De allerdomste campagnefilmpjes van Israëlische politieke partijen

Keyboard spelende katten, hipsters, joden met haakneuzen, IS-strijders op weg naar Jeruzalem. Nederlandse campagnemakers kunnen nog iets leren van Israël. Terwijl we het hier moeten doen met saaie campagnefilmpjes die vaak toch wel enigszins reële problemen aankaarten en met redelijke argumenten komen, krijgen burgers in Israël willekeurige boerderijdieren te zien die de namen van politici blèren. De Israëlische verkiezingscampagnemotor draait op dit moment op volle toeren, met de verkiezingen van 17 maart in het vooruitzicht.

Hier is een selectie van de beste en de slechtste campagnefilmpjes.

De leider van 'Het joodse huis' draagt een baard en fopbril, in een poging om op een hipster te lijken.

Naftali Bennet, voorzitter van de extreemrechtse, religieuze partij Het joodse huis, draagt in dit filmpje een veel te grote rode baard, een bril, een 'boze oog'-ring, en een honkbalpetje. Hij speelt de rol van een klungelige, linkse hipster met een mopshondje en een houthakkersoverhemd.

Bennet is de huidige minister van economie in Israël. Verkleed als hipster bezoekt hij cafés en maakt hij een ritje in zijn auto, terwijl hij de door iedereen wordt beschimpt omdat hij zich de hele tijd voor alles verontschuldigt, ondanks dat niks zijn schuld is.

Het doel van de verkiezingscampagne van Het joodse huis is om vorige generaties politici neer te zetten als zwak en zich continu verontschuldigend, en daardoor als de oorzaak van de huidige situatie in Israël. Bennet, fel voorstander van het uitbreiden van de joodse nederzettingen op Palestijns gebied, zei ooit tegen een Palestijns parlementslid: "Toen jullie nog in bomen aan het klimmen waren hadden wij hier al een joodse staat. We waren hier lang voor jullie."

Tijdens een andere bijeenkomst vergeleek hij een tweestatenoplossing met een vriend van hem die granaatscherven in zijn achterwerk had steken, maar die niet kon laten verwijderen zonder het risico te lopen om voor altijd gehandicapt te zijn.

De officiële slogan van Bennets partij, aan het einde van het filmpje, luidt: 'Stop met je te verontschuldigen. Houd van Israël. Sluit je aan bij Het joodse huis.'

De eeuwige jood – een antisemitische hommage, door een extreemrechtse groepering.

Dit filmpje heet De eeuwige jood, een hommage aan de film van Joseph Goebbels uit 1940: Der Ewige Jude . In het animatiefilmpje geeft een man met een haakneus dubieuze informatie aan een Duitser die Stürmer heet – een verwijzing naar nazimagazine Der Stürmer – in ruil voor gouden muntstukken waar een euroteken op staat.

De man met de haakneus, oftewel het racistische stereotype jood, geeft informatie aan zijn 'meester', die aan een bureautafel zit, naast een borstbeeld van Julius Caesar en een vlag van de Europese Unie. Met die informatie zet Stürmer verhalen in een krantje dat Hasmolheet (Hebreeuws voor ´Links'). Die verhalen hebben koppen als 'Boycot Israël' en 'Israël doodt onschuldige twintigjarige Palestijnse baby's'.

Tegen het einde van het filmpje beveelt Stürmer de jood om met zichzelf af te rekenen, iets dat hij ter harte neemt door zichzelf op te hangen. Tegen een achtergrond van logo's van linkse ngo's klinkt een stem die zegt: "Europeanen mogen er voor jou misschien verschillend uitzien, maar voor hen zijn jullie exact hetzelfde".

Hoewel het filmpje enorm antisemitisch lijkt te zijn, kwam dit filmpje bizar genoeg van de Samaria Settler Council (SSC), een extreemrechtse joodse non-profitorganisatie die deels gefinancierd wordt door belastingbetalers. Sinds het filmpje uitkwam zijn er aanvragen geweest om een onderzoek uit te voeren, op grond van uitlokking.

Toch kan de video op veel support van het grote publiek rekenen. Bennet noemde de clip "ongepast", maar zei wel dat de boodschap "heel erg waar" was.

De Bibi-sitter is hier om je tegen IS te verdedigen.

Premier Benjamin "Bibi" Netanyahu is verwikkeld in een nek-aan-nekrace met de Zionistische Unie. Een van Netanyahu's campagnetechnieken is het kleineren van zijn tegenstanders, en om de Israëlieten eraan te herinneren dat ze allemaal binnenkort vermoord worden door terroristen, als ze niet op hem stemmen.

In deze clip heeft de 65-jarige leider van de centrumrechtse Likud-partij een indrukwekkende blauwe kleurspoeling. Ook toont hij zijn ouderlijke eigenschappen door de rol van peuterjuf aan te nemen. Hij krijgt het voor elkaar de rumoerige kinderen, die allemaal een politieke partij vertegenwoordigen, stil te krijgen.

Als je er nog steeds niet van overtuigd bent dat Netanyahu de geschikte man is om de klus te klaren, zal het volgende filmpje je het laatste zetje geven. Door gebruik te maken van een afschuwelijke woordspeling komt de premier bij een jong koppel opdagen als 'Bibi-sitter'. In het filmpje maakt hij ook korte metten met zijn twee grootste rivalen, door te zeggen dat zij het werk niet aankunnen.

Wanneer hij niet op kinderen aan het passen is, verdedigt Netanyahu eigenhandig het land tegen terroristen. In een ander filmpje, gepost op de facebookpagina van de premier, vraagt een pick-up truck vol IS-strijders aan een andere chauffeur: "Hoe komen we in Jeruzalem, bro?" De man antwoordt: "Ga naar links." De advertentie eindigt met de slogan: 'Links zal toegeven aan terrorisme'. Het filmpje is inmiddels verwijderd na klachten van een Palestijnse rapgroep, wiens muziek werd gebruikt in de clip.

Bibi is ook de enige die iedereen kan redden uit handen van Iran. In een inmiddels beruchte speech gericht aan het Amerikaanse Congres op 3 maart, heeft de premier het overdreven vaak over Iran. Hoewel de meesten het er over eens zijn dat de feiten die in de speech voorkomen niet erg accuraat zijn, kreeg hij toch 26 staande ovaties in het Congres.

Je hoeft trouwens niet die hele speech terug te kijken om te weten wat Netanyahu gezegd heeft, want de Israëlisch muzikant Noy Alooshe heeft er deze veel korter durende remix van gemaakt:

Een keyboard spelende kat en een paar willekeurige boerderijdieren.

Dit filmpje van de groene partij in Israël spreekt grotendeels voor zichzelf. Het begint met het geluid van schietende machinegeweren, daarna krijgen we willekeurige schapen en geiten te zien die de namen van Israëlische politici blèren, waaronder Bibi en Bennet.

Dat wordt opgevolgd door beelden van vervuilende industriële bedrijven en drukke straten, vergezeld door wat statistieken over kanker.

Om de kijker niet te verdrietig achter te laten wordt daarna snel overgeschakeld naar een kat die keyboard speelt en drumt, terwijl ze zingt over hoe de dieren zullen gaan stemmen.