro aan The Creators Project. “Af en toe werd het voor mij best ongemakkelijk omdat het zo dichtbij kwam. Het voelde alsof ze een soort van voodoopop van mij in handen hadden waar ze alles mee konden doen zonder dat ik het wist. Ik stelde voor aan Paul om de naam van mijn digitale spiegelbeeld daarom ook te spiegelen, namelijk Digital Ira. Zo creëerde ik toch enige afstand.”

Voor het project Digital Emily uit 2009, de voorganger van Digital Ira, reconstrueerde Debevec en zijn team een realistisch computermodel van het gezicht van de actrice Emily O’Briens, onder andere bekend van The Young and the Restless. Hoe levendig en geloofwaardig het resultaat ook was, er was nog genoeg ruimte voor verbetering, zeker met het oog op de duur van het renderen. Debevec legt uit dat het renderen van ieder apart frame van Digital Emily dertig minuten in beslag nam, terwijl Digital Ira drie jaar later al met maar liefst 30 frames per seconde gerenderd kon worden, door hem te koppelen aan een game engine. Een echte doorbraak dus.

Het is die realtime ervaring die ervoor heeft gezorgd dat het ontwikkelen van digitale acteurs zo'n vaart heeft gemaakt. "Ze zijn in staat al je uitdrukkingen in 360° te vangen en loepzuiver weer te geven. Je kunt zelfs je poriën en haarzakjes zien. In principe heb je gewoon een kloon van jezelf," vertelt acteur Stephen Lang, bekend van zijn rol als Colonel Quaritch in James Camerons Avatar. Lang haalt plezier uit de uitdaging om via 3D replica’s te acteren, hoewel hij zich ook bewust is van de mogelijke onvoorziene gevolgen van zulke technologie. "Misschien dat ik dertig jaar na mijn dood opeens mijn debuut maak in een pornofilm,” grapt hij.

Dergelijk digitale acteurs die volledig uit zichzelf acteren bestaan nog niet, zegt Devebec. “Ieder digitaal personage dat je tot nu toe in een film of game hebt gezien, waarbij het acteerspel echt en menselijk en emotioneel aanvoelde… dan komt dat omdat een echte acteur dat heeft gespeeld. Toch ziet hij deze technologie als meer dan alleen een middel om realistische robobattles of digitale stuntmannen na te bootsen. "Misschien wijst dit ons wel op het feit dat wij, in tegenstelling tot computers en algoritmes, een clustering van atomen zijn die op deze aardkloot rondzwerven, behoeftes hebben, ons steentje bijdragen aan de maatschappij en ook echt in staat zijn dingen te creëren.” Deze afweging van waar een mens of computer toe in staat is, zal volgens Devebec in de toekomst wellicht tot lastige kwesties leiden. “Als een computer straks in staat is om op den duur ook al die eigenschappen te vertonen, wie weet wat ons dan nog te wachten staat…”

"Gelukkig hebben we Hollywood om zulke situaties nu al voor ons te verbeelden."